"เป็นอะไรไป? ถ้าคุณยังไม่ยอมแพ้ ผมยอมให้คุณเพิ่มอีกสามกระบวนท่าก็ได้” เฉินผิงพูดและยิ้มอย่างเย้ยหยันเมื่อไม่ได้ยินคำตอบจากควางเปียว
“ไม่จำเป็นหรอก! ฉันยอมรับความพ่ายแพ้แล้ว” ควางเปียวพูดสั้นๆ ก่อนโบกมือ “เอาเสบียงออกมา”
“อย่าลืมซะล่ะว่ามันมีสองชุดนะ” เฉินผิงพูดพร้อมชูสองนิ้วให้ควางเปียว
ควางเปียวได้แต่ทำหน้าบูดบึ้ง เขาทำให้ตัวเองต้องขายหน้า และแทบเป็นไปไม่ได้เลยที่เขาจะหน้าด้านพอที่จะสู้กับเนี่ยเหิงเพื่อตำแหน่งศิษย์อาวุโสที่สุด
“เอาไปเลยสองชุด” ควางเปียวกัดฟันกรอดก่อนจะหันไปหาเฉินผิง “แกไม่มีทางหนีรอดไปจากที่นี่ได้หรอก เมื่อถึงวันที่ชลาธารโอสถเปิดออก เมื่อนั้นฉันจะมาสู้กับแกอีกครั้ง”
เมื่อชลาธารโอสถเปิดออก ควางเปียวจะสามารถบรรลุความก้าวหน้าจากระดับผู้จำแลงไปสู่ระดับกึ่งเซียน การพัฒนาไปสู่ระดับการบำเพ็ญฌานที่ต่างกันนั้นหมายถึงการใช้พลังที่มากขึ้น
“ได้ทุกเมื่อ” เฉินผิงตอบ จากนั้นเขาก็ยกเสบียงขึ้นก่อนจะพูดเย้ย “แต่อย่าลืมเอาเสบียงมาด้วยล่ะ ผมไม่อยากต่อสู้กับคุณเว้นแต่จะมีสมบัติให้กับผู้ชนะ”
“แน่นอน” ควางเปียวกัดฟันพูดอย่างเจ็บใจ
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
จะลงแดงแล้ว...
หายไปหลายวัน ไม่สบายหรือเปล่าครับ...
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...