หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 2607

เฉินผิงกำลังยืนอยู่เบื้องหน้ายอดเขาสูงที่ตระหง่าน เขาเงยหน้าขึ้นมองสำนักขนาดใหญ่ที่อยู่ตรงหน้าและจมอยู่ในห้วงความคิดของตนเอง ฉันคิดมาเสมอว่าสำนักเล็กๆ อย่างสำนักอวี้ติ้งจะมีฐานที่มั่นธรรมดาเท่านั้น กลายเป็นว่าสถานที่แห่งนี้ยิ่งใหญ่และงดงามเกินกว่าที่ฉันคาดเอาไว้มาก!

แผ่นป้ายจารึกขนาดมหึมาเหนือทางเข้าเขียนคำว่า “สำนักอวี้ติ้ง” เอาไว้ พร้อมด้วยประติมากรรมต่างๆ ทั้งสองด้านของประตู

มีเหล่าลูกศิษย์จำนวนหลายสิบคนของสำนักคอยยืนประจำการเพื่อป้องกันประตูทั้งสองด้านตลอดเวลา ท่าทางพวกเขาดูเคร่งขรึมและน่ากลัว

"คุณเฉินนี่คือฐานที่มั่นของเรา มันดูน่าประทับใจใช่มั้ยล่ะ? ที่มั่นเดิมของสำนักอวี้ติ้งนั้นไม่หรูหราและโอ่อ่าแบบนี้ แต่เมื่ออาจารย์ของผมได้ขึ้นสู่ตำแหน่งผู้นำของสำนักอวี้ติ้ง สำนักของพวกเราจึงถูกย้ายที่และสร้างขึ้นใหม่” เนี่ยเหิงดูจะรู้สึกภาคภูมิใจเป็นพิเศษในตอนที่เขาพูดถึงสำนักของตน

เฉินผิงพยักหน้าและตอบว่า “ผมไม่คิดเลยว่าสำนักอวี้ติ้งเล็กๆ จะมีฐานที่ใหญ่โตและน่าประทับใจแบบนี้”

เมื่อพูดจบ เขาสังเกตเห็นว่ามีบ้านเก่าทรุดโทรมหลังหนึ่งอยู่ห่างออกไปไม่ไกลจากสำนักอวี้ติ้ง ที่น่าแปลกก็คือมีคนจำนวนมากกำลังต่อแถวอยู่ด้านหน้าบ้านหลังนั้น เห็นได้ชัดว่ามีใครบางคนเป็นเจ้าของสถานที่แห่งนั้น

ภาพที่เห็นกระตุ้นความอยากรู้อยากเห็นของเฉินผิง โดยปกติแล้ว แต่ละสำนักมักจะไม่อนุญาตให้บุคคลภายนอกมาอาศัยอยู่ในระยะรัศมีสามสิบไมล์จากฐานที่มั่นของสำนัก อย่างไรก็ตาม กลับมีใครบางคนมาอาศัยอยู่ใกล้กับสำนักอวี้ติ้ง นั่นเป็นสิ่งที่ดูผิดปกติอย่างมาก