หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 2642

ฝูงชนเองก็รู้สึกมึนงงเช่นเดียวกัน จากนั้นพวกเขาต่างจ้องมองด้วยความไม่อยากเชื่อพร้อมดวงตาเบิกกว้าง เมื่อสักครู่สัตว์อสูรพวกนั้นยังดูกระหายเลือดอยู่เลย! ทำไมจู่ๆ พวกมันกลับเชื่องขนาดนั้นได้ล่ะ? ทำไมพวกมันถึงได้เชื่อฟังเฉินผิง? เรื่องนี้ช่างน่าเหลือเชื่อ!

แม้แต่ผู้อาวุโสรองกับผู้อาวุโสสามก็ตกอกตกใจ พวกเขาไม่เข้าใจสิ่งที่เกิดขึ้นต่อหน้าต่อตาเอาเสียเลย สัตว์อสูรที่โดนขังอยู่ในไม้บรรทัดแปดทุรภิกษ์ทั้งโหดเหี้ยมและแข็งแกร่งมาก ห่าเอ๊ย มีแต่สัตว์อสูรพวกนี้เท่านั้นที่คู่ควรจะโดนขังอยู่ในไม้บรรทัดแปดทุรภิกษ์! ด้วยเหตุนั้น ไม้บรรทัดแปดทุรภิกษ์จึงถือว่าเป็นอาวุธศักดิ์สิทธิ์! ยามนี้สัตว์อสูรดุร้ายพวกนี้เชื่อฟังเฉินผิง! เกิดเรื่องอะไรขึ้นกันแน่?

“ไปซะ! กัดไอ้คนปัญญาอ่อนนั่นเลย!” เฉินผิงสั่งการสัตว์อสูรพลางชี้ไปที่ควางเปียว

สัตว์อสูรทั้งสามตนผงกศีรษะพลางหันหลังแล้วพุ่งใส่ควางเปียวอย่างเลือดเย็น

ในขณะนั้นควางเปียวยังคงงุนงง เมื่อได้กลิ่นคาวเลือดก็ทำให้เขาได้สติขึ้นมา

“ถอย!” ควางเปียวรีบโบกไม้บรรทัดแปดทุรภิกษ์กลางอากาศ อัญมณีก็เปล่งแสงแล้วสัตว์อสูรทั้งสามตนนั้นก็โดนขังเอาไว้ในไม้บรรทัดแปดทุรภิกษ์อีกครั้ง

ควางเปียวหวาดระแวง ฉันเกือบถูกสัตว์อสูรเขมือบทั้งเป็นแล้ว!

หลังจากเขาปาดเหงื่อออกจากหน้าผาก เขาก็เห็นลำแสงสีขาววูบผ่านไปต่อหน้าต่อตา

เพี๊ยะ!

เฉินผิงเอากระบี่ตบฟาดใส่ควางเปียวอีกครั้ง ใบหน้าของฝ่ายหลังบวมเป่งมากเสียจนแทบจะไม่มีใครจำเขาได้อยู่แล้ว

“อ๊าก!” ควางเปียวแผดเสียงหมายใช้ไม้บรรทัดแปดทุรภิกษ์ของตนเองจู่โจมใส่เฉินผิง

เพี๊ยะ! เพี๊ยะ! เพี๊ยะ!

ก่อนที่ควางเปียวจะทันได้เปิดฉากโจมตี เขาก็โดนเฉินผิงตบซ้ำแล้วซ้ำเล่า

ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าเหตุการณ์ดังกล่าวทำให้ทุกคนประหลาดใจเสียจนตั้งตัวไม่ติด

ก่อนหน้านั้นทุกคนไม่กังขาเลยสักนิดว่าควางเปียวจะสามารถเอาชนะเฉินผิงได้ อย่างไรเสียระดับพลังฝึกบำเพ็ญฌานของควางเปียวก็สูงกว่าเฉินผิงมากและฝ่ายแรกก็มีไม้บรรทัดแปดทุรภิกษ์อยู่ในมือด้วย ย่อมไม่มีใครคาดคิดว่าจะได้เห็นเฉินผิงชนะการต่อสู้ได้สบายๆ อย่างนั้น

เมื่อผู้อาวุโสรองเห็นเช่นนั้นก็หน้าซีด ช่างน่าอับอายขายหน้า!

อีกด้านหนึ่งเนี่ยเหิงก็เอาแต่นิ่งเงียบเพราะตนเคยสู้กับเฉินผิงมาก่อน ตอนที่พวกเราต่อสู้กัน ข้าเกือบต้องสังเวยชีวิตแล้ว!

“ฉันอยากให้แกตายๆ ไปซะ! ฉันอยากจะฆ่าแก!” ควางเปียวตะโกนด้วยความเกรี้ยวกราด ยามที่เขาจ้องมองเฉินผิงนั้น แววตากลับเต็มไปด้วยเจตจำนงสังหาร

หลังจากนั้น อัญมณีทั้งแปดเม็ดบนไม้บรรทัดแปดทุรภิกษ์ของควางเปียวก็เปล่งแสงขึ้นมาทันที

ตอนที่เกิดเรื่องดังกล่าว ทุกคนที่อยู่ในเหตุการณ์ต่างตกตะลึง

แน่นอนว่าเมื่อพวกเขาเห็นอัญมณีทุกเม็ดเปล่งแสงก็รู้ว่ามันหมายความว่าอะไร

“ควางเปียว เลิกเล่นได้แล้ว! เก็บไม้บรรทัดแปดทุรภิกษ์ลงไปซะ!” เมื่อผู้อาวุโสรองรู้ว่าควางเปียวกำลังอัญเชิญอสูรชั้นฟ้าก็ให้รู้สึกตื่นตระหนก ไม่มีใครเคยเห็นอสูรชั้นฟ้ามาก่อน ฉะนั้นพวกเราจึงไม่ทราบว่าจริงๆ แล้วมันแข็งแกร่งสักขนาดไหน! หากเรื่องอยู่เหนือการควบคุมล่ะก็ สำนักอวี้ติ้งคงได้ถูกล้างบางเป็นแน่!

ในขณะนั้น ควางเปียวไม่มีสติอีกต่อไปแล้วเพราะเขาถูกโทสะครอบงำเอาไว้จนสิ้น ฉันจะต้องฆ่าเฉินผิงให้ได้!

ขณะที่เส้นผมของควางเปียวปลิวสะบัด วายุหมุนนิลกาฬขนาดมหึมาที่ปรากฎเหนือสนามประลองก็กลืนกินหมอกดำกลุ่มหนึ่งเข้าไป