หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 2589

เมื่อได้ยินคำสั่งของเซี่ยยู่คุน ชาวบ้านของหมู่บ้านต้าชิงก็ส่งเสียงโห่ร้องด้วยความกระหายเลือดและเริ่มยิงธนูเข้าใส่หมู่บ้านหิน

บางคนทุบประตูหมู่บ้านอย่างต่อเนื่อง แม้ว่าจะมีวงแหวนอาคมอยู่รอบประตู แต่พวกมันก็เป็นแค่อาคมธรรมดาที่เพิ่งใช้งานไปได้ไม่นาน

ชาวบ้านของหมู่บ้านหินเริ่มตอบโต้ ลูกธนูจำนวนนับไม่ถ้วนถูกยิงลงมาจากหอคอย

จู้จือยิงลูกธนูออกไปอย่างต่อเนื่องด้วยความบ้าคลั่ง

เพียงไม่นานก็มีผู้บาดเจ็บล้มตายทั้งสองฝ่าย แต่ชาวบ้านของหมู่บ้านต้าชิงดูเหมือนจะไม่สนใจ พวกเขายังคงโจมตีต่อไป ชาวบ้านของหมู่บ้านหินรู้ดีว่าพวกเขาคงไม่มีโอกาสรอดเป็นแน่หากประตูของหมู่บ้านถูกทำลายลง ดังนั้นพวกเขาจึงต่อต้านอย่างสุดกำลัง

ทั้งสองฝ่ายต่อสู้กันอย่างไม่ลดละ ในขณะที่อู๋เฟยอวี่และเนี่ยเหิงซึ่งอยู่ไม่ไกลกำลังมองดูการต่อสู้พร้อมด้วยรอยยิ้มบนใบหน้า

ในสายตาของเขาทั้งสอง ชาวบ้านจากหมู่บ้านหินและหมู่บ้านต้าชิงเป็นเพียงชาวนาที่ต่ำต้อย และไร้ค่าไม่ต่างจากมดปลวกเท่านั้น ไม่ว่าพวกเขาเป็นหรือตายก็ไม่ได้มีความหมายอะไรเลย

หลังการต่อสู้ผ่านไปหนึ่งชั่วโมง ประตูของหมู่บ้านหินก็เสี่ยงที่จะพังลงมา หอคอยทั้งสองด้านได้พังทลายลงมาแล้ว ตอนนี้ทุกอย่างขึ้นอยู่กับเวลาเท่านั้นที่ผู้บุกรุกของหมู่บ้านต้าชิงจะฝ่าเข้ามาได้สำเร็จ

“จู้จือ ไปบอกหยุ่นเอ๋อร์ และจงหนีไปกับเธอ ช่วยกันพาเฉินผิงไปยังที่ที่ปลอดภัยผ่านทางลับของหมู่บ้าน จงไปให้ไกลที่สุดเท่าที่จะทำได้ อย่ากลับมาเด็ดขาด”

เหล่าซุนจ่างเองก็ได้รับบาดเจ็บสาหัสเช่นกัน เมื่อเขารู้ตัวว่าไม่สามารถปกป้องหมู่บ้านได้ เขาจึงคว้าตัวจู้จือมาและสั่งให้พาเฉินผิงหนีไป

“ผมจะไม่ไปไหนทั้งนั้น เหล่าซุนจ่าง ผมจะอยู่และสู้ต่อ ผมจะตายไปพร้อมกับคุณ” จู้จือพูดพร้อมกับสะอื้นไห้ ฉันไม่ไป!

“ทำไมเธอถึงไม่เชื่อฟังฉันล่ะ ไอ้หนู? ไปกับหยุ่นเอ๋อร์ซะและพาพี่เฉินผิงของนายไปด้วย จงตามหาตัวอาหลี่ เฉินผิงน่าจะรู้ว่าเขาอยู่ที่ไหน ตราบใดที่พวกเธอยังมีชีวิตรอด อนาคตของหมู่บ้านหินก็จะยังคงอยู่ อย่าลืมล้างแค้นให้พวกเราด้วยล่ะ” เหล่าซุนจ่างพูดทิ้งท้ายกับจู้จือ

จู้จือกัดริมฝีปากแน่น น้ำตาของเขาไหลออกมาไม่หยุด ในที่สุดเขาก็พยักหน้าและรีบวิ่งไปที่บ้านของหยุ่นเอ๋อร์

ทันทีที่จู้จือจากไป ประตูของหมู่บ้านหินก็พังทลายลงในที่สุด และพวกชาวบ้านของหมู่บ้านต้าชิงก็กรูกันเข้ามา

จู้จือเองก็เช่นกัน เขาไม่อาจหยุดน้ำตาไว้ได้เมื่อเห็นเฉินผิงตื่นขึ้นมา

เฉินผิงดูมึนงง เขาพยายามนึกถึงเหตุการณ์ก่อนหน้าที่เขาจะหมดสติไป เขาจำได้ว่าเหล่าโปให้ลูกประคำปีศาจแก่เขา ซึ่งเขากลืนมันลงไปและหลังจากนั้นไม่นานเขาก็สลบไป

เขากำหมัดแน่นและตระหนักว่าเขาได้รับพละกำลังกลับคืนมาและสามารถบรรลุไปถึงระดับผู้จำแลงขั้นแปด นอกจากนี้ ดูเหมือนว่าเขาจะมีพลังที่ผิดปกติอยู่ภายในร่างกายอีกด้วย

มันไม่เหมือนกับพลังวิญญาณ พลังนี้เกิดขึ้นจากการรวมกันของพลังหลายอย่าง

เฉินผิงใช้พลังปราณสัมผัสเพื่อตรวจสอบภายใน ซึ่งนำพาพลังในตัวเขาไปทั่วร่าง

“นะ-นี่คือพลังสามเผ่าพันธุ์อย่างนั้นรึ?”

เฉินผิงต้องตกตะลึงเพราะเขาตระหนักว่านอกเหนือจากพลังมังกรที่อยู่ภายในแก่นมังกร พลังวิญญาณของเขา สุดยอดแห่งพลังและแม้แต่พลังที่เพิ่งได้รับจากเผ่าพันธุ์อสูรต่างก็หลอมรวมเข้าด้วยกัน