หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 2637

“เนี่ยเหิง มีอะไรให้ตรวจสอบอีกเล่า? ถ้าเจ้าชื่นชอบเฉินผิงและไม่ยอมจับตัวมัน ฉันจะลงมือเอง ตอนที่หูอี้เซียวกลับมาฉันจะเป็นคนบอกเขาเอง”

ขณะที่พูด พลังของเขาก็พุ่งออกมาอีกครั้ง

เมื่อเห็นเช่นนั้น เนี่ยเหิงก็ขมวดคิ้วนิ่วหน้าแล้วรีบเอ่ยขึ้นมาว่า “ลุงใหญ่รอง ก่อนหน้านี้ผมได้ตรวจดูคลังและพบว่าโอสถหยวนผสมหายไป ผมคิดว่าศิษย์เอกของท่านกินเข้าไปใช่ไหม? คนของท่านเป็นคนดูแลคลัง ตอนนี้โอสถชั้นสูงที่สำคัญขนาดนั้นหายไป นี่เท่ากับเป็นการยักยอกหรือเปล่า?”

เขาอยากจะเปลี่ยนหัวข้อสนทนาและหันเหความสนใจของทุกคนมาที่เรื่องผู้อาวุโสรองหยิบโอสถออกไปโดยไม่ได้รับอนุญาต

“ที่จริงแล้วข้าเป็นคนที่หยิบโอสถหยวนผสมไปเองแหละ อะไรกันนักกันหนา? ตอนที่เจ้าสำนักกลับมาข้าจะเรียนให้ท่านทราบเอง แต่ยามนี้พวกเรากำลังพูดถึงที่เฉินผิงลงไม้ลงมือกับเหล่าศิษย์และทำลายเรือน อย่าเปลี่ยนเรื่องเลยน่า รีบออกคำสั่งให้จับตัวมันซะ ไม่งั้นข้าจะจัดการด้วยมือตัวเอง!” ผู้อาวุโสรองยืนยันหนักแน่น

การที่ผู้อาวุโสรองยอมรับเรื่องนั้นอย่างหน้าด้านๆ เกินกว่าที่เนี่ยเหิงคาดคิดเอาไว้เสียอีก

“ลุงใหญ่รอง เป็นศิษย์เอกของท่านที่เริ่มลงไม้ลงมือกับเหล่าศิษย์ของลุงใหญ่สามและเรือนของพวกเขา ถ้าหากพวกเราพูดถึงเรื่องแหกกฎ ศิษย์เอกของท่านก็ไม่ควรได้รับข้อยกเว้นจากการตรวจสอบเช่นกัน ใช่ไหมล่ะ?” เนี่ยเหิงพูดลากเสียง

“ก็ได้! งั้นก็จับเขาก่อนเลย!” ผู้อาวุโสรองตอบ จากนั้นก็หันหน้าไปถามควางเปียว “ตอนนี้เจ้ารู้ความผิดของตัวเองแล้วหรือยังล่ะ?”

“ครับ ท่านอาจารย์ ผมยินดีรับโทษของสำนัก” ควางเปียวก้มหน้า

“เช่นนั้นตอนนี้เจ้าจะจับเฉินผิงได้หรือยัง?” ผู้อาวุโสรองถามพลางตวัดสายตามองมาที่เนี่ยเหิง

หลังจากนั้นเนี่ยเหิงนิ่งงันเพราะไม่แน่ใจว่าควรจะทำอะไรดี เขาจึงได้แต่มองเฉินผิงอย่างอับจนหนทาง

พวกเขาทุกคนต่างรู้ว่าหลังจากควางเปียวถูกขังอยู่ในคุกน้ำได้ไม่นาน ผู้อาวุโสรองก็จะปล่อยตัวฝ่ายหลังออกไป แต่พอถึงตาเฉินผิงจะไม่มีใครปล่อยเขาออกไป ผู้อาวุโสสามไร้ซึ่งอำนาจภายในประตูชั้นใน ดังนั้นจึงไม่มีใครที่จะสนใจเรื่องของเฉินผิง

เมื่อควางเปียวเห็นสถานการณ์พลิกผันก็เอ่ยแนะนำอยู่ข้างๆ ว่า “ในเมื่อเรื่องมาถึงขั้นนี้แล้ว ท่านอาจารย์ ทำไมท่านไม่ให้ผมประลองกับเฉินผิงที่สนามประลองเสียเลย? ผู้แพ้จะต้องคุกเข่าโขกศีรษะต่อหน้าผู้ชนะ จากนั้นเรื่องนี้ก็ถือว่าเลิกแล้วต่อกัน”

“ข้าไม่ขัดข้อง” ผู้อาวุโสรองผงกศีรษะก่อนจะเบนสายตาไปถามผู้อาวุโสสาม “ศิษย์น้อง เจ้าคิดว่ายังไงล่ะ?”

ผู้อาวุโสสามหันหน้าไปหาเฉินผิงเพราะไม่แน่ใจว่าควรจะตอบว่าอย่างไรดีในเมื่อพลังของควางเปียวในยามนี้อยู่ที่ระดับกึ่งเซียนซึ่งสูงกว่าระดับพลังฝึกบำเพ็ญฌานของเฉินผิงเสียอีก

ในขณะเดียวกัน เฉินผิงก็กล่าวพลางยิ้มเยาะว่า “ฉันตอบรับคำท้าประลองที่สนามประลอง แต่ฉันอยากจะให้ประลองแบบสู้ตาย ผู้แพ้ไม่ต้องคุกเข่าโขกศีรษะ ให้คนเขายอมสละชีวิตตัวเองไม่ดีกว่าเหรอ?”

ทันทีที่คำพูดของเขาดังขึ้นก็สร้างความตื่นตะลึงอันท่วมท้นให้แก่ผู้คน ทุกคนต่างตวัดสายตามองเขาด้วยความประหลาดใจ