ในหุบเขาเป่ยจี๋ภายในอาณาจักรนิรันดร์ หญิงสาวทั้งสามคนกำลังย่างกระต่ายป่าบนกองไฟอยู่ในถ้ำ กลิ่นหอมฟุ้งตลบไปทั่วทั้งถ้ำ
พยัคฆ์สามตัวนอนอยู่ข้างเหล่าหญิงสาวพร้อมทำหน้าที่เป็นสัตว์พาหนะที่แสนจงรักภักดี
หญิงสาวเหล่านี้หาใช่ใครอื่นนอกเสียจากซูอวี่ฉี หัวเฟิ่งและอวี๋เจียเมิ่งที่เพิ่งจะถูกลากเข้าไปในอาณาจักรนิรันดร์พร้อมกับเฉินผิงผ่านหลุมดำลึกลับ
แต่เมื่อพวกเธอมาถึงกลีบไม่ได้อยู่ที่เดียวกับเฉินผิง จากนั้นก็ลงเอยด้วยการถูกแยกจากเขาไปอีกหลายพันกิโลเมตร
“หัวเฟิ่ง พวกเราโชคดีที่มีเธออยู่ที่นี่ด้วย ในอาณาจักรนิรันดร์แห่งนี้ พวกเราถึงได้อาหาร เครื่องดื่มและแม้แต่สัตว์พาหนะที่สง่างามพวกนี้ด้วย” ซูอวี่ฉีกล่าวกับหัวเฟิ่งด้วยความซาบซึ้งใจ
ตลอดช่วงเวลานี้ หญิงสาวทั้งสามคนเริ่มสนิทสนมกันมากเพราะพวกเธอได้ร่วมมือกันค้นหาเฉินผิง
ซูอวี่ฉีกับอวี๋เจียเมิ่งไม่คุ้นเคยกับอาณาจักรนิรันดร์ แต่หัวเฟิ่งเป็นคนของอาณาจักรนิรันดร์ ในฐานที่เป็นเทพอสูร ความรอบรู้และพลังของเธอทำให้พวกเธอสามารถดำรงชีพอยู่ในสถานที่แห่งนี้ได้สบายๆ หัวเฟิ่งถึงขนาดฝึกพยัคฆ์ทั้งสามตนให้เชื่องและทำให้พวกมันกลายมาเป็นสัตว์พาหนะที่แสนจงรักภักดี
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
จะลงแดงแล้ว...
หายไปหลายวัน ไม่สบายหรือเปล่าครับ...
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...