หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 2625

เมื่อเห็นท่าทางของควางเปียว เฉินผิงก็อดไม่ได้ที่จะยิ้มออกมา แววตาของเขานั้นเต็มไปด้วยความดูถูกและเหยียดหยาม

ความโกรธของควางเปียวยิ่งทวีความรุนแรงขึ้นเมื่อเขาได้เห็นสีหน้าของเฉินผิง ทันใดนั้น กำปั้นของเขาก็เต็มไปด้วยแสงระยิบระยับ

เมื่อควางเปียวเหวี่ยงหมัดออกไป ก็ปรากฏแสงที่สว่างวาบจนแสบตา ส่งผลให้ทุกคนต้องหลับตาตามสัญชาตฌาน

ตู้ม!

เสียงระเบิดดังสนั่นหวั่นไหว

ฝูงชนก็ลืมตาขึ้นทันทีที่ได้ยินเสียงระเบิดดังขึ้น และสิ่งที่พวกเขาเห็นคือเฉินผิงยังคงยื่นนิ่งอยู่ที่จุดเดิม ร่างกายของเขาไร้ซึ่งรอยขีดข่วนใดๆ ทั้งสิ้น

ในทางกลับกัน สภาพของควางเปียวนั้นไม่สู้ดีนัก เขามีเลือดไหลลงมาที่ข้อมือขวา เนื่องจากแรงสะท้อนกลับที่รุนแรงได้ทำลายพื้นผิวภายนอกของเขาอย่างสมบูรณ์

สีหน้าของควางเปียวซีดเผือด เขารู้สึกได้ว่าทุกคนกำลังจ้องมองมาที่เขา

“คุณยังเหลืออีกหนึ่งกระบวนท่านะ เราจะลุยกันต่อเลยมั้ย?” เฉินผิงมองควางเปียว ด้วยรอยยิ้มจางๆ

กล้ามเนื้อบนใบหน้าของควางเปียวกระตุกอย่างต่อเนื่อง และเจตจำนงสังหารภายในดวงตาของเขาก็ยิ่งเด่นชัดขึ้น

"แน่นอน!"

เขาถอยหลังไปอีกสองก้าว จากนั้นร่างกายของเขาก็เริ่มขยายใหญ่และสูงขึ้น

เมื่อเห็นเช่นนั้น เฉินผิงก็สามารถรู้ได้ทันทีว่ารู้ควางเปียวได้ฝึกฝนวิชาขยายร่างรูปแบบใดรูปแบบหนึ่งมา แต่เขาก็หาได้สะทกสะท้านไม่

“ระวังตัวด้วย คุณเฉิน นี่เป็นกระบวนท่าขั้นสูงสุดที่ผู้อาวุโสรองและลูกศิษย์ของเขาฝึกฝน มันคือวิชาภูผาไร้ขอบเขต!” ฟางซูเตือนเฉินผิงเสียงดัง

ในขณะเดียวกัน เนี่ยเหิงที่กำลังยืนอยู่ด้านข้างก็กำหมัดแน่น เขาวางแผนที่จะเข้ามาแทรกแทรงในช่วงเวลาที่สำคัญของการต่อสู้

แม้ว่าเฉินผิงจะแข็งแกร่งกว่าควางเปียว แต่เนี่ยเหิงก็ไม่รู้ว่าเฉินผิงจะสามารถทนต่อการโจมตีครั้งนี้โดยไม่ตอบโต้ได้หรือไม่

ถ้าเฉินผิงถูกฆ่า ชีวิตของเขาก็จะไม่รอดเช่นกัน เพราะวิญญานของเขายังอยู่ในกำมือของเฉินผิง

เขาไม่สามารถยืนอยู่เฉยๆ และดูเฉินผิงตายได้

ผั่ว!

พลังเตะนั้นสามารถทุบได้แม้กระทั่งร่างกายที่ทำจากเหล็กจนแหลกละเอียด

ทว่าเมื่อพลังโจมตีนั้นปะทะเข้าที่ศีรษะของเฉินผิง สิ่งที่เกิดขึ้นกับเขามีเพียงถอยผงะไปสองถึงสามก้าวเท่านั้น ศีรษะและสมองของเขาไม่สะทกสะท้านแม้แต่น้อย

ควางเปียวรู้สึกว่าขาของเขาเริ่มชา เขายืนทรงตัวแทบไม่อยู่และล้มลงบนพื้นด้วยความประหลาดใจอย่างที่สุด

เขาไม่นึกเลยว่าศีรษะของเฉินผิงจะแข็งได้ถึงเพียงนี้ เขาไม่สามารถทำลายการป้องกันของเฉินผิงได้แม้จะใช้วิชาขั้นสูงสุดแล้วก็ตาม

“สามกระบวนท่าแล้ว ตอนนี้คุณสามารถคืนเสบียงมาให้เราได้แล้ว” เฉินผิงกล่าวขณะจ้องมองที่ควางเปียวอย่างเฉยเมย

ควางเปียวยืนตัวแข็งทื่อ เขาได้แต่นิ่งงันและตกตะลึง

คนอื่นๆ ก็ได้แต่นิ่งเงียบเช่นกัน ควางเปียวผู้อาวุโสที่สุดในหมู่พวกเขาที่มีความแข็งแกร่งมากกว่าผู้ใดได้พ่ายแพ้ไปแล้ว เขาล้มเหลวและไม่สามารถทำให้เฉินผิงบาดเจ็บได้แม้แต่น้อย แม้ว่าอีกฝ่ายจะยืนรับการโจมตีอยู่เฉยๆ แล้วก็ตาม

ความแตกต่างของความสามารถของพวกเขานั้นเป็นสิ่งที่ยากเกินกว่าจะเอาชนะได้ ฝูงชนได้แต่รู้สึกงุนงงกับระดับพลังยุทธ์และร่างกายที่แข็งแกร่งของเฉินผิง