หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 262

เฉินจื๋อชะงัก เมื่อมองแก้วเหล้าของตัวเอง ใบหน้าของเขาก็ค่อยๆ กลายเป็นสีแดง รสชาติของการโดนตบหน้าสั่งสอนคาที่ มันแย่เสียจริงๆ!

พวกเขารู้สึกว่ามันเป็นเหล้าเหมาไถรุ่นลิมิเต็ด อิดิชั่น ดังนั้นจึงไม่มีใครอยากเททิ้งและเตรียมเอามาดื่มต่อ แต่ตอนนี้กลับโดนเฉินผิงจับช่องโหว่ได้เสียแล้ว!

“นาย...นายไม่ต้องมาสนหรอกว่าพวกเราได้ชนแก้วเคารพหรือเปล่า กลับกันพวกเราได้เจอนายกเทศมนตรีหลิงแล้ว พวกเราเจ๋งกว่านาย ฉันอยากเห็นจังว่าวันนี้นายจะจ่ายเงินยังไง ถ้ากล้ากินอาหารที่ร้านของหลินเทียนหู่โดยไม่จ่ายเงิน เขาต้องถลกหนังของนายแน่ ถึงตอนนั้นฉันอยากเห็นจังว่านายยังจะทำตัวเก๋าอีกไหม”

เมื่อเฉินจื๋อพูดจบ เขาก็กลับไปนั่งและไม่สนใจเฉินผิงอีก!

“ใครบอกว่าผมจะจ่ายเงิน อาหารที่อยู่ในนี้พวกคุณก็มีส่วน ผมก็แค่ไม่มีเงินให้ ผมอยากเห็นจังว่าถึงตอนนั้นพวกคุณจะเดินออกไปได้หรือเปล่า!”

เฉินผิงยิ้มและกลับไปนั่ง!

เมื่อครอบครัวของเฉินเป่าเฉียงได้ยิน ทุกคนก็พากันอึ้ง!

“เฉินผิง แกหมายความว่าไง ไหนบอกว่าวันนี้แกจะเป็นคนเลี้ยง แกคิดจะปลิ้นปล้อนใช่ไหม”

เฉินเป่าเฉียงขมวดคิ้วพลางกล่าวถาม

“แต่ตอนนี้ผมไม่อยากเลี้ยงแล้ว ผมจะปลิ้นปล้อน ถ้าถึงตอนนั้นไม่จ่ายเงิน ใครก็ออกไปไม่ได้ ผมอยากเห็นจังว่าหลินเทียนหู่จะถลกหนังของพวกคุณหรือเปล่า!”

เฉินผิงกล่าวด้วยสีหน้าไร้อารมณ์!

ตอนนี้พ่อแม่ไม่อยู่ เฉินผิงจึงไม่ต้องให้เกียรติครอบครัวของเฉินเป่าเฉียง!

ถึงแม้จะเป็นญาติของตัวเอง แต่เฉินผิงไม่รู้สึกชอบพอครอบครัวของเฉินเป่าเฉียงเลยสักนิด!

เมื่อเฉินผิงพูดแบบนี้ ครอบครัวของเฉินเป่าเฉียงก็พากันตะลึงตาค้าง พวกเขาคิดไม่ถึงจริงๆ ว่าเฉินผิงจะทำตัวปลิ้นปล้อน!

“เฉินผิง แกอย่าหักหลังพวกเรานะ รีบไปจ่ายเงินซะ!”

เฉินจื๋อพุ่งไปหาเฉินผิงอย่างลุกลี้ลุกลน

เฉินผิงเห็นเฉินจื๋อพุ่งเข้ามาด้วยสีหน้าเยือกเย็น เจ้าหนุ่มคนนี้ไม่เรียกเขาว่าพี่ชาย แต่จะเรียกเขาว่าไอ้สวะทุกประโยค เฉินผิงจึงอยากฟาดเขามานานแล้ว!

เมื่อเฉินจื๋อพุ่งมาถึงตรงหน้าเฉินผิง เฉินผิงก็เหวี่ยงฝ่ามือเข้าไป จนเฉินจื๋อกระเด็นออกไปและล้มลงบนพื้นอย่างรุนแรง!