หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 2569

“เมฆวิญญาณจะเกิดขึ้นเมื่อทำการกลั่นยาเท่านั้น แต่ก็ไม่ใช่ว่ายาทุกชนิดจะสร้างเมฆวิญญาณได้ การปรากฏของเมฆวิญญาณบ่งบอกว่ายาที่สร้างเป็นยาระดับสูง ยิ่งเมฆวิญญาณ มีขนาดใหญ่มากเท่าไหร่ ระดับของยาก็จะยิ่งสูงตาม ดูเหมือนว่าประสิทธิภาพของหญ้ากระเรียนเซียนจะมีศักยภาพอยู่พอตัว ถึงได้เกิดเมฆวิญญาณขนาดมหึมาในเวลาเพียงสิบนาที” เฉินผิงอธิบายกับยี่เหอ

“นี่อาจเป็นเพราะความชำนาญในการกลั่นยาของคุณ คุณเฉิน ถ้าให้คนอื่นทำแบบนี้ เกรงว่าพวกเขาคงไม่สามารถกลั่นยาได้สำเร็จ”

ยี่เหอพูดสองแง่สองง่าม ซึ่งเขาจงใจให้หูอี้เซียวได้ยิน

ในขณะนั้น เกิดอารมณ์อันซับซ้อนปั่นป่วนภายในตัวของหูอี้เซียว เมื่อเมฆวิญญาณก่อตัวขึ้น ย่อมพิสูจน์ให้เห็นว่ายาที่เฉินผิงสร้างมีคุณภาพสูง เรื่องนี้ไม่ต้องสงสัยเลย ยานั้นไม่ใช่ของด้อยคุณภาพอย่างแน่นอน!

หูอี้เซียวได้แต่ภาวนาให้ยาของเฉินผิงไม่สามารถรักษาลูกสาวของเป่ยฉางเหล่าได้

แม้ว่ายาจะมีคุณภาพสูง แต่ถ้าไม่ใช่ยาที่รักษาได้ถูกอาการ คุณภาพย่อมไม่สำคัญ

อย่างไรก็ตาม ในขณะนั้นมีเสียงตื่นเต้นดังขึ้นจากภายในห้อง “เธอตื่นแล้ว! เธอตื่นแล้ว!”

เมื่อได้ยินเช่นนั้น ทุกคนก็รีบเข้าไปในห้องและเห็นว่าลูกสาวของเป่ยฉางเหล่าลืมตาขึ้นแล้ว และผิวของเธอก็ดูสดใสขึ้นมากเช่นกัน

“ลูกสาวของพ่อ ในที่สุดลูกก็ตื่นแล้ว!” น้ำตาไหลอาบใบหน้าของเป่ยฉางเหล่าขณะที่เขาโผเข้าหาเธอ

“ท่านพ่อ...” ลูกสาวของเป่ยฉางเหล่าก็เริ่มร้องไห้เช่นกัน

หลังจากนั้นครู่หนึ่ง เป่ยฉางเหล่าก็คุกเข่าลงต่อหน้าเฉินผิงเสียงดังตุบ “คุณเฉิน ผมจะไม่ลืมความเมตตาของคุณ”

“ผู้เฒ่าเป่ย ไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไรหรอกครับ คุณควรจะปล่อยให้ลูกสาวลุกจากเตียงและเดินไปรอบๆ บ้าง เธอนอนมาเป็นปีแล้ว ร่างกายของเธอต้องการเวลาในการพักฟื้น” เฉินผิงพยุงเป่ยฉางเหล่าขึ้น

เป่ยฉางเหล่าพยักหน้า จากนั้นเขาก็ช่วยให้ลูกสาวลุกจากเตียงและเดิน

เฉินผิงเย้ยหยัน “คิดเหรอว่าตัวคุณคู่ควรที่จะเป็นเจ้าของเตาหลอมเสินหนงใบนี้? ถ้าวันนี้คุณไม่ยอมคุกเข่า ก็อย่าหวังว่าจะได้ออกไปจากนครแห่งจักรวรรดิอสูรเลย!”

“ฮ่าๆๆ! แกนี่มันโอหังเสียจริง คิดว่านครแห่งจักรวรรดิอสูรเป็นบ้านของแกหรือไง? ลืมไปแล้วเหรอว่าราชายี่เหอก็อยู่ที่นี่? แม้แต่เขาก็ยังไม่กล้าปากดีแบบนี้” หูอี้เซียวหัวเราะ เพราะเขารู้ว่า ยี่เหอไม่กล้าทำอะไรเขา

คำขู่ของเฉินผิงเป็นเพียงเรื่องขี้ปะติ๋วสำหรับเขา ด้วยความแข็งแกร่งของเฉินผิงในตอนนี้ ทำให้ หูอี้เซียวมองข้ามเขาไป

“คุณหู ถ้าคุณไม่คุกเข่า ผมกรงว่าคุณจะไม่ได้ออกจากนครแห่งจักรวรรดิอสูร!” ยี่เหอ พูดอย่างเย็นชา

ระหว่างเฉินผิงและหูอี้เซียว ยี่เหอจะเชื่อฟังคำพูดของเฉินผิงอย่างไม่มีเงื่อนไข เมื่อเทียบกับ เฉินผิงแล้ว หูอี้เซียวเป็นเพียงปลาซิวปลาสร้อย

ที่ยี่เหอเคยปฏิบัติต่อหูอี้เซียวด้วยความเคารพนั้น เป็นเพราะเขาต้องการความช่วยเหลือ