หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 2624

“ผมรู้ดีว่าผมกำลังทำอะไรอยู่” เฉินผิงยิ้มจางๆ จากนั้นเขาก็หันไปหาควางเปียว “แล้วเราควรจะประลองกันที่ไหนดีล่ะ?”

“ประลองกันตรงนี้นี่แหละ ไม่จำเป็นต้องย้ายการต่อสู้ไปที่เวทีหรอก เพราะว่าฉันคงใช้เวลาไม่นานในการเอาชนะแก การไปที่เวทีประลองมีแต่จะยุ่งยากเปล่าๆ” ควางเปียวตอบอย่างมั่นใจ

เขาไม่เคยคาดคิดว่าศิษย์ที่เพิ่งเข้าร่วมสำนักไม่นานและไม่มีประสบการณ์ซึ่งอยู่ภายใต้การดูแลของผู้อาวุโสสามจะมีความน่าเกรงขามใด

"คุณพูดถูก การต่อสู้ใช้เวลาไม่นาน ดังนั้นสถานที่นี้จึงเหมาะสมที่สุดแล้ว” เฉินผิงกล่าวอย่างร่าเริง

ควางเปียวโบกมือส่งสัญญาน เพียงวินาทีถัดมา ทุกคนต่างก้าวถอยหลังและเคลียร์พื้นที่อันกว้างขวางให้การต่อสู้ของคนทั้งสอง

เหล่าลูกศิษย์ของผู้อาวุโสรองตั้งตารอดูการต่อสู้อย่างใจจดใจจ่อด้วยดวงตาที่เป็นประกาย พวกเขาอยากเห็นว่าควางเปียวจะสามารถเอาชนะเฉินผิงได้อย่างไร

ในขณะนั้นลูกศิษย์คนอื่นๆ ต่างก็รีบวิ่งเข้ามามุงดูเช่นกัน ท้ายที่สุด การประลองเช่นนี้ไม่ได้เกิดขึ้นภายในสำนักอวี้ติ้งมาสักระยะหนึ่งแล้ว

เนื่องจากควางเปียวถูกเนรเทศไปอยู่ที่อื่น จึงไม่มีใครในสำนักอวี้ติ้ง ทะเลาะวิวาทกันเป็นการภายใน

เมื่อการประลองกำลังจะเริ่ม ความสนใจและความตื่นเต้นของทุกคนก็ปะทุขึ้น

ควางเปียวจ้องมองที่เฉินผิง รัศมีพลังของเขาเริ่มพุ่งสูงขึ้นอย่างรวดเร็ว บรรลุถึงสถานะของระดับผู้จำแลงขั้นสูงสุดอย่างรวดเร็ว

ลูกศิษย์จำนวนหลายคนต้องตกใจเมื่อสัมผัสได้ถึงรัศมีพลังของควางเปียว

แม้แต่เนี่ยเหิงเองก็ยังต้องขมวดคิ้วเล็กน้อย เมื่อตระหนักได้ว่าความแข็งแกร่งของควางเปียวนั้นเหนือกว่าเขาอย่างเห็นได้ชัด

“พวกแกทุกคนคงจะคิดว่าฉันเอาแต่ขี้เกียจในช่วงตลอดหลายปีที่อยู่ข้างนอกสินะ? ฉันฝึกฝนอย่างหนักทุกวัน! ครั้งนี้ฉันกลับมาที่สำนักด้วยความตั้งใจที่จะใช้ชลาธารโอสถเพื่อบรรลุพลังระดับผู้จำแลงไปสู่ระดับกึ่งเซียนให้ได้!” ควางเปียวประกาศอย่างหยิ่งยโส

เห็นได้ชัดว่าคำพูดของเขามีเจตนาที่จะกระทบเนี่ยเหิง

“ทำไมคุณพูดมากจัง? คุณบอกเองไม่ใช่เหรอว่าจะใช้เวลาไม่นานในการเอาชนะผม? ผมจะไม่ตอบโต้ด้วยซ้ำ ถ้าคุณสามารถเอาชนะผมได้ภายในสิบกระบวนท่า ผมจะถือว่าชัยชนะนี้เป็นของคุณ” เฉินผิงประสานมือของตนไว้ด้านหลัง

เหตุผลที่เขาเลือกที่จะไม่เป็นฝ่ายรุก ก็เพื่อหลีกเลี่ยงการเปิดเผยความสามารถของเขามากเกินไป เขาคิดว่ามันย่อมเป็นการดีที่สุดสำหรับเขาที่จะไม่ทำตัวเด่นดังมากนักก่อนที่ชลาธารโอสถจะเปิดออก

ฝูงชนเบิกตากว้างด้วยความประหลาดใจ เมื่อเห็นว่าเฉินผิงวางแผนที่จะรับการโจมตีของควางเปียวด้วยการยืนเอามือไพล่หลังเฉยๆ ผู้จำแลงขั้นสูงสุดมีความสามารถในการทำลายภูเขาทั้งลูกได้ด้วยหมัดเพียงหมัดเดียว ใครกันจะกล้าต้านทานการโจมตีโดยตรงเช่นนั้นได้?

ตู้ม!

ในทางกลับกัน ควางเปียวกลับรู้สึกราวกับว่ากำปั้นของเขาโจมตีเข้ากับแผ่นเหล็ก ความแข็งแกร่งทางกายภาพของเฉินผิง ดูเหมือนจะเกินความคาดหมายของเขา

แขนขวาของเขาสั่นสะท้าน และแรงที่สะท้อนกลับมานั้นรุนแรงมากเสียจนถึงกับทำให้เขาเลือดออก

“คุณเป็นระดับผู้จำแลงขั้นสูงสุดสินะ ไม่เลวเลย ตอนนี้ก็ผ่านไปหนึ่งกระบวนท่าแล้วสินะ” เฉินผิงดึงเท้าข้างขวาของเขากลับมายืนที่จุดเดิม แม้คำพูดของเฉินผิงจะฟังดูเหมือนคำชม แต่มันกลับให้ความรู้สึกเหมือนเป็นการดูถูกควางเปียวเสียมากกว่า

ภายใต้สายตาที่จับจ้องของทุกคน ควางเปียวผู้ซึ่งอยู่ในระดับผู้จำแลงขั้นสูงสุดไม่สามารถทำอะไรเฉินผิงได้เลย เห็นได้ชัดว่าเขายังคงยืนอยู่ที่เดิม นับประสาอะไรที่จะทำให้เขาล้มลงได้

พวกเขามองดูเฉินผิงด้วยความประหลาดใจอย่างมาก แต่กับฟางซูแล้ว เขายิ่งรู้สึกประหลาดใจมากขึ้นไปอีก เขารู้แค่เพียงว่าทักษะในการกลั่นยาของเฉินผิงนั้นไม่ธรรมดา แต่เขาไม่คาดคิดว่าร่างกายของเฉินผิงจะแข็งแกร่งถึงเพียงนี้ แม้แต่พลังหมัดจากผู้จำแลงขั้นสูงสุดก็ไม่สามารถทำลายการป้องกันของเฉินผิง หรือทำให้เขาบาดเจ็บได้เลย

“ไอ้หนู อย่าหลงตัวเองให้มันมากนัก ตอนนี้ฉันใช้กำลังไปเพียงห้าสิบเปอร์เซ็นต์เท่านั้น เพื่อป้องกันไม่ให้แกตายอย่างน่าอนาถเกินไป ไม่คิดเลยว่าร่างกายของแกจะแข็งแกร่งขนาดนี้ หมัดต่อไปของฉันจะไม่มีการออมมือให้แกอีกแล้ว!”

ควางเปียวรีบหาข้อแก้ตัวเพื่อหลีกเลี่ยงความอับอาย เขาจึงต้องออกแรงเต็มที่อย่างรวดเร็ว