หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 2666

หลังจากนั้นไม่นาน แสงสีทองเจิดจ้าก็พุ่งออกมาจากร่างของเฉินผิง ทำให้ท้องฟ้าที่มืดมิดสว่างไสวด้วยแสงสีทอง

“หนีไป!” เขาตะโกนขณะที่เริ่มโจมตี

ลำแสงจำนวนนับไม่ถ้วนพุ่งออกมาจากกระบี่พิฆาตมังกร มันเข้าปกคลุมกลุ่มคนที่อยู่ข้างหน้าเขา

เมื่อได้ยินเสียงตะโกนของเขา หลิ่วหรูเยี่ยนก็หันหลังกลับและเริ่มวิ่งหนี

“อย่าปล่อยให้นางหนีไปได้! อย่าปล่อยให้รอดไปได้แม้แต่คนเดียว!” เจ่อเยี่ยนคำราม

หากหลิ่วหรูเยี่ยนหลบหนีไปได้ ตัวตนของพวกเขาที่เป็นมารจะถูกเปิดเผย และพวกเขาคงหนีไม่รอดหากเธอกลับมาพร้อมกับกำลังเสริม

สมุนคนหนึ่งของเจ่อเยี่ยนพุ่งเข้าใส่หลิ่วหรูเยี่ยนทันที

“รนหาที่ตาย!”

เฉินผิงที่ถือกระบี่ด้วยมือขวาเหวี่ยงหมัดซ้ายออกไป

“หมัดเซิ่งกวง!” กำปั้นสีทองสว่างไสวบนท้องฟ้าราวกับดวงอาทิตย์ที่เจิดจ้า ขณะที่เงาของหมัดจำนวนมากปิดกั้นทางเอาไว้

สมุนที่ตามหลิ่วหรูเยี่ยนไปพบว่าตัวเองกำลังเผชิญกับหมัดเซิ่งกวงของเฉินผิง เขาโต้กลับด้วยหมัดตามสัญชาตญาณ

ตูม!

เกิดเสียงดังสนั่นเมื่อหมัดของพวกเขาปะทะกัน

หน้าอกสมุนของเจ่อเยี่ยนแตกออกทันทีเป็นหมอกสีเลือด และเขากระเด็นไปก่อนที่จะระเบิดกลางอากาศ

เจ่อเยี่ยนรู้สึกประหลาดใจที่เห็นเช่นนั้น แม้ว่าผู้อาวุโสรองจะเตือนเขาว่าเฉินผิงไม่ได้อ่อนแออย่างที่เห็น แต่เขาไม่คิดเลยว่าเฉินผิงจะแข็งแกร่งขนาดนี้

“ใช้อาวุธ!” เจ่อเยี่ยนสั่ง จากนั้นเปลวเพลิงก็ลุกโชนรอบตัวเขาแล้วก่อตัวเป็นดาบเพลิง

กลุ่มของพวกเขาเข้าใกล้เฉินผิง ฝ่ายหลังใช้กระบี่พิฆาตมังกรเพื่อปัดป้องการโจมตีของเจ่อเยี่ยน

ระหว่างที่ศัตรูยังไม่หายงุนงง เฉินผิงก็ตวัดกระบี่พิฆาตมังกรออกไป

เกิดลำแสงพุ่งผ่านท้องฟ้า มันทะลุผ่านร่างของสมุนคนหนึ่งจนขาดครึ่ง

คนอื่นๆ ตื่นตระหนกและถอยหนีอย่างรวดเร็ว

เจ่อเยี่ยนจ้องมองที่เฉินผิงด้วยความตกใจ การต่อสู้เพิ่งเริ่มต้น แต่คนของเขาถูกสังหารไปแล้วสองคน ทันใดนั้นเขาก็เข้าใจว่าทำไมผู้อาวุโสรองถึงยืนยันว่าเขาต้องพาคนมาด้วยตัวเอง

เกิดความเงียบขึ้น เจ่อเยี่ยนและสมุนที่เหลือของเขาจ้องมองที่เฉินผิงอย่างเหลือเชื่อ ดวงตาเบิกกว้าง

“ชายคนนี้สวมเกราะเอาไว้ และร่างกายของเขาก็แข็งแกร่งอย่างเหลือเชื่อ เราไม่สามารถต่อสู้ในระยะประชิดได้ เราต้องเผาเขาทั้งเป็นด้วยเพลิงปีศาจ!”

เจ่อเยี่ยนตระหนักแล้วว่าร่างเกราะทองคำบนตัวเฉินผิงเป็นของวิเศษอย่างไม่ต้องสงสัย ทำให้อาวุธทั่วไปทำอันตรายเขาได้ยาก

ด้วยเหตุนี้ พวกเขาจึงต้องใช้ไฟเผาเฉินผิงให้ตาย อีกอย่างพวกเขายังชำนาญเรื่องเล่นกับไฟด้วย