หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 2672

สีหน้าเคร่งเครียดของหลิ่วหรูเยี่ยนผ่อนคลายลงเมื่อเธอสัมผัสได้ถึงความอบอุ่นจากมือของเฉินผิง และไม่ช้าเธอก็พบว่าตัวเองกำลังจ้องมองเขาอย่างเพ้อฝัน

หลังจากนั้นไม่นาน พวกเขาก็มาถึงป่าแห่งหนึ่งที่เจ่อเยี่ยนหยุดวิ่ง เขาไม่คิดหนีอีก

เฉินผิงหยุดตามทันทีเมื่อสังเกตเห็นเจ่อเยี่ยนหยุดฝีเท้า ทำไมเจ่อเยี่ยนถึงหยุดวิ่งกะทันหัน? ต้องมีกับดักหรืออะไรสักอย่างอยู่แถวนี้!

เจ่อเยี่ยนหันไปหาเฉินผิงด้วยท่าทีเยือกเย็น และเอ่ยคำสาปแช่ง “จำคำพูดของข้าไว้ เจ้าคนถ่อย! ข้าจะล้างแค้นให้คนของข้า!”

เปลวไฟบนร่างของเขาไหลลงมาราวกับกระแสน้ำ เกิดเป็นสัญลักษณ์ที่แผดเผาบนพื้นรอบตัวเขา

หลังจากชะงักไปชั่วครู่ เฉินผิงก็อุทานว่า “อาคมเคลื่อนย้าย? ไม่ปล่อยให้หนีไปง่ายๆ หรอก!”

ด้วยกระบี่พิฆาตมังกรในมือ เฉินผิงกระโจนขึ้นไปในอากาศและซัดการโจมตีอันฉับไวไปที่เจ่อเยี่ยน

ในตอนที่ลำแสงกำลังจะถึงตัวเจ่อเยี่ยน เขาก็หายไปพร้อมกับแสงสีขาวส่องสว่าง

“เวร! เขาหนีไปแล้ว! ฉันไม่อยากเชื่อเลยว่าเขาจะวางอาคมเคลื่อนย้ายเอาไว้ล่วงหน้า! ช่างเป็นคนที่รอบคอบเสียจริง!” เฉินผิงพึมพำด้วยความหงุดหงิดเมื่อเห็นเจ่อเยี่ยนหลบหนีไปได้สำเร็จ

“รีบกลับกันเถอะ คุณเฉิน เสียงดังวุ่นวายอาจดึงดูดสิ่งไม่พึงปารถนาได้ เราคงเจอกับปัญหาใหญ่ถ้ามีคนโผล่มาและพบคุณหนูหลิ่วหรูเยี่ยน” ผู้อาวุโสสามกล่าว

“ก็ได้ เรากลับกันเถอะ” เฉินผิงตอบรับด้วยการพยักหน้า และทั้งสามคนก็เดินทางกลับไปยังถ้ำลับ

หลังจากช่วยหลิ่วหรูเยี่ยนปลอมตัวแล้ว ทั้งสามคนก็ออกจากถ้ำและเดินทางกลับฐานของผู้อาวุโสสาม

ดวงตาของหลิ่วหรูเยี่ยนรื้นน้ำตา เธอเห็นฐานทัพที่เคยยิ่งใหญ่และรุ่งเรืองของผู้อาวุโสสาม กลายเป็นซากปรักหักพัง มีเพียงศิษย์ไม่กี่คนจากรุ่นของผู้อาวุโสสามเท่านั้นที่ยังอยู่ คอยเฝ้าส่วนที่เหลืออยู่ของบ้านที่เคยรุ่งโรจน์ของพวกเขาอย่างเศร้าหมอง

อย่างไรก็ตาม เธอต้องเก็บซ่อนอารมณ์ไว้เพื่อไม่ให้ใครสงสัยในตัวตนของเธอ

ตัวตนในตอนนี้ของหลิ่วหรูเยี่ยนคือศิษย์คนใหม่ที่ผู้อาวุโสสามรับเข้ามา

“คุณเป็นคนแบบไหนกันแน่?” หลิ่วหรูเยี่ยนพึมพำเสียงเบา

“จ้องผมเสร็จแล้วเหรอ? ถ้าอย่างนั้นก็ไปพักผ่อนบ้างเถอะ” จู่ๆ เฉินผิงก็เอ่ยขึ้น ทำเอาหลิ่วหรูเยี่ยนไม่ทันตั้งตัวและเธอก็ผงะไปด้านหลังด้วยความประหลาดใจ

เธอนึกว่าเฉินผิงจะไม่ทันสังเกตเห็นว่าเธอกำลังจ้องอยู่ ถ้าเขากำลังจดจ่ออยู่กับการฝึกวิชา แต่เขาก็ยังรู้สึกได้อยู่ดี

หลิ่วหรูเยี่ยนหน้าแดงก่ำขณะที่เธอปีนขึ้นเตียงและดึงผ้าคลุมหัวออก

เฉินผิงลืมตาขึ้น เขามองหลิ่วหรูเยี่ยนแวบเดียวและฉีกยิ้มจางๆ ก่อนจะกลับเข้าสู่สถานะฝึกวิชา

เวลายังคงเดินไปเรื่อยๆ ขณะที่เฉินผิงยังคงอยู่ในสถานะบำเพ็ญเพียร เพื่อไม่ให้ความแตก หลิ่วหรูเยี่ยนจึงอยู่แต่ในบ้านและคอยอยู่เป็นเพื่อนเฉินผิง

สามวันต่อมา ในที่สุดก็ได้เวลาเปิดชลาธารโอสถ หูอี้เซียวกลับมาที่สำนักหลังจากครุ่นคิดอย่างหนักเป็นเวลาสามวัน