หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 2570

หูอี้เซียวตกตะลึง รอยยิ้มบนใบหน้าของเขาก็ค้างอยู่อย่างนั้น เขามองไปที่ยี่เหอด้วยความเหลือเชื่ออย่างถึงที่สุดและถามว่า “ราชายี่เหอ คุณหมายความว่ายัง? จะยอมเป็นศัตรูกับสำนักอวี้ติ้งเพื่อไอ้เด็กนี่งั้นหรือ? คุณต้องเข้าใจถึงผลที่ตามมาถ้าคิดจะต่อต้านสำนักอวี้ติ้ง จะไม่มีใครอยากกลั่นยาให้นครแห่งจักรวรรดิอสูร และอาจมีมือที่สามรวมกำลังกันเพื่อโค่นอำนาจคุณ!” หูอี้เซียวพูดขู่ยี่เหอ เขาลืมนึกถึงท่าทีของยี่เหอที่มีต่อเฉินผิงไปเสียสนิท

การที่เฉินผิงสามารถเอ่ยตักเตือนยี่เหอได้เหมือนกับเด็กคนหนึ่ง แสดงให้เห็นชัดเจนว่าเขาให้ความนับถือกับเฉินผิงมากกว่าที่ให้หูอี้เซียวเป็นร้อยเท่า

“ต่อให้ตอนนี้คุณพยายามจะเล่นงานผม คุณก็ยังต้องคุกเข่าต่อหน้าคุณเฉิน!”

หลังจากที่ยี่เหอพูดจบ รัศมีที่น่าสะพรึงกลัวก็พวยพุ่งออกมาจากร่างของเขาทันที รัศมีมีกลิ่นคาวเลือดและความดุร้ายอันรุนแรงของเผ่าพันธุ์อสูร

เมื่อสัมผัสได้ถึงรัศมีมหาศาลของยี่เหอ หูอี้เซียวก็ตัวสั่น เขาไม่เข้าใจว่าเหตุใดยี่เหอถึงได้เป็นปฏิปักษ์กับเขาเพื่อเด็กเหลือขออย่างเฉินผิง และถึงกับยอมเอานครแห่งจักรวรรดิอสูรเข้าเสี่ยง

“คุกเข่า แล้วคุณจะได้ออกไป ไม่อย่างนั้น...” ดวงตาของเฉินผิงเปล่งประกายด้วยจิตสังหารรุนแรงขณะที่เขาจ้องมองหูอี้เซียวที่กำลังตัวสั่น

หูอี้เซียวกัดฟัน ใบหน้าของเขาแดงก่ำ สุดท้ายเขาก็ไม่มีทางเลือกนอกจากต้องคุกเข่าลง

หลังจากหมอบแทบเท้าของเฉินผิงและร้องขอความเมตตา หูอี้เซียวก็ลุกขึ้นยืนและฉายแววเกลียดชังใส่เฉินผิง “พวกแกจำเรื่องนี้ไว้ให้ดีๆ ฉันจะให้แกชดใช้สำหรับความอัปยศที่ฉันได้รับในวันนี้!”

เมื่อหูอี้เซียวจากไป ยี่เหอก็มองดูเฉินผิงด้วยความยินดีและพูดว่า “คุณเฉิน ผมไม่นึกเลยว่าทักษะการกลั่นยาของคุณจะโดดเด่นขนาดนี้ ในอนาคตยาของนครแห่งจักรวรรดิอสูรจะมีไม่จำกัดเลย”

ก่อนหน้านี้ เพื่อว่าจ้างนักกลั่นยาที่เป็นมนุษย์ ยี่เหอจำต้องสละวัตถุดิบเป็นจำนวนมากและต้องทำตัวสงบเสงี่ยม ตอนนี้เขารู้แล้วว่าเฉินผิงเป็นนักกลั่นยาที่มีทักษะเหนือกว่านักกลั่นยาคนอื่นๆ เขาจึงไม่ต้องขอร้องคนอื่นอีกต่อไป

อย่างไรก็ตาม เฉินผิงยิ้มแหยๆ และตอบว่า “ถึงผมจะเชี่ยวชาญเรื่องการกลั่นยา แต่ผมก็ไม่สามารถอยู่ที่นี่ตลอดเวลาเพื่อปรุงยาให้คุณ คุณยังต้องฝึกฝนนักกลั่นยาของคุณเอง พาผมไปที่ห้องสมุดของคุณ ผมจะใช้ข้อมูลของที่นั่นสืบค้นความลับว่าทำไมเผ่าพันธุ์อสูรถึงไม่สามารถเป็นนักกลั่นยาได้”

แต่ตอนนี้เฉินผิงกำลังเปิดดูหนังสือในห้องสมุดอย่างโจ่งแจ้ง ในขณะที่เขาต้องคอยคุ้มกัน

เฉินผิงอยู่ในห้องสมุดและเปิดดูหนังสือหลายเล่มที่เกี่ยวข้องกับเผ่าพันธุ์อสูร

ยิ่งเขาอ่านหนังสือมากเท่าไหร่ เขาก็ยิ่งเข้าใจเผ่าพันธุ์อสูรมากขึ้นเท่านั้น

ปรากฏว่าจุดฝังเข็มของเผ่าพันธุ์อสูรนั้นต่างจากของมนุษย์ แม้ว่าอสูรเหล่านั้นจะกลายร่างเป็นมนุษย์ แต่จุดฝังเข็มของพวกเขาก็ยังไม่เหมือนกัน

แม้ว่าจะมีจุดฝังเข็มบางจุดที่ตรงกัน แต่จุดอื่นๆ กลับต่างออกไป การบำเพ็ญเพียรระหว่างมนุษย์กับเผ่าพันธุ์อสูรจึงไม่เหมือนกันไปด้วย แต่ละฝ่ายมีลักษณะที่ต่างกัน