“คุณเฉิน ผมจะตรวจสอบเรื่องนี้ให้ทะลุปรุโปร่งครับ!”
เมื่อหลิงเจิ้นชวนพูดจบ เขาก็มองไปทางหลี่เว่ยเจี้ยนกับเฉินเป่าเฉียงและกล่าวว่า “พวกคุณสองคนโดนปลดออกจากตำแหน่งตั้งแต่วันนี้จนถึงวันที่ได้รับการตรวจสอบ ถ้าหากตรวจสอบแล้วพบว่าพวกคุณคอรัปชั่น พวกคุณต้องโดนลงโทษอย่างรุนแรง!”
ตึกตัก...
หลี่เว่ยเจี้ยนกับเฉินเป่าเฉียงตกใจจนนั่งไร้เรี่ยวแรงอยู่บนพื้น ถ้าหากตรวจสอบพวกเขา ใครก็หนี้ไม่พ้น!
“นายกเทศมนตรีหลิง คุณเฉิน พวกเราเปลี่ยนสถานที่คุยกันเถอะ...”
หลินเทียนหู่สั่งให้คนไปเตรียมห้องไว้แล้ว!
“อืม!” หลิงเจิ้นชวนผงกหัว จากนั้นก็กล่าวกับคนสองสามคนที่ตามตัวเองมาด้วยกันว่า “พวกคุณกลับไปรอผมเถอะ เดี๋ยวผมจะตามไป!”
เมื่อพวกเขากลับไปแล้ว หลิงเจิ้นชวนกับเฉินผิงก็เดินออกมาจากห้องส่วนตัว ในตอนที่หลินเทียนหู่เดินออกมา เขาก็มองสองพ่อลูกตระกูลหลี่กับครอบครัวของเฉินเป่าเฉียงอย่างเยือกเย็น นัยน์ตาแฝงความเหยียดหยามอยู่เล็กน้อย!
เมื่อมองแผ่นหลังของเฉินผิง ครอบครัวของเฉินเป่าเฉียงจึงเสียใจอย่างสุดซึ้ง!
ถ้าหากพวกเขาไม่ปฏิบัติต่อครอบครัวของเฉินผิงแบบนี้ ผลลัพธ์เป็นแบบอื่นหรือเปล่านะ!
แต่บนโลกมียารักษาอาการเสียใจในภายหลังขายซะที่ไหน!
...
เฉินผิงอยู่ที่ภัตตาคารไม่นานนัก เพียงแค่พูดคุยกับหลิงเจิ้นชวนสองสามประโยคเท่านั้น เหตุผลที่หลิงเจิ้นชวนมาหาเฉินผิง อันดับแรกคือเพื่อกล่าวขอบคุณ นอกจากนี้ก็เพื่อลูกชายของตัวเอง เขาหวังว่าเฉินผิงจะปล่อยหลิงเฟิง!
เฉินผิงไม่ได้สนใจนัก ถ้าหากหลิงเฟิงไม่ยั่วยุเขาอีก เฉินผิงก็ไม่มีทางไปหาเรื่องหลิงเฟิงอย่างแน่นอน!
ขณะที่เฉินผิงเดินออกมาจากภัตตาคาร เขาก็พบว่าพ่อแม่ของตัวเองกำลังเดินทางมาอย่างรีบร้อน
“เฉินผิง ลูกไม่เป็นไรใช่ไหม”
ถังหงอิงเอ่ยถามด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยเหงื่อ
“แม่ครับ แม่ไม่เป็นอะไรใช่ไหม ทำไมพวกท่านถึงรีบร้อนแบบนี้ล่ะ”
เฉินผิงถามด้วยใบหน้าไม่เข้าใจ
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...
มีเรื่องอื่นที่จบแล้วบ้างไหมจะหาซื้ออ่าน...
มีหนังสือขายมั้ยครับ รอวันละ 20 ตอน ไมทันใจ...