หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 2608

เนี่ยเหิงถึงกับหน้าถอดสีเมื่อถูกเมินใส่ รัศมีพลังของเขาค่อยๆ เพิ่มขึ้น แต่ไม่ทันที่เขาจะได้เคลื่อนไหว เฉินผิงก็เข้ามาห้ามเขาไว้

“หมอจะต้องเป็นผู้มีเมตตา ผู้ซึ่งคอยเอาใจใส่ผู้คนที่เข้ามารับการรักษา คุณรักษาคนป่วยตามรูปลักษณ์ภายนอกของพวกเขาอย่างนั้นเหรอ? ถ้าอย่างนั้นผมก็จะไม่มารักษาที่นี่”

เฉินผิงตั้งใจพูดออกมาเสียงดัง

ทันทีที่เขาพูดจบประโยค ก็มีเสียงอันแหบแห้งของชายชราดังออกมาจากในห้อง

“หมอจะต้องเป็นผู้มีเมตตางั้นรึ? ให้พวกเขาเข้ามา... "

ชายหนุ่มผู้นั้นจำต้องหลบทางให้อย่างไม่มีทางเลือก

เนี่ยเหิงเดินตามเฉินผิงเข้าไปข้างใน พวกเขาได้พบกับชายชราหลังค่อมคนหนึ่งอยู่ในชุดคลุมสีอ่อนจางๆ ชายผู้นี้มีหนวดเคราสีเทาและแววตาที่ดูเหนื่อยล้า

เฉินผิงประหลาดใจเล็กน้อยเมื่อเห็นผู้อาวุโสสาม เพราะเขาดูแก่กว่าที่เนี่ยเหิงพูดไว้

เนี่ยเหิงเดินไปข้างหน้าพร้อมกล่าวทักทายด้วยความเคารพ “ท่านผู้อาวุโสสาม!”

ผู้อาวุโสสามพยักหน้าตอบ "นั่งลงสิ"

เฉินผิงและเนี่ยเหิงนั่งลง และผู้อาวุโสสามก็มองเฉินผิงอย่างพินิจพิเคราะห์ “พ่อหนุ่ม คุณบอกว่าคุณมาที่นี่เพื่อรับการรักษาอย่างนั้นใช่มั้ย? แต่การหายใจของคุณมั่นคงและผิวพรรณของคุณก็ผุดผ่องดีมาก คุณดูไม่เหมือนคนป่วยเลยนะ”

เฉินผิงหัวเราะเบาๆ “อันที่จริง ผมมาที่นี่เพื่อทำการรักษาคุณครับ”

เมื่อเห็นว่าชายชรากำลังเข้าใจผิด เนี่ยเหิงจึงรีบอธิบายอย่างรวดเร็วว่า “ท่านผู้อาวุโสสามครับ ท่านเข้าใจผิดแล้วครับ อันที่จริงพวกเรา—”

อนิจจา ผู้อาวุโสสามไม่คิดฟังสิ่งที่เนี่ยเหิงพูด เขาโบกมือขึ้น อากาศภายในห้องก็เริ่มสั่นสะเทือน และรัศมีอันทรงพลังก็พุ่งตรงเข้าหาเฉินผิงและเนี่ยเหิง

รัศมีนั่นราวกับคลื่นพลังอันชั่วร้ายที่ปกคลุมร่างของเฉินผิงและเนี่ยเหิงไว้ทันที

เนี่ยเหิงถึงกับหน้าซีด เขาไม่เคยคาดคิดเลยว่าผู้อาวุโสสามจะใช้วิธีการรุนแรงและโจมตีพวกเขาโดยไม่ทันตั้งตัว

รัศมีพลังของผู้ฝึกบำเพ็ญฌานระดับกึ่งเซียนขั้นที่สาม ทำให้ศิษย์เอกอย่างเขาไม่มีโอกาสที่จะตอบโต้ได้เลย