เป่ยฉางเหล่าไม่ตอบ แต่ดูจากสีหน้ากระอักกระอ่วนของเขา เห็นได้ชัดว่าเขารู้ว่ากำลังเกิดอะไรขึ้น แต่เขาเลือกที่จะเพิกเฉย
หลังจากผลักเป่ยฉางเหล่าออกด้านข้าง เฉินผิงก็รีบไปที่ลานกว้าง
“คุณเฉิน คุณเฉิน...”
เป่ยฉางเหล่าวิ่งตามเฉินผิงไปแต่ก็ไม่กล้าใช้กำลังหยุดอีกฝ่าย ดูจากความยำเกรงของยี่เหอที่มีต่อเฉินผิงแล้ว เป่ยฉางเหล่าจึงรู้ว่าสถานะของเขาสูงส่งเพียงใด
ทันทีที่เฉินผิงผลักประตูเข้าไปในลานกว้าง เขาก็ตกตะลึงกับภาพตรงหน้า หญิงสาวผู้งดงามนอนอยู่บนพื้น ร่างกายของเธอเต็มไปด้วยบาดแผลที่น่าสยดสยอง
ผู้หญิงคนนั้นเปลือยเปล่าและดูอ่อนแออย่างมาก ข้างตัวเธอมีชายชราที่ดูชั่วร้ายถือแส้อยู่ในมือ ดวงตาของเขาเปล่งประกายด้วยความปีติ
ชายชราสวมที่เพียงกางเกงชั้นในเผยให้เห็นผิวพรรณสีเข้มของเขา
ความโกรธปะทุขึ้นในตัวเฉินผิงทันใด เขาแน่ใจว่าชายแก่ที่เปลือยครึ่งท่อนคือแขกพิเศษที่เป่ยฉางเหล่าพูดถึง
ชายคนนี้ไม่ได้อยู่ในวัยหนุ่มแล้วแต่เขาก็วิปริตมากพอที่จะปู้ยี่ปู้ยำหญิงสาวอย่างโหดเหี้ยม!
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
จะลงแดงแล้ว...
หายไปหลายวัน ไม่สบายหรือเปล่าครับ...
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...