เหล่าโปมองไปรอบๆ อีกครั้ง และเธอก็ต้องอ้าปากค้างด้วยความตกใจเมื่อเห็นผู้คนที่อยู่รอบๆ ตัวเธอ
“ค-คนเหล่านี้ล้วนเป็นผู้ฝึกฝนวิชามาร! พวกเขาทั้งหมดเป็นปีศาจเหมือนกับฉันอย่างนั้นรึ?” เธออุทานเมื่อได้รู้ว่าผู้คนที่อาศัยอยู่ที่นี่ล้วนแล้วแต่เป็นผู้ฝึกฝนวิชามารเหมือนกับเธอ
"ถูกต้องแล้ว คนเหล่านี้เป็นผู้ฝึกฝนวิชามารทั้งสิ้น ตอนนี้คุณสามารถอยู่ที่นี่ร่วมกับพวกเขาได้”
ในตอนนี้เหล่าโปยิ่งรู้สึกสับสนเป็นอย่างมาก
หนึ่งในเหล่าผู้ฝึกฝนวิชามารซึ่งยืนอยู่ข้างๆ เหล่าโปพูดขึ้นว่า "เจ้าอาวาสฉีเต้าจางเป็นผู้ช่วยชีวิตของพวกเรา ท่านเป็นคนที่พาพวกเราทุกคนที่เป็นผู้ฝึกฝนวิชามารมาที่นี่ อาณาจักรลับแห่งนี้เป็นของอารามเบญจอดุลย์ เจ้าอาวาสฉีเต้าจางอนุญาตให้พวกเราอยู่ที่นี่ ท่านเป็นคนดีมากๆ เลย ดังนั้นคุณไม่มีเหตุผลที่จะต้องกลัวท่านหรอกนะ ท่านจะไม่ทำร้ายเราอย่างแน่นอน”
เหล่าโปจ้องมองที่ฉีเต้าจาง ความประหลาดใจปรากฏขึ้นไปทั่วใบหน้าของเธอ เธอเคยได้ยินข่าวลือว่าฉีเต้าจางนั้นเกลียดพวกผู้ฝึกฝนวิชามารจนเข้ากระดูกดำมากแค่ไหน และเขาก็คอยตามล่าและจัดการเหล่าผู้ฝึกฝนวิชามารอย่างไร
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
จะลงแดงแล้ว...
หายไปหลายวัน ไม่สบายหรือเปล่าครับ...
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...