เนี่ยเหิงถึงกับหน้าถอดสีเมื่อถูกเมินใส่ รัศมีพลังของเขาค่อยๆ เพิ่มขึ้น แต่ไม่ทันที่เขาจะได้เคลื่อนไหว เฉินผิงก็เข้ามาห้ามเขาไว้
“หมอจะต้องเป็นผู้มีเมตตา ผู้ซึ่งคอยเอาใจใส่ผู้คนที่เข้ามารับการรักษา คุณรักษาคนป่วยตามรูปลักษณ์ภายนอกของพวกเขาอย่างนั้นเหรอ? ถ้าอย่างนั้นผมก็จะไม่มารักษาที่นี่”
เฉินผิงตั้งใจพูดออกมาเสียงดัง
ทันทีที่เขาพูดจบประโยค ก็มีเสียงอันแหบแห้งของชายชราดังออกมาจากในห้อง
“หมอจะต้องเป็นผู้มีเมตตางั้นรึ? ให้พวกเขาเข้ามา... "
ชายหนุ่มผู้นั้นจำต้องหลบทางให้อย่างไม่มีทางเลือก
เนี่ยเหิงเดินตามเฉินผิงเข้าไปข้างใน พวกเขาได้พบกับชายชราหลังค่อมคนหนึ่งอยู่ในชุดคลุมสีอ่อนจางๆ ชายผู้นี้มีหนวดเคราสีเทาและแววตาที่ดูเหนื่อยล้า
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...
มีเรื่องอื่นที่จบแล้วบ้างไหมจะหาซื้ออ่าน...
มีหนังสือขายมั้ยครับ รอวันละ 20 ตอน ไมทันใจ...