หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 2613

“ดูเหมือนว่าคุณจะมีความสุขกับชีวิตที่ค่อนข้างสุขสบายที่สำนักอวี้ติ้งนี้สินะ” เฉินผิงพูดอย่างเป็นกันเองพร้อมรอยยิ้ม

“อย่ามาล้อเล่นเลยน่า คุณเฉิน ลูกศิษย์ที่อยู่ประตูชั้นนอกพวกนี้คอยหาทางลัดโดยหวังว่าจะใช้เส้นสายของผมเพื่อผ่านการประเมินและได้กลายเป็นลูกศิษย์ของสำนักอย่างเป็นทางการ แต่ผู้ก่อตั้งสำนักของเราก็มีกฎที่เข้มงวด และในฐานะศิษย์เอกอย่างผมเองก็ยังไม่สามารถเปลี่ยนแปลงมันได้ ในการจะเข้าสู่เขตพื้นที่ประตูชั้นในได้นั้น พวกเขาจะต้องพัฒนาขีดความสามารถและผ่านการประเมินเพียงอย่างเดียวเท่านั้น” เนี่ยเหิงกล่าวด้วยรอยยิ้มเคอะเขิน

“ถ้าคุณช่วยพวกเขาไม่ได้ ทำไมผู้หญิงที่อยู่ประตูชั้นนอกเหล่านั้นจึงยังยินยอมให้คุณเล่นหยอกล้อกับพวกเธอได้อีกล่ะ?” เฉินผิงถามอย่างสับสน ทำไมพวกเธอถึงได้เข้ามาทำท่าทียั่วยวนใส่เขา ถ้าเขาไม่สามารถแหกกฎเพื่อช่วยเหลือพวกเธอได้?

“เอาล่ะ ความพยายามของพวกเขาไม่สูญเปล่าซะทีเดียว แม้ว่าพวกเขาจะไม่ได้เข้าสู่เขตประตูชั้นใน แต่ก็ต้องบอกว่ามันมีส่วนในเรื่องของการจัดสรรทรัพยากรบางอย่าง ซึ่งผมสามารถแจกจ่ายให้พวกเขาได้” เนี่ยเหิงอธิบายทันที

เฉินผิงยิ้มและไม่พูดอะไรอีก เขาเดินตามเนี่ยเหิงไปประมาณสิบนาที ผ่านประตูภูเขาอีกบานซึ่งนำพวกเขาไปสู่เขตประตูชั้นในของสำนักอวี้ติ้ง อาคารที่อยู่ในพื้นที่นี้ดูโอ่อ่าและสวยงามกว่าอาคารที่อยู่ข้างนอกอย่างเห็นได้ชัด

มีลูกศิษย์จำนวนหนึ่งคอยเฝ้าประตูชั้นในก็เพื่อป้องกันการรุกล้ำจากลูกศิษย์ที่อยู่ในเขตประตูชั้นนอก

เนี่ยเหิงพาเฉินผิงไปจนเกือบถึงยอดเขาก่อนจะหยุดลง เขาชี้ไปที่อาคารบนยอดเขาและพูดขึ้นว่า “นั่นคือสถานที่ที่อาจารย์ของผมและท่านผู้อาวุโสรองพักอาศัยและฝึกฝน ส่วนที่พักของผมนั้นอยู่ด้านล่างพวกเขา”

เนี่ยเหิงพาเฉินผิงไปยังที่พักอันหรูหราของเขา การที่เขาเป็นถึงศิษย์เอกและเป็นที่นับถือของลูกศิษย์ที่อยู่ในเขตประตูชั้นใน จึงทำให้เขามีบริวารที่พร้อมทุ่มเทให้กับทุกความต้องการของเขา

"คุณเฉิน คุณสามารถพักผ่อนอยู่ที่นี่ก่อน ในขณะที่ผมไปจัดการเรื่องการประเมิน แต่ผมขอแนะนำให้คุณอย่าออกไปเดินเที่ยวเตร่ในตอนที่ผมไม่อยู่ ทั้งนี้ก็เพื่อหลีกเลี่ยงความเข้าใจผิดและปัญหาที่ไม่จำเป็น” เนี่ยเหิงแนะนำ “หากคุณรู้สึกเบื่อละก็ ผมสามารถเรียกลูกศิษย์หญิงสักสองสามคนมาอยู่เป็นเพื่อนคุณได้นะ พวกเธอล้วนมีใบหน้าที่งดงามและรูปร่างที่ดี”

สำหรับเนี่ยเหิงแล้ว เขาคิดว่าไม่มีผู้ชายคนไหนจะสามารถต้านทานเสน่ห์ของหญิงงามได้ เพราะเขาเชื่อว่าธรรมชาติของผู้ชายทุกคนย่อมมีแรงดึงดูดต่อเพศตรงข้ามอยู่แล้ว

“เรื่องพวกนั้นไม่จำเป็นหรอก โปรดให้ความสำคัญกับการจัดการประเมินของผมดีกว่า ผมรู้สึกไม่สบายใจนักที่ต้องอยู่ที่นี่นานๆ ผมอยากกลับไปที่ตีนเขามากกว่า” เฉินผิงแสดงความปรารถนาที่จะจากไปและใช้เวลากับผู้อาวุโสสามแทน

“ตอนนี้มันดึกมากแล้ว เราค่อยคุยกันพรุ่งนี้ก็ได้” ผู้อาวุโสรองโบกมือไล่เขา “เนี่ยเหิง นายเพิ่งกลับมาจากตีนเขาอย่างนั้นหรือ?”

เนี่ยเหิงพยักหน้า “ใช่ครับ ผมเพิ่งกลับมาจากตีนเขา!”

“แล้วนายเห็นการปรากฎตัวของเมฆวิญญานอย่างกะทันหันที่บ้านของผู้อาวุโสสามหรือเปล่า?”

"ครับ ผมเห็นครับ เมฆวิญญานนั้นสวยงามและน่าทึ่งมาก จะต้องมีใครบางคนผลิตยาระดับสูงอย่างแน่นอนครับ”

“ฉันจะเล่าอะไรให้ฟัง ฉันไม่อยากจะเชื่อเลยว่าทักษะวิชาในการกลั่นยาของผู้อาวุโสสามจะพัฒนาขึ้นมากขนาดนี้ พวกนายเองก็ควรฝึกฝนหนักขึ้นเหมือนกัน อย่าเอาแต่ใช้เวลาและพลังไปกับผู้หญิงให้มากนักล่ะ ฉันคิดว่านายคงติดใจลูกศิษย์ผู้หญิงส่วนใหญ่ที่อยู่ประตูชั้นนอกแล้วสินะ ใช่มั้ย?” จู่ๆ ใบหน้าของผู้อาวุโสรองก็เปลี่ยนเป็นเย็นชา