เฉินผิงจะไม่ยอมให้เรื่องแบบนี้เกิดขึ้นในกองกำลังของเขา ไม่ว่าหูอี้เซียวจะเป็นแขกผู้มีเกียรติแบบไหนก็ตาม!
ในเมื่อนครแห่งจักรวรรดิอสูรเป็นหนึ่งในกองกำลังของตำหนักมังกรฟ้า จึงนับว่าชาวเมืองเป็นคนของเขาด้วย ดังนั้นเขาจะไม่ยืนอยู่เฉยๆ และมองดูพวกเขาถูกข่มเหง!
ใบหน้าของยี่เหอแดงก่ำหลังจากเฉินผิงล่วงเกินเขา ในขณะเดียวกัน เป่ยฉางเหล่าก็จ้องไปที่ฝ่ายหลังด้วยความตกตะลึง ไม่มีใครในเมืองกล้าพูดกับราชายี่เหอแบบนั้น! แม้แต่คุณหูผู้ที่เราขอความช่วยเหลือก็ยังไม่กล้าตักเตือนราชาเยี่ยงนี้!
“บังอาจ! กล้าดียังไงถึงมาพูดกับพระบิดาแบบนี้” ยี่ชาตะคอกเมื่อเห็นเฉินผิงตำหนิพ่อของเธอ
“เงียบ!” ยี่เหอจ้องมาที่เธอ ส่งสายตาให้เธอหยุดพูด จากนั้นเขาก็หันไปหาเฉินผิงด้วยท่าทีนอบน้อมและพูดเสียงเบา “คุณเฉิน ผมขอคุยแบบส่วนตัวได้ไหม? ผมจะอธิบายทุกอย่างให้ฟัง”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
จะลงแดงแล้ว...
หายไปหลายวัน ไม่สบายหรือเปล่าครับ...
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...