“ดูเหมือนว่าคุณจะมีความสุขกับชีวิตที่ค่อนข้างสุขสบายที่สำนักอวี้ติ้งนี้สินะ” เฉินผิงพูดอย่างเป็นกันเองพร้อมรอยยิ้ม
“อย่ามาล้อเล่นเลยน่า คุณเฉิน ลูกศิษย์ที่อยู่ประตูชั้นนอกพวกนี้คอยหาทางลัดโดยหวังว่าจะใช้เส้นสายของผมเพื่อผ่านการประเมินและได้กลายเป็นลูกศิษย์ของสำนักอย่างเป็นทางการ แต่ผู้ก่อตั้งสำนักของเราก็มีกฎที่เข้มงวด และในฐานะศิษย์เอกอย่างผมเองก็ยังไม่สามารถเปลี่ยนแปลงมันได้ ในการจะเข้าสู่เขตพื้นที่ประตูชั้นในได้นั้น พวกเขาจะต้องพัฒนาขีดความสามารถและผ่านการประเมินเพียงอย่างเดียวเท่านั้น” เนี่ยเหิงกล่าวด้วยรอยยิ้มเคอะเขิน
“ถ้าคุณช่วยพวกเขาไม่ได้ ทำไมผู้หญิงที่อยู่ประตูชั้นนอกเหล่านั้นจึงยังยินยอมให้คุณเล่นหยอกล้อกับพวกเธอได้อีกล่ะ?” เฉินผิงถามอย่างสับสน ทำไมพวกเธอถึงได้เข้ามาทำท่าทียั่วยวนใส่เขา ถ้าเขาไม่สามารถแหกกฎเพื่อช่วยเหลือพวกเธอได้?
“เอาล่ะ ความพยายามของพวกเขาไม่สูญเปล่าซะทีเดียว แม้ว่าพวกเขาจะไม่ได้เข้าสู่เขตประตูชั้นใน แต่ก็ต้องบอกว่ามันมีส่วนในเรื่องของการจัดสรรทรัพยากรบางอย่าง ซึ่งผมสามารถแจกจ่ายให้พวกเขาได้” เนี่ยเหิงอธิบายทันที
เฉินผิงยิ้มและไม่พูดอะไรอีก เขาเดินตามเนี่ยเหิงไปประมาณสิบนาที ผ่านประตูภูเขาอีกบานซึ่งนำพวกเขาไปสู่เขตประตูชั้นในของสำนักอวี้ติ้ง อาคารที่อยู่ในพื้นที่นี้ดูโอ่อ่าและสวยงามกว่าอาคารที่อยู่ข้างนอกอย่างเห็นได้ชัด
มีลูกศิษย์จำนวนหนึ่งคอยเฝ้าประตูชั้นในก็เพื่อป้องกันการรุกล้ำจากลูกศิษย์ที่อยู่ในเขตประตูชั้นนอก
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
จะลงแดงแล้ว...
หายไปหลายวัน ไม่สบายหรือเปล่าครับ...
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...