หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 2586

ขณะเดียวกันที่หมู่บ้านหิน เหล่าซุนจ่างให้ชาวบ้านช่วยกันฝังศพของผู้ที่ถูกอู๋เฟยอวี่ฆ่าตายก่อนหน้านี้

หยุ่นเอ๋อร์วิ่งเข้ามาหาเหล่าโปอย่างร้อนรน

“ยายของฉันอยู่ที่ไหน เหล่าซุนจ่าง? เธออยู่ที่ไหน?" เธอถามพร้อมกับคว้าที่แขนเหล่าซุนจ่าง

เหล่าซุนจ่างไม่รู้ว่าจะพูดอย่างไรจึงได้แต่นิ่งเงียบเท่านั้น

ฉันไม่สามารถบอกเธอได้ว่ายายที่คอยดูแลเธอมาตลอดนั้นเป็นผู้ฝึกฝนวิชามาร และฉันก็บอกเธอไม่ได้ว่าเธอถูกจับตัวไปแล้ว

หยุ่นเอ๋อร์รู้ได้ทันทีว่าต้องมีเรื่องเลวร้ายเกิดขึ้นเมื่อเธอเห็นเหล่าซุนจ่างนิ่งเงียบ

"ยาย! ยายอยู่ไหน?” หยุ่นเอ๋อร์ตะโกนสุดเสียง แต่ก็ไม่มีใครตอบ

ในที่สุด หยุ่นเอ๋อร์ก็ไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องกลับบ้าน เธอรู้สึกสิ้นหวังอย่างที่สุดเมื่อไม่มีเหล่าโปอยู่ใกล้ๆ

ด้วยความพยายามที่จะแสวงหาที่พึ่งพิง เธอจึงวางศีรษะลงบนหน้าอกของเฉินผิงพร้อมกับคร่ำครวญว่า “ตื่นเถอะ เฉินผิง! ยายของฉันจากไปแล้ว!”

อย่างไรก็ตาม เฉินผิงยังคงไม่ตอบสนองและนอนอยู่อย่างนั้นด้วยใบหน้าซีดเซียว เขาไม่ได้ยินหยุ่นเอ๋อร์ไม่ว่าเธอจะกรีดร้องดังแค่ไหนก็ตาม

ในที่สุดหยุ่นเอ๋อร์ก็เหนื่อยจากการร้องไห้และเผลอหลับไปบนหน้าอกของเฉินผิง

ในขณะเดียวกัน ฉีเต้าจางและผู้ติดตามสองคนก็กลับมาถึงอารามเบญจอดุลย์

“ส่งขวดหยกยร่วนยวี่มาให้ฉันที” เขาพูดกับนักบวช

นักบวชหยิบขวดหยกยร่วนยวี่ที่บรรจุเหล่าโปไว้และมอบให้กับฉีเต้าจาง

“พวกเธอสองคนไปเฝ้าที่ทางเข้าเอาไว้ อย่าให้ใครเข้ามาที่นี่เป็นอันขาด!” ฉีเต้าจางออกคำสั่ง

ศิษย์ทั้งสองพยักหน้าพร้อมกัน “รับทราบ!”

“คุณสามารถฆ่าฉันได้เลยถ้าคุณต้องการ คุณพาฉันมาที่นี่ทำไม?” เหล่าโปถามขณะมองไปรอบๆ

เธอไม่รู้เลยว่าตอนนี้อยู่ที่ไหน นับประสาอะไรกับสิ่งที่ฉีเต้าจางคิดจะทำอะไรกับเธอ

อย่างไรก็ตาม เธอรู้ดีว่าสิ่งที่มักจะเกิดขึ้นกับผู้ฝึกฝนวิชามารที่ถูกจับตัวไปนั้นย่อมไม่ใช่สิ่งที่ดีเป็นแน่ อันที่จริงแล้วเหล่าผู้ฝึกฝนวิชามารมักจะถูกสังหารด้วยวิธีการที่โหดเหี้ยมทารุณ

พวกเขาบางคนถูกขายในตลาดมืดเพื่อแลกกับทรัพยากรทุกประเภท

ผู้ฝึกฝนวิชามารส่วนใหญ่จึงเลือกที่จะฆ่าตัวตายเมื่อพวกเขาถูกเปิดเผยตัว

"ใจเย็นๆ ฉันไม่ได้จะฆ่าคุณหรอกนะ! ฉันแค่ผนึกคุณไว้ในขวดนั้นเพื่อช่วยชีวิตคุณต่างหาก” ฉีเต้าจางตอบด้วยรอยยิ้ม

“ช่วยชีวิตฉันงั้นรึ?” ความสับสนปรากฏขึ้นไปทั่วใบหน้าของเหล่าโป

“คุณถูกเปิดโปงว่าเป็นผู้ฝึกฝนวิชามาร ดังนั้นมันก็ขึ้นอยู่กับเวลาเท่านั้นก่อนที่จะมีคนมาจับคุณไป ฉันพาคุณมาที่นี่ก็เพื่อช่วยชีวิตคุณ ไปสิและมองดูผู้คนที่อยู่รอบๆ ตัวคุณให้ดี” ฉีเต้าจางอธิบาย