หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 2670

เฉินผิงไม่สนใจเจ่อเยี่ยน ยังคงจ้องมองพวกเขาอย่างเย็นชา

เนื่องจากหลิ่วหรูเยี่ยนทิ้งระยะห่างจากพวกเขาไปมาก เฉินผิงจึงแน่ใจว่าเธอจะไปตามผู้อาวุโสสาม

การมาถึงของฝ่ายหลังจะช่วยบรรเทาสถานการณ์ของพวกเขาในตอนนี้ได้แน่นอน

ในขณะเดียวกัน เจ่อเยี่ยนรู้ว่าการต่อสู้ที่ยืดเยื้อส่งผลเสียต่อเขา เพราะหลิ่วหรูเยี่ยนหนีไปได้ ทำให้เธอมีโอกาสที่จะกลับมาพร้อมกับผู้บำเพ็ญเพียรจำนวนมากเพื่อตามล่าพวกเขา

“เจ้าหนู ต่อให้เจ้าจะใช้มนตร์ดำ วันนี้เจ้าก็ไม่มีทางหนีพ้น”

เปลวไฟบนร่างของเจ่อเยี่ยนพวยพุ่งขึ้นไปในอากาศ

“ใครบอกว่าผมจะหนี?”

ทันทีที่เฉินผิงพูดจบ เขาก็ยกกระบี่พิฆาตมังกรขึ้นและตะโกน “เพลงดาบพายุหมุน!”

เสียงตะโกนของเฉินผิงทำให้เกิดแสงวาบออกมาจากกระบี่พิฆาตมังกรและพุ่งขึ้นไปในอากาศ แสงที่เกิดขึ้นดูราวกับจะฉีกกระชากท้องฟ้าออกจากกัน ก่อนที่จะพุ่งลงมาใส่เจ่อเยี่ยน

ในขณะเดียวกัน พลังสามเผ่าพันธุ์ในตัวเฉินผิงก็ถาโถมออกมาราวกับคลื่นยักษ์

ครั้งนี้เฉินผิงไม่ออมมือ เขาส่งพลังทั้งหมดของเขาไปที่กระบี่เพื่อเพิ่มพลังทำลายล้างให้ถึงขั้นสูงสุด

กระบี่ส่งเสียงกรีดร้องผ่านอากาศ ทำให้ท้องฟ้าสั่นสะเทือนภายใต้พลังมหาศาล

แสงอันน่าสะพรึงกลัวจากกระบี่ดูราวกับว่ามันกำลังจะทะลุผ่านท้องฟ้า

เจ่อเยี่ยนอดไม่ได้ที่จะขมวดคิ้ว ขณะที่เขาจ้องมองการโจมตีที่ใกล้เข้ามาของเฉินผิง

“ผู้จำแลงสามารถใช้พลังระดับนี้ได้จริงหรือ?”

แม้จะเป็นกึ่งเซียนระดับสาม หัวใจของเจ่อเยี่ยนก็เริ่มเต้นรัวเนื่องจากพลังอันน่าทึ่งที่เฉินผิงแสดงออกมา

หลังจากเสียสมาธิไปชั่วครู่ เจ่อเยี่ยนก็เผาร่างของตัวเองจนกลายเป็นลูกไฟในทันที จากนั้นเขาก็ถอยอย่างรวดเร็วแทนที่จะเผชิญกับเฉินผิงซึ่งหน้า

ระหว่างที่เขาล่าถอย เขาก็เห็นว่ากระบี่ที่ฟาดลงมาใส่เขาเมื่อสักครู่ได้เปลี่ยนทิศทางไปยังสมุนของเขา

เจ่อเยี่ยนตกใจกับเหตุการณ์ที่เปลี่ยนไปอย่างกะทันหัน และตระหนักว่าพวกเขาต่างหากที่เป็นเป้าหมาย ไม่ใช่ตัวเขา

ตูม!

ทันทีที่เขามาถึง เขาก็ต้องตะลึงกับสิ่งที่เห็น

สมุนของเขาเหลือเพียงแค่กองเศษเนื้อและไฟนรกกองเล็กๆ เขาดูไม่ออกด้วยซ้ำว่าใครเป็นใคร

เฉินผิงจ้องมองไปที่ไฟนรกที่หลงเหลืออยู่ จากนั้นก็ดึงมาไว้ในมือของเขาพร้อมกับโบกมือ

เขารู้ว่ามันคือสิ่งที่พวกลูกสมุนเหลือทิ้งไว้ และอาจจะคล้ายๆ กับจิตวิญญาณอมตะของผู้บำเพ็ญเพียรและแก่นอสูรของสัตว์อสูร

“เอาแก่นชีวิตของพวกมันคืนมาให้ข้า!” เจ่อเยี่ยนร้องลั่นเมื่อเห็นเฉินผิงเอาไฟนรกไป

ตราบใดที่แก่นชีวิตยังคงลุกไหม้ เขาก็จะยังสามารถชุบชีวิตสมุนของเขาได้

“นี่มันเหรียญตราแห่งชัยของผม ทำไมผมต้องเอาให้คุณด้วย?” เฉินผิงเย้ยหยันก่อนที่จะโยนไฟนรกเข้าไปในแหวนเก็บของ

“ในเมื่อเจ้าปฏิเสธ เจ้าก็ต้องตาย!”

ดวงตาของเจ่อเยี่ยนเบิกกว้างด้วยโทสะที่แผดเผาอยู่ภายใน