หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 2644

“เมื่อมีอาคมสังหารอยู่รอบสนามประลอง ก็ไม่มีใครช่วยแกได้หรอก วันนี้แกต้องตาย!” ควางเปียวยกยิ้มฉายแววมุ่งร้ายแล้วค่อยๆ ลอยขึ้นกลางอากาศ อสูรชั้นฟ้าอยู่ในสนามประลองและมีอาคมสังหารล้อมรอบสนามประลอง เฉินผิงไม่มีทางจะรอดชีวิตออกไปได้เลย!

เฉินผิงลองตรวจดูอาคมสังหาร ฉันสามารถตอบโต้วงแหวนอาคมเช่นนี้ได้อย่างง่ายดาย สิ่งที่ฉันกังวลมากที่สุดคือสัตว์อสูรที่อยู่ตรงหน้าต่างหากล่ะ! สนามประลองคับแคบออกขนาดนั้น ถ้าหากฉันต่อสู้กับสัตว์อสูรซึ่งๆ หน้าก็อาจลงเอยด้วยความพ่ายแพ้ ฉันต้องมีความว่องไวและคำนึงถึงการวางตำแหน่งของตัวเอง! ถ้าสัตว์อสูรยากเกินกว่าจะรับมือไหว ฉันก็ยังล่าถอยเพื่อความปลอดภัยได้

“ทำไมแกถึงได้ภาคภูมิใจกับวงแหวนอาคมกระจอกๆ ของตัวเองนักล่ะ?” เฉินผิงยิ้มเยาะแล้วลำแสงหลายสายก็พุ่งออกมาจากปลายนิ้วของเขา

ลำแสงหลายสายปะทะเข้ากับแก่นกลางของวงแหวนอาคม

ปัง! ปัง! ปัง!

หลังจากเกิดเสียงดังปัง อาคมสังหารก็เกิดการสั่นสะเทือนอย่างรุนแรง

จากนั้นเฉินผิงก็ค่อยๆ โบกมือแล้วก็มีลมกระโชกหอบหนึ่งพัดผ่านไป ทันใดนั้นวงแหวนอาคมก็ปลาสนาการไปจนสิ้น

ทุกคนที่อยู่ในเหตุการณ์ต่างรู้สึกตื่นตะลึงอย่างถึงที่สุดกับสิ่งที่เพิ่งจะได้พบเห็น

สีหน้าอิ่มอกอิ่มใจของควางเปียวเมื่อก่อนหน้านี้กลับเปลี่ยนเป็นสีหน้าไม่อยากเชื่อไปในทันที

ในขณะเดียวกัน ผู้อาวุโสรองกับผู้อาวุโสสามก็เกิดความประหลาดใจเช่นกัน

เห็นได้ชัดว่าเฉินผิงทำให้พวกเขาตะลึงงันไปอีกคำรบหนึ่ง

อันที่จริงแล้ว อาคมสังหารไม่ใช่วงแหวนอาคมที่แข็งแกร่งอะไรนักหรอก เพียงแต่ว่าทุกคนในสำนักอวี้ติ้งเป็นนักกลั่นยาและพวกเขาก็ไม่รู้เรื่องอะไรเกี่ยวกับวงแหวนอาคม

ก่อนหน้านั้นพวกเขาคิดว่าพลังเดรัจฉานเป็นเพียงหนทางเดียวที่จะทำลายวงแหวนอาคมได้ ในทางกลับกัน นักเวทย์รู้ว่าวงแหวนอาคมสามารถทำลายลงได้ ขอเพียงพวกเขาหาตำแหน่งที่ตั้งให้เจอแล้วทำลายแก่นกลางลงเสีย

ดังนั้นเมื่อฝูงชนที่อยู่ในเหตุการณ์เห็นเฉินผิงทำลายอาคมสังหารได้สบายๆ พวกเขาก็แทบไม่อยากเชื่อสายตาตัวเองเลย เฉินผิงมีร่างกายที่ยืดหยุ่น ฝีมือการรักษาอันน่าเหลือเชื่อและความรอบรู้ด้านคาถา! เขาช่างเป็นผู้มีพรสวรรค์รอบด้าน!

“ท่านอาจารย์ คะ คุณเฉินยังมีอะไรที่ทำไม่ได้อีกหรือเปล่าครับเนี่ย?” ฟางซูดวงตาเบิกกว้างด้วยความชื่นชม

ผู้อาวุโสสามไม่ตอบเพราะเขาเองก็รู้สึกสับสน คุณเฉินล่วงรู้ทุกอย่างเลยงั้นเหรอ?

ตู้ม!

จากนั้นก็ค่อยๆ หม่นแสงลงเผยให้เห็นสนามประลองที่พังราบเป็นหน้ากลอง

ควางเปียวเหาะเข้าไปหาสัตว์อสูรแล้วนั่งบนตัวมัน

เมื่อฝุ่นจางหายไปกลับไม่เห็นเฉินผิง

“ฮ่าฮ่า! แกมันโง่ที่ริอ่านมาสู้กับฉัน!” ควางเปียวระเบิดเสียงหัวเราะออกมา พลังจู่โจมนั่นทำให้เฉินผิงสลายกลายเป็นเถ้าธุลีไปแล้ว!

คนอื่นๆ ต่างมองเหม่อมาที่สนามประลอง เหลือเพียงควางเปียวอยู่ในสนามประลอง! เฉินผิงหายตัวไปแล้ว!

“โอ้ ไม่นะ... คุณเฉินตายแล้วงั้นเหรอ?” ฟางซูขมวดคิ้วด้วยความเป็นกังวล

ผู้อาวุโสสามเองก็มีสีหน้าเคร่งขรึมเพราะเขายังต้องพึ่งพาเฉินผิงให้รักษาหลิ่วหรูเยี่ยน เกิดเฉินผิงตายขึ้นมา หลิ่วหรูเยี่ยนก็คงไม่มีทางฟื้นตื่นอีกเลย

นอกเหนือไปจากนั้น เฉินผิงก็เป็นผู้มีพระคุณของผู้อาวุโสสาม เมื่อฝ่ายหลังคิดว่าเฉินผิงต้องมาตายลงต่อหน้าเขาก็ให้รู้สึกผิดนัก แม้จะเป็นเช่นนั้น ฉันก็ช่วยอะไรเขาไม่ได้เลย กว่าฉันจะเข้าใกล้ได้คงถูกฆ่าตายเสียก่อน!