หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 261

คำพูดของหลิงเจิ้นชวน ทำให้หลินเทียนหู่และคนอื่นๆ แอบพากันหัวเราะ

ส่วนเฉินเป่าเฉียงก็เขินอาย ถึงแม้จะไม่สุขใจ แต่เมื่ออยู่ต่อหน้าหลิงเจิ้นชวน เขายังไม่กล้าฉี่เลยด้วยซ้ำ!

“ไม่ไม่ไม่...” หลี่เว่ยเจี้ยนรีบโบกมือ พลันลากหลี่เหลยออกมาและกล่าวว่า “คนนี้คือลูกชายของผมครับ ชื่อว่าหลี่เหลย ส่วนเฉินเป่าเฉียงคนนี้คือพ่อตาของเขา!”

ทันใดนั้นหลิงเจิ้นชวนก็เข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้น สีหน้าของเขาค่อยๆ อ่อนลงเล็กน้อย แต่เขายังคงกล่าวกับหลี่เว่ยเจี้ยนอย่างเย็นชา “เหล่าหลี่ มีคนมาชนแก้วเคารพเยอะขนาดนี้ นายกลัวว่าข่าวที่ฉันมาทานอาหารที่นี่จะไม่แพร่ออกไปจริงๆ ใช่ไหม”

“นายกเทศมนตรีหลิง ผมไม่ได้หมายความว่าอย่างนั้นนะครับ ผมจะไล่พวกเขาไปทันที!”

หลี่เว่ยเจี้ยนกลัวจนตัวสั่น จากนั้นเขาก็เตะหลี่เหลยอย่างโหดเหี้ยม “ไสหัวไป รีบไสหัวไปซะ ไอ้พวกโง่!”

หลี่เหลยตกใจกลัวมาก เขารีบหันหลังและวิ่งหนีไป ส่วนเฉินเป่าเฉียงและครอบครัวก็ตัวสั่นระริก จากนั้นพวกเขาก็รีบถอยออกไปทันที!

คราวนี้ถือว่าขายหน้ากันทั้งครอบครัว!

“หลี่เหลย นายจัดการยังไงเนี่ย ทำไมนายกเทศมนตรีหลิงไม่รู้สักนิดว่าพวกเราจะมาชนแก้วเคารพ”

หลังจากที่ถอยออกมาแล้ว เฉินจยาเหยาก็ถลึงตาใส่หลี่เหลยด้วยความไม่พอใจพลางกล่าวถาม

“เธอยังมีหน้ามาถามอีก โทษพวกเธอนั่นแหละ ที่อยากตามมากันหมด ตอนแรกนายกเทศมนตรีหลิงแอบมากินข้าวที่นี่ จู่ๆ มีคนพากันไปชนแก้วเคารพมากขนาดนี้ เขาจะไม่โกรธได้ยังไง ไหนเธอบอกมาสิว่าหญิงแม่บ้านอย่างพวกเธอจะตามมาทำอะไร!”

เนื่องจากหลี่เหลยโดนเตะ ในใจของเขาจึงกำลังโกรธ เมื่อเฉินจยาเหยาตะคอกใส่เขา หลี่เหลยจึงไม่มีทางชินกับนิสัยของเธออย่างแน่นอน!

คำพูดนี้ของหลี่เหลย รวมถึงหลี่ชูเจิ้นคนนั้นด้วย มันทำให้สีหน้าของหลี่ชูเจินแดงและขาวซีด

“เอาล่ะ เอาล่ะ หยุดทะเลาะกันได้แล้ว ยังขายหน้าไม่พอหรือไง”

เฉินเป่าเฉียงถลึงตาใส่ทั้งสองคนเพราะทนไม่ไหว “ไปกันเถอะ กลับไปรอสักพัก บางทีอธิบดีหลี่อาจจะพูดแก้หน้ากับนายกเทศมนตรีหลิงก็ได้ พวกเรายังมีโอกาส!”

“นายพูดเหลวไหล กินไม่ถึงองุ่น แต่บอกว่าองุ่นเปรี้ยว พวกเราดื่มเหล้ากับนายกเทศมนตรีหลิงตั้งแต่แรกแล้ว แถมยังชนแก้วกับนายกเทศมนตรีหลิงด้วย ไอ้คนขี้คุกอย่างนาย บอกว่าเคยไปกินข้าวที่บ้านนายกเทศมนตรีหลิงมาใช่ไหม ทำไมพวกเราถามนายกเทศมนตรีหลิง นายกเทศมนตรีหลิงถึงบอกว่านายไม่เคยไปล่ะ”

เฉินจื๋อชี้หน้าเฉินผิงและถามด้วยใบหน้าลำพองใจ

ถ้าไม่รู้ คงจะนึกว่าเขาเพิ่งจะดื่มเหล้ากับนายกเทศมนตรีมาจริงๆ

ถึงแม้จะรู้ว่าเฉินจื๋อพูดเพ้อเจ้อ แต่ว่าเฉินเป่าเฉียงและครอบครัวก็เลือกที่จะเงียบ เป็นการยอมรับว่าเฉินจื๋อขี้โม้โดยปริยาย!

เมื่อเฉินผิงได้ยินเฉินจื๋อพูดแบบนี้ เขาก็รู้ทันทีว่าเจ้าหนุ่มคนนี้กำลังพูดโกหก ยิ่งไปกว่านั้นเหล้าที่พวกเขาถือไปก็ยังอยู่ในแก้ว ไม่น้อยลงเลยสักนิด ดื่มยังไงกันนะ

“เฉินจื๋อ นายพูดโกหกไม่เก่งเลย แก้วเหล้าในมือของพวกนายไม่น้อยลงสักหยด ดื่มเหล้ากับนายกเทศมนตรีหลิงยังไงกันเหรอ เรื่องพูดโกหกไม่เนียนก็ทำออกมาได้ ฉันเห็นว่านายเทียบกับขยะไม่ได้เลยด้วยซ้ำ!”

เฉินผิงตอบกลับด้วยรอยยิ้มเหยียดหยาม!