หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 2571

หลังจากที่เฉินผิงได้เรียนรู้ทุกอย่างแล้ว เขาก็เข้าใจว่าทำไมถึงไม่มีใครในเผ่าพันธุ์อสูรที่ชำนาญการกลั่นยา ทั้งที่เขารู้สึกว่ามันเป็นของง่ายๆ

“ฉันมีรัศมีของเผ่าพันธุ์อสูร ฉันจะสามารถเปิดจุดฝังเข็มของเผ่าพันธุ์อสูรในตัวฉันได้ไหมนะ”

ขณะที่เขาอ่านหนังสือหลายเล่ม เขาก็เริ่มขุดคุ้ยความรู้ที่อยู่ภายในนั้น ถ้าฉันต้องการเปลี่ยนเผ่าพันธุ์อสูรให้กลายเป็นนักกลั่นยา ฉันก็ต้องเป็นเหมือนพวกเขา!

เมื่อคิดได้เช่นนั้น เขาก็ค่อยๆ นั่งลงบนพื้น เขาจ้องมองไปที่หนังสือของเผ่าพันธุ์อสูรตรงหน้าก่อนจะค่อยๆ หลับตาลง

ปราณสัมผัสของเขาไหลเข้าไปในร่างกาย ต่อจากนั้นมันก็ขับเคลื่อนพลังวิญญาณในตัวเขาให้เริ่มไหลเวียน

เดิมทีมันจะไหลเวียนไปตามจุดฝังเข็มของเผ่าพันธุ์มนุษย์ เสริมสร้างพลังและการป้องกันทุกรูปแบบภายในร่างกาย

แต่ทันใดนั้น เขาก็เคลื่อนมันไปยังบริเวณที่ดูเหมือนจะไม่ใช่จุดฝังเข็มในร่างกายอย่างต่อเนื่อง

อย่างไรก็ตาม ความจริงแล้วจุดเหล่านั้นล้วนเป็นจุดฝังเข็มในร่างของเผ่าพันธุ์อสูร

ผลกระทบที่เกิดซ้ำๆ ของพลังวิญญาณนั้นรุนแรงมาก ความเจ็บปวดเฉียบพลันทำให้ตัวเขาชุ่มโชกไปด้วยเหงื่อ

เขาไม่รู้ว่าร่างกายของเขาเหมือนกับเผ่าพันธุ์อสูรและมีจุดฝังเข็มอยู่ในจุดเหล่านั้นหรือเปล่า เขาทำได้เพียงลองทดสอบครั้งแล้วครั้งเล่า มันอันตรายมากเช่นกัน แต่เขาก็ต้องทำเพื่อไม่ให้กองกำลังของเขาตกเป็นเบี้ยล่างของคนอื่น

ขณะที่เฉินผิงอยู่ในห้องสมุด พร้อมทั้งทุ่มเทอย่างหนักเพื่อให้เผ่าพันธุ์อสูรสามารถฝึกวิชาได้ อาหลี่กำลังมุ่งไปข้างหน้าอย่างตรากตรำในส่วนลึกของภูเขาพร้อมกับบาดแผลที่เกลื่อนทั่วร่างของเขา

ในขณะนั้นเสื้อผ้าของเขาขาดวิ่นและบาดแผลจำนวนมากก็บั่นทอนร่างกายของเขา เมื่อดูจากความสามารถของเขาแล้ว เป็นเรื่องมหัศจรรย์ที่เขาสามารถเข้ามาถึงส่วนลึกของภูเขาได้

“คุณอยู่ที่ไหน เฉินผิง? คุณอยู่ที่ไหน?” เขาตะโกนด้วยความสิ้นหวังขณะยืนพิงต้นไม้ใหญ่

เขารู้ว่าเวลาหนึ่งวันที่เขาใช้ไปกับการตามหาเฉินผิงเท่ากับหนึ่งวันที่ชาวหมู่บ้านหินต้องทนทุกข์

แต่แล้วในตอนนี้เขาแทบจะเอาชีวิตไม่รอด และอาการบาดเจ็บที่เขาได้รับทำให้ยากที่จะไปต่อ ถ้าฉันหาเฉินผิงไม่เจอ หมู่บ้านหินต้องจบสิ้นแน่!

เขากัดฟัน ดื่มน้ำและพยายามเดินหน้าอีกครั้ง

แห่!

อาหลี่หลับตาแน่น รอให้ความตายมาถึง

แต่ไม่ทันไร หมาป่าปีศาจที่ตะครุบเขาอยู่ก็ถูกซัดกระเด็น

เมื่อได้ยินเสียงดังกล่าว อาหลี่ก็รีบลืมตาขึ้น แล้วก็ได้เห็นหลางเฟิงยืนอยู่ตรงหน้าเขา

เมื่อเห็นหลางเฟิง หมาป่าอสูรที่ถูกซัดกระเด็นก็นอนลงบนพื้นทันทีและดูเชื่องอย่างไม่น่าเชื่อ

“ทำไมคุณถึงมาอยู่ที่นี่?” หลางเฟิงถาม

“ระ-เร็วเข้า รีบไปหาเฉินผิงที บอกเขาว่าหายนะกำลังเกิดที่หมู่บ้านหิน!” อาหลี่พูดออกมาด้วยเรี่ยวแรงเฮือกสุดท้าย

หลังจากพูดอย่างนั้นเขาก็สลบไป พอมองไปที่ชายผู้หมดสติ หลางเฟิงก็ขมวดคิ้ว จากนั้นเขาก็หันกลับไปและส่งเสียงหอน ไม่นานหมาป่าอสูรนับสิบก็วิ่งเข้ามา

เขาให้พวกหมาป่าอสูรคอยเฝ้าอาหลี่ จากนั้นก็บึ่งไปที่นครแห่งจักรวรรดิอสูรอย่างเต็มกำลัง