หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 2651

“พอได้แล้ว...” ผู้อาวุโสไท่ซ่างโบกมือเพื่อส่งสัญญาณให้ผู้อาวุโสรองเลิกพูดพล่ามเสียที จากนั้นเขาก็มองเฉินผิงด้วยท่าทีเห็นด้วย “ไม่เลวเลยนี่ เจ้าหนุ่ม เจ้าพูดไม่ผิดหรอก ไม้บรรทัดแปดทุรภิกษ์เป็นรางวับที่เจ้าได้มาจากการประลองจึงไม่จำเป็นต้องมอบให้ ข้าเพียงแต่เป็นห่วงว่าพลังของไม้บรรทัดแปดทุรภิกษ์อาจจะเกินกว่าที่เจ้าจะรับไหวและหากเจ้าลองใช้มันดู อาจจะเกิดผลสะท้อนกลับโดยไม่ตั้งใจ นั่นคือสาเหตุที่ทำให้ข้าแนะนำให้เจ้ามอบมันให้แก่ข้า ไม่ได้คิดจะกดดันเจ้าเลย”

คำตอบแฝงใจเมตตาของผู้อาวุโสไท่ซ่างทำให้ทุกคนรู้สึกตกตะลึงจนพูดไม่ออก พวกเขาไม่เข้าใจว่าเหตุใดเขาถึงเป็นกันเองกับเฉินผิงอย่างคาดไม่ถึงขนาดนั้น

แม้แต่เฉินผิงเองก็ผงะอึ้ง เขาไม่คาดคิดว่าจะได้รับคำตอบอันเปี่ยมไปด้วยมิตรจิตของผู้อาวุโสไท่ซ่างเลยสักนิด

“ขอบคุณผู้อาวุโสไท่ซ่างที่เป็นห่วง แต่ผมรู้ขีดจำกัดของตัวเองดีครับ” เฉินผิงตอบ

“เช่นนั้นก็ดี” ผู้อาวุโสไท่ซ่างผงกศีรษะ จากนั้นเขาก็หันไปพูดกับผู้อาวุโสรองว่า “เอาไว้หูอี้เซียวกลับมาเมื่อไหร่ บอกให้เขาไปที่หลังเขาแล้วคุกเข่าลงกับกำแพงดินสามวัน ดูซิว่าสำนักอวี้ติ้งภายใต้การนำของเขาเลวร้ายมากขนาดไหนแล้ว!”

เมื่อผู้อาวุโสไท่ซ่างพูดจบก็หายวับไปโดยไม่ออกกระบวนท่าใดให้เห็น

ทันทีที่ผู้อาวุโสไท่ซ่างจากไป ทุกคนก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอกแล้วมองเฉินผิงด้วยความไม่อยากเชื่อ

“คุณเฉิน เมื่อสักครู่นี้คุณทำให้ผมกลัวจริงๆ นะครับ คุณถึงขนาดกล้าเถียงผู้อาวุโสไท่ซ่างได้ยังไงกัน...”