“ควางเปียวสำเร็จการฝึกบำเพ็ญฌานและบรรลุเข้าสู่ระดับกึ่งเซียนได้รวดเร็วเหลือเกิน เขาไปเจอของดีอะไรเข้านะ?”
คิ้วของเนี่ยเหิงขมวดเป็นปมแน่น การที่ใครสักคนที่มีพลังอยู่ในระดับผู้จำแลงขั้นสูงสุด โอกาสที่เขาผู้นั้นจะบรรลุไปสู่ระดับกึ่งเซียนนั้นจะต้องอาศัยทั้งโอกาสและโชค
นั่นคือเหตุผลที่ควางเปียวกลับมา เขาต้องการใช้ชลาธารโอสถเพื่อบรรลุความก้าวหน้า
อย่างไรก็ตาม ควางเปียวกลับบรรลุไปถึงระดับกึ่งเซียนได้ก่อนที่ชลาธารโอสถจะเปิดออก นั่นยิ่งทำให้เนี่ยเหิงเกิดความสงสัย
ตอนนี้ ช่องว่างของความแข็งแกร่งระหว่างเนี่ยเหิงและควางเปียวดูจะยิ่งห่างออกไป และมันจะกลายเป็นเรื่องที่ท้าทายเนี่ยเหิงมากขึ้น ในการรักษาตำแหน่งศิษย์เอกของสำนักอวี้ติ้งของเขา
ทันใดนั้น เนี่ยเหิงก็นึกอะไรบางอย่างขึ้นได้ เขารีบไปที่โกดังเก็บยาของสำนักทันที
มียาจำนวนมากของสำนักที่เก็บไว้คลังแห่งนี้ แม้ว่ายาเหล่านั้นจะไม่ล้ำค่าเท่ากับยาที่ถูกเก็บไว้ในห้องโอสถ แต่ก็ยังมียาชนิดอื่นที่มีคุณภาพสูงจำนวนไม่น้อยที่ถูกเก็บไว้ที่นั่นเช่น โอสถหยวนผสม
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
จะลงแดงแล้ว...
หายไปหลายวัน ไม่สบายหรือเปล่าครับ...
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...