“ไม่สำคัญหรอกว่าคุณจะเชื่อผมหรือเปล่า ถ้าวันนี้คุณฆ่าผม อาจารย์ของผมจะตามล่าคุณ!” เฉินผิงประกาศ
“ฟังที่ข้าพูดให้ดีๆ ต่อให้เป็นศิษย์ของหยินมัวมันก็ไม่ได้ช่วยอะไรเจ้า! ส่วนพลังอำนาจของหยินมัวมันไม่มีความหมายกับข้าเลย ต่อให้เขาจะถูกสะกดอยู่หรือไม่ก็ตาม” เจ่อเยี่ยนยืนยันพร้อมหัวเราะเย้ย
เขาปลดปล่อยรัศมีอย่างเต็มที่อีกครั้งและพุ่งเข้าใส่เฉินผิง
ในฐานะที่เป็นกึ่งเซียนผู้ใช้วิชามารระดับที่สาม เจ่อเยี่ยนรู้สึกโกรธเคืองที่เฉินผิงสามารถทำให้เขาบาดเจ็บได้
เฉินผิงตอบสนองต่อการโจมตี เขากระโดดขึ้นไปในอากาศพร้อมกับกระบี่พิฆาตมังกรในมือ
คราวนี้เขาร่ายคาถา และหมอกสีขาวก็เริ่มลอยขึ้นรอบตัวพวกเขา ทำให้บรรยากาศเย็นยะเยือก
เฉินผิงตั้งใจจะใช้หมอกน้ำแข็งขัดขวางความสามารถในการควบคุมไฟของเจ่อเยี่ยน
“หึ นี่คือเพลิงปีศาจ แม้แต่พายุหิมะก็ไม่สามารถดับมันได้ นับประสาอะไรกับหมอกบางๆ” เจ่อเยี่ยนเย้ยหยัน
กระนั้นเฉินผิงก็ไม่ได้สนใจคำพูดของอีกฝ่าย ภายในหมอกนั้น กระบี่พิฆาตมังกรสั่นรุนแรง เตรียมจะปลดปล่อยวิชากระบี่เก้าเงา
ในชั่วพริบตานั้น ร่างเงาของเฉินผิงสามร่างก็ปรากฏขึ้นจากความว่างเปล่า
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
จะลงแดงแล้ว...
หายไปหลายวัน ไม่สบายหรือเปล่าครับ...
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...