หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 2650

ศิษย์คนอื่นๆ ของสำนักอวี้ติ้งต่างหมอบด้วยความกลัว พวกเขาเอาแต่ก้มหน้าหลบสายตาของผู้อาวุโสไท่ซ่าง

มีเพียงเฉินผิงที่แหงนหน้ามองการเคลื่อนไหวทุกท่วงท่าของผู้อาวุโสไท่ซ่างด้วยความระแวดระวัง

ผู้อาวุโสไท่ซ่างก็หันไปมองเฉินผิงเหมือนกันและยามที่พวกเขาสบตากัน เฉินผิงกลับไม่มีวี่แววหวาดกลัวเลยสักนิด

หลังจากผู้อาวุโสไท่ซ่างจ้องมองอยู่สักครู่ก็เบนความสนใจออกจากเฉินผิง

ไม่นานผู้อาวุโสทั้งสองก็จัดการลงโทษตัวเองเสร็จเรียบร้อย จากนั้นผู้อาวุโสไท่ซ่างก็ถามว่า “แม้ข้าจะอยู่หลังหุบเขาก็ยังสัมผัสรับรู้ถึงพลังอันแกร่งกล้าจนน่าเหลือเชื่อที่กำลังพลุ่งพล่านในสำนักอวี้ติ้งได้ เกิดอะไรขึ้นกันแน่?”

ผู้อาวุโสรองกับผู้อาวุโสสามแลกเปลี่ยนสายตาด้วยความเป็นกังวลก่อนที่ผู้อาวุโสรองจะพยายามกล่าวพร้อมปากบวมเห่อ “ผู้อาวุโสไท่ซ่าง เมื่อสักครู่นี้เจ้าศิษย์หัวขบถได้อัญเชิญอสูรชั้นฟ้าจากไม้บรรทัดแปดทุรภิกษ์ออกมา พลังอันแกร่งกล้าที่ท่านสัมผัสได้น่าจะมาจากสัตว์อสูรตนนั้นขอรับ!”

ผู้อาวุโสไท่ซ่างขมวดคิ้วแล้วตอบว่า “มันบังอาจอัญเชิญอสูรชั้นฟ้างั้นรึ? ถ้าหากมันหลุดการควบคุมไป สำนักอวี้ติ้งคงได้ถูกกลบฝังเป็นแน่! ใครเป็นคนที่อัญเชิญสัตว์อสูร? ก้าวออกมาแล้วเผยตัวตนซะ!”

“ผู้อาวุโสไท่ซ่าง ศิษย์คนนั้นตายไปแล้ว เขาโดนกุดหัวในสนามประลองไปแล้วขอรับ...” ผู้อาวุโสรองรีบอธิบาย