หูอี้เซียวเย้ยหยัน “ไร้สาระ ยาเม็ดเดียวจะรักษาโรคร้ายแรงได้ยังไง?”
“การที่คุณรักษาไม่สำเร็จชี้ให้เห็นถึงความไร้ฝีมือและความเขลาของตัวคุณเอง”
เฉินผิงไปที่ลานกว้าง และเอาเตาหลอมเสินหนงออกมาจากแหวนเก็บของหลังจากที่พูดอย่างนั้น
หูอี้เซียวชะงักเมื่อเห็นเฉินผิงนำเตาหลอมเสินหนงออกมา ดวงตาของเขาเบิกกว้างอย่างไม่อยากเชื่อในขณะที่เขามองไปยังสิ่งประดิษฐ์นั้น
อย่างไรก็ตาม ยี่เหอและเป่ยฉางเหล่าไม่รู้ว่ามันคืออะไร พวกเขาจึงดูนิ่งเฉยขณะมองดูเขาตั้งเตาหลอม เพราะเฉินผิงนำมันออกมาจากความว่างเปล่า พวกเขาจึงคาดว่าเขาคงมีของวิเศษอย่างแหวนเก็บของในครอบครอง
แม้แต่ในอาณาจักรนิรันดร์ การครอบครองสิ่งประดิษฐ์เช่นนี้นับว่าน่าประทับใจ เนื่องจากที่เก็บของแบบนี้จำต้องอาศัยเวทย์เคลื่อนย้ายมิติ
ท่ามกลางสายตาของผู้คน เฉินผิงเตรียมเตาหลอมเสินหนง จากนั้นก็หยิบหญ้ากระเรียนเซียนออกมากระจุกหนึ่ง
หูอี้เซียวขมวดคิ้วเมื่อเฉินผิงหยิบมันออกมา จากนั้นเขาก็กระโจนเข้าหาเขาโดยไม่บอกไม่กล่าว
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
จะลงแดงแล้ว...
หายไปหลายวัน ไม่สบายหรือเปล่าครับ...
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...