ไม่นานลูกไฟก็เริ่มลอยขึ้นจากฝ่ามือของพวกนั้น พวกเขาทุกคนขว้างลูกไฟใส่เฉินผิงโดยไม่ลังเล
เฉินผิงเหวี่ยงกระบี่พิฆาตมังกรของเขาไม่หยุด สาดลำแสงออกไปกระทบกับลูกไฟ
อย่างไรก็ตาม ลำแสงของกระบี่ทำให้ลูกไฟแตกออกเท่านั้น เปลวไฟที่กระจัดกระจายยังคงตกใส่เฉินผิง ไฟเหล่านั้นลุกไหม้อย่างรุนแรงและมีเสียงปริแตกตามมา
ริมฝีปากของเจ่อเยี่ยนยิ้มเล็กน้อยเมื่อเห็นแบบนั้น จากนั้นเขาก็ปล่อยเฉินผิงและพุ่งไปหาหลิ่วหรูเยี่ยน เพราะเขาไม่อาจปล่อยให้เธอหนีไปได้
เจ่อเยี่ยนกระโจนขึ้นไปในอากาศ และท้องฟ้าก็ตอบสนองด้วยเสียงคำรามก้อง ทันใดนั้นทะเลเพลิงก็พวยพุ่งลงมาจากสวรรค์ เปล่งแสงสีแดงเพลิงไปทั่วท้องฟ้า
รัศมีอันน่าสะพรึงกลัวพุ่งเข้าใส่หลิ่วหรูเยี่ยน เธอหันมามองอย่างกระวนกระวายเมื่อรับรู้ว่าเปลวไฟไล่ตามมา
เธอเป็นเพียงผู้จำแลงระดับสูงสุดและไม่ใช่คู่ต่อสู้ของเจ่อเยี่ยน
“คิดจะหนีหรือ? ไม่ง่ายอย่างนั้นหรอก!” เจ่อเยี่ยนคำรามขณะที่เปลวไฟพุ่งเข้าหาหลิ่วหรูเยี่ยน
หลิ่วหรูเยี่ยนไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องหยุด เธอปลดปล่อยพลังวิญญาณอย่างรุนแรงพร้อมกับกำหมัดแน่นเพื่อสกัดเปลวเพลิงที่ลุกไหม้
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
จะลงแดงแล้ว...
หายไปหลายวัน ไม่สบายหรือเปล่าครับ...
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...