หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 2667

ไม่นานลูกไฟก็เริ่มลอยขึ้นจากฝ่ามือของพวกนั้น พวกเขาทุกคนขว้างลูกไฟใส่เฉินผิงโดยไม่ลังเล

เฉินผิงเหวี่ยงกระบี่พิฆาตมังกรของเขาไม่หยุด สาดลำแสงออกไปกระทบกับลูกไฟ

อย่างไรก็ตาม ลำแสงของกระบี่ทำให้ลูกไฟแตกออกเท่านั้น เปลวไฟที่กระจัดกระจายยังคงตกใส่เฉินผิง ไฟเหล่านั้นลุกไหม้อย่างรุนแรงและมีเสียงปริแตกตามมา

ริมฝีปากของเจ่อเยี่ยนยิ้มเล็กน้อยเมื่อเห็นแบบนั้น จากนั้นเขาก็ปล่อยเฉินผิงและพุ่งไปหาหลิ่วหรูเยี่ยน เพราะเขาไม่อาจปล่อยให้เธอหนีไปได้

เจ่อเยี่ยนกระโจนขึ้นไปในอากาศ และท้องฟ้าก็ตอบสนองด้วยเสียงคำรามก้อง ทันใดนั้นทะเลเพลิงก็พวยพุ่งลงมาจากสวรรค์ เปล่งแสงสีแดงเพลิงไปทั่วท้องฟ้า

รัศมีอันน่าสะพรึงกลัวพุ่งเข้าใส่หลิ่วหรูเยี่ยน เธอหันมามองอย่างกระวนกระวายเมื่อรับรู้ว่าเปลวไฟไล่ตามมา

เธอเป็นเพียงผู้จำแลงระดับสูงสุดและไม่ใช่คู่ต่อสู้ของเจ่อเยี่ยน

“คิดจะหนีหรือ? ไม่ง่ายอย่างนั้นหรอก!” เจ่อเยี่ยนคำรามขณะที่เปลวไฟพุ่งเข้าหาหลิ่วหรูเยี่ยน

หลิ่วหรูเยี่ยนไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องหยุด เธอปลดปล่อยพลังวิญญาณอย่างรุนแรงพร้อมกับกำหมัดแน่นเพื่อสกัดเปลวเพลิงที่ลุกไหม้

อย่างไรก็ตาม ความพยายามของเธอก็สูญเปล่า เมื่อพลังวิญญาณของเธอถูกเปลวไฟที่โหมกระหน่ำบดขยี้ในทันที

หลิ่วหรูเยี่ยนตกใจจนถอยอย่างรวดเร็ว แต่เปลวไฟก็ยังลามมาถึงฝ่ามือของเธอ ความเจ็บปวดจากการถูกเผาไหม้อย่างรุนแรงทำให้ใบหน้าของเธอบิดเบี้ยว ขณะที่มีเลือดไหลออกมาจากมือของเธอ

“ช่างเป็นเพลิงปีศาจที่รุนแรงจริงๆ!” หลิ่วหรูเยี่ยนพึมพำขณะที่จ้องมองมือที่ไหม้เกรียมของเธอ สีหน้าของเธอดูเคร่งเครียด

“ถึงเจ้าจะเป็นทายาทของสำนักอวี้ติ้งก็ไม่สำคัญ เพราะวันนี้ข้าจะทำให้เจ้าถูกแผดเผาเป็นเถ้าถ่าน” เจ่อเยี่ยนประกาศ เขาควบคุมให้คลื่นเพลิงโหมกระหน่ำใส่หลิ่วหรูเยี่ยน

ความกลัวเต็มเปี่ยมในดวงตาของหลิ่วหรูเยี่ยน แต่พลังของเธอยังน้อยอยู่มากเมื่อเทียบกับเจ่อเยี่ยน ความต่างชั้นของพลังไม่อาจเอาชนะได้ และการต่อต้านของเธอไร้ประโยชน์

“ดูเหมือนว่าฉันคงจะกอบกู้สำนักอวี้ติ้งไม่ได้แล้ว…” หลิ่วหรูเยี่ยนยอมจำนนต่อชะตากรรมของเธอ พร้อมหลับตาลง

“ไม่ต้องกังวล ผมอยู่นี่แล้ว คุณจะไม่เป็นไร!” เสียงของเฉินผิงแว่วเข้ามาในหูของหลิ่วหรูเยี่ยน

อุณหภูมิที่แผดเผายังคงพุ่งสูงขึ้น เทือกเขาถูกปกคลุมด้วยเปลวไฟโหมกระหน่ำ แต่หลายร่างที่อยู่ท่ามกลางไฟนรกยังคงไม่เคลื่อนไหว

“เขาเป็นเพียงผู้จำแลง แต่ก็ยังคงทำให้ฉันประหลาดใจ” เจ่อเยี่ยนพึมพำ ดวงตาของเขาหรี่ลง

ต่อจากนั้น เปลวเพลิงก็พวยพุ่งอีกครั้ง มันเข้ามาหาเฉินผิงอย่างไม่ลดละ ไม่ช้าทั่วทั้งท้องฟ้าก็ดูราวกับถูกปกคลุมด้วยเปลวเพลิงของเจ่อเยี่ยน

เฉินผิงสัมผัสได้ว่ามังกรทองเหลือเวลาไม่มาก เขาหันไปหาหลิ่วหรูเยี่ยนและพูดเร่ง “เร็วเข้า หนีไป!”

หลิ่วหรูเยี่ยนลังเลอยู่ครู่หนึ่งแต่ในที่สุดก็ทำตามคำสั่งของเฉินผิง เธอรีบถอยไปด้านหลัง

ขณะที่หลิ่วหรูเยี่ยนเริ่มถอยหนี มังกรทองก็สลายกลายเป็นแสงสีทอง ร่างของเฉินผิงถูกไฟลุกท่วมในทันที

เปลวเพลิงอันท่วมท้นกลืนเฉินผิงทั่วทั้งตัว