หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 2630

เมื่อเนี่ยเหิงเห็นท่าทีตอบสนองของควางเปียวก็แค่นเสียงเย็นชาพลางกำตราเจ้าสำนักเอาไว้ในมือ จากนั้นเขาก็เดินเข้าไปในคลัง

ควางเปียวอยากจะห้ามแต่ก็ไม่กล้า

“เนี่ยเหิง กุมตราเจ้าสำนักของเจ้าเอาไว้เสียน่าเกรงขามเชียวนะ!”

ในขณะนั้นเอง ผู้อาวุโสรองก็ค่อยๆ เดินเข้ามาหา

เมื่อเห็นผู้อาวุโสรองเดินเข้ามาหา เนี่ยเหิงก็รีบปั้นยิ้มพลางพูดว่า “ลุงใหญ่รอง ผมไม่กล้าแสดงท่าทีแบบนั้นต่อหน้าท่านหรอก”

“เนี่ยเหิง การที่อาจารย์ของเจ้ามอบคลังให้ข้าดูแลเป็นเครื่องพิสูจน์แล้วว่าเขาเชื่อใจข้า เจ้าสงสัยว่าข้ายักยอกเงินถึงได้วันนี้ถึงได้เอาตราเจ้าสำนักมาที่นี่เพื่อตรวจสอบงั้นเหรอ? ข้าไม่รังเกียจที่จะให้เจ้าเข้ามาตรวจหรอกนะ แต่ถ้าหากเจ้าไม่พบอะไรเลยก็อย่าโทษที่ข้าไม่ปรานีก็แล้วกัน” ผู้อาวุโสรองกล่าวอย่างเย็นชาพร้อมสีหน้าเยียบเย็น

เมื่อเนี่ยเหิงเห็นเช่นนั้นก็รีบอธิบายว่า “ลุงใหญ่รอง ท่านเข้าใจผิดแล้ว ผมจะกล้าตรวจสอบท่านได้ยังไงกัน? ผมก็แค่ผ่านมาเลยอยากแวะมาดูสักหน่อย เอาล่ะ ผมไม่ดูแล้วก็ได้ ลืมมันไปเสียเถอะ”

เขารีบส่งยิ้มให้บุรุษผู้นั้นก่อนจะหันหลังจากไป

เมื่อเขาจากไปแล้ว ผู้อาวุโสรองก็หันมามองควางเปียว “ยามนี้เจ้าได้ฝ่าทะลวงขึ้นสู่กึ่งเซียน เจ้าสามารถกู้หน้าของตัวเองกลับมาได้แล้ว ถ้าหากผู้อาวุโสสามของเจ้ากล้าสอดมือเข้ามายุ่งล่ะก็มาบอกข้าได้เลย หากพวกเรายอมให้พวกมันมาหาเรื่องแล้วพวกเราจะเอาชีวิตรอดอยู่ในสำนักอวี้ติ้งได้ยังไงกันเล่า?”

“อาจารย์ อย่าได้กังวลใจ คราวนี้ผมจะต้องกู้หน้าของตัวเองให้ได้!”

เมื่อควางเปียวพูดจบก็พุ่งตัวลงเขาพร้อมกับศิษย์ของผู้อาวุโสรองอีกสองสามคน

ขณะนั้นฟางซูกำลังรักษาชาวบ้านละแวกข้างเคียงอยู่ที่เรือนของผู้อาวุโสสาม

เมื่ออาจารย์ของเขาจากไป เขาจึงรับตำแหน่งของคนผู้นั้นแล้วรักษาชาวบ้านละแวกข้างเคียงโดยไม่คิดค่ารักษา ในขณะเดียวกัน ศิษย์คนอื่นๆ ก็กลั่นยาหรือไม่ก็ไปเก็บสมุนไพรในหุบเขาละแวกข้างเคียง

อย่างไรเสียก็แทบจะไม่มีการแบ่งสรรปันส่วนทรัพยากรอย่างสมุนไพรมาให้ผู้อาวุโสสามและศิษย์ของเขาเลย

“ลุงใหญ่สามก็ไม่อยู่ด้วยเหรอ?” ควางเปียวยกยิ้มมุมปาก หลังจากนั้นเขาก็พูดว่า “เฉินผิงกลับมาเมื่อไหร่ก็บอกมันด้วยว่าฉันอยากจะประลองกับมันอีกครั้ง! มันทำให้ฉันต้องอับอายขายหน้า ฉะนั้นฉันต้องกู้หน้าของตัวเองกลับคืนมาให้ได้ อีกอย่างพวกแกก็จงอย่าได้ลืมฐานะของตัวเองและอย่าได้พูดจาให้ร้ายฉันลับหลังเสียล่ะ”

หลังจากเขาพูดจบก็โบกมือเบาๆ ทันใดนั้นพลังอันมหาศาลก็บดขยี้เรือนทั้งหลังรอบตัวพวกเขา

เมื่อเห็นเรือนพังถล่มลงมา ฟางซูกับศิษย์คนอื่นๆ ที่เต็มไปด้วยความตื่นตระหนกโดยสิ้นเชิงก็จ้องมองด้วยความไม่อยากเชื่อสายตาตนเอง สภาพความเป็นอยู่ของพวกเขาอัตคัดอยู่แล้ว เพราะพวกเขาอาศัยอยู่ในเศษซากส่วนที่เหลืออยู่ของสำนักเดิม ตอนนี้กลับทำลายแม้แต่เรือนไม่กี่หลังที่พวกเขามีอยู่

“ควางเปียว แกทำเกินกว่าเหตุแล้ว! ฉันจะฆ่าแกซะ!”

ฟางซูแผดเสียงร้องแล้วพุ่งใส่ควางเปียว ศิษย์คนอื่นๆ ของผู้อาวุโสสามเองก็ตามไปด้วย

ควางเปียวยิ้มเยาะแล้วเพียงแค่โบกมือเบาๆ ฟางซูและคนอื่นๆ ก็พลันลอยกระเด็นในชั่วพริบตาก่อนจะกระแทกพื้นอย่างแรง ระยะห่างของพลังมหาศาลจนพวกเขาไม่สามารถประชิดตัวคนผู้นั้นได้เลย