หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 2568

“แน่ใจเหรอว่าถูกทำลาย? ถ้าเกิดว่าผมปรุงยาสำเร็จล่ะ?” เฉินผิงยิ้ม

“เหลวไหล นี่เพิ่งจะผ่านมาแค่สิบนาที ฉันจะคุกเข่าต่อหน้านายเลยถ้านายปรุงยาสำเร็จ!”

หูอี้เซียวปฏิเสธที่จะเชื่อเขา หญ้าเซียนดังเช่นหญ้ากระเรียนเซียนไม่สามารถนำมาทำเป็นยาได้ภายในเวลาเพียงสิบนาที

“ย่อมได้!”

เฉินผิงยิ้มกว้าง เขาเดินไปที่เตาหลอมเสินหนงอย่างใจเย็นและทำการกลั่นยาเม็ดโปร่งใสจากภายในเตา มีแสงระยิบระยับส่องออกมาจากเตาหลอม

ฝูงชนต่างมีสีหน้าไม่อยากจะเชื่อ เมื่อเฉินผิงเปลี่ยนหญ้ากระเรียนเซียนให้กลายเป็นยาได้สำเร็จ

หูอี้เซียวพึมพำด้วยความตกใจ “เป็นไปไม่ได้ เป็นไปไม่ได้อย่างแน่นอน”

ขณะที่พูด เขาก็วิ่งไปที่เตาหลอมเสินหนงและมองเข้าไปข้างใน เขาพยายามหาดูว่าเฉินผิงใช้ลูกไม้อะไรสักอย่างหรือเปล่า

“มองหาไปก็เปล่าประโยชน์ ไม่มีอะไรอยู่ในนั้น นี่คือยาที่สังเคราะห์ขึ้นจากหญ้ากระเรียนเซียน รัศมีที่เปล่งออกมาจากยามีร่องรอยของกลิ่นสมุนไพร ในฐานะที่เป็นนักกลั่นยา คุณคงจะรู้สึกได้ใช่ไหม?” เฉินผิงกล่าว

อันที่จริง หูอี้เซียวรับรู้กลิ่นนั้นได้ตั้งแต่วินาทีที่เฉินผิงเริ่มกลั่นยา แต่เขาปฏิเสธที่จะเชื่อ

“เป็นไปได้ยังไง?”

แม้ว่าความจริงจะถูกเปิดเผยต่อหน้าเขา แต่หูอี้เซียวก็ยังไม่ยอมเชื่อ

“เพียงเพราะคุณทำไม่ได้ก็ไม่ใช่ว่าคนอื่นจะทำไม่ได้เหมือนคุณ คุณจะมองโลกให้กว้างได้ยังไงถ้าจิตใจคับแคบแบบนี้? ไม่มีอะไรเป็นไปไม่ได้หรอก ตอนนี้ผมทำสำเร็จ ทีนี้คุณก็คุกเข่าได้แล้ว” เฉินผิงพูดขณะที่เขามองหูอี้เซียวด้วยสายตาพึงพอใจ

“ฉันไม่รู้ว่านายผลิตยาจากหญ้ากระเรียนเซียนภายในสิบนาทีได้ยังไง แต่ฉันมั่นใจว่ายานั้นไม่ได้มีสรรพคุณอะไรเลย ฉันไม่เชื่อว่านายจะใช้ยานั้นรักษาหญิงสาวนั่นได้” หูอี้เซียวพูดเสียงดัง ฉันเป็นผู้นำของสำนักอวี้ติ้ง จะให้ฉันคุกเข่าต่อหน้าเด็กอย่างเขาได้อย่างไร?

พวกเขาพากันออกไปจากห้องตามเสียงของยี่ชา และตะลึงงันเมื่อเห็นเมฆหลากสีบนท้องฟ้า

“ช่างเป็นภาพที่แปลกประหลาด องค์ราชา จะมีเรื่องสำคัญเกิดขึ้นใช่ไหมขอรับ?” เป่ยฉางเหล่าถามด้วยท่าทางตกใจ

ยี่เหอไม่ได้พูดอะไร เขาเพียงอ้าปากค้างเมื่อเห็นภาพบนฟ้า

ในทางกลับกัน หูอี้เซียวตัวแข็งทื่อเมื่อเห็นเมฆนั้น “ใช้แค่นั้นก็เรียกเมฆวิญญาณออกมาได้แล้วเหรอ?”

แม้แต่เฉินผิงก็ยังประหลาดใจ เขานึกไม่ถึงว่าหญ้ากระเรียนเซียนจะทรงพลังถึงขนาดที่สามารถเสกเมฆวิญญาณขนาดใหญ่ออกมาได้

“เมฆวิญญาณ? มันคืออะไร?”

ยี่เหอรู้สึกสับสน เขาไม่เคยได้ยินชื่อนี้มาก่อน