หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 2685

“คุณไม่จำเป็นต้องรู้ว่าผมเป็นใคร แต่ผมพอจะบอกคุณได้ว่าผมอยู่ที่นี่มาตลอด สิ่งที่อาคมนี้ผนึกไว้ก็คือผม” ชายคนนั้นเผย

“คุณน่ะเหรอ?” เฉินผิงอ้าปากค้างด้วยความตกใจ จากนั้นมองไปยังเขาที่อยู่เหนือหัวของชายคนนั้น “คุณไม่ใช่มนุษย์ใช่ไหม? คุณเป็นคนของเผ่าพันธุ์อสูรงั้นเหรอ? นั่นเขามังกรหรือเปล่า? หรือว่าคุณจะมีสายเลือดมังกร?”

เฉินผิงมักจะถูกเรียกว่าร่างแท้ของมังกรทองและบุตรแห่งมังกร เขาจึงคิดอยู่เสมอว่าพ่อของเขาจะต้องมีสายเลือดมังกร

ถ้าชายตรงหน้าเขามีสายเลือดมังกร เขาก็คงเป็นสายเลือดมังกรคนแรกที่เฉินผิงได้เจอ

ในขณะเดียวกัน เขายังสามารถถามเรื่องพ่อของเขาเพิ่มเติมจากชายที่อยู่ต่อหน้าเขาได้

อย่างไรก็ตาม ชายคนนั้นไม่ได้ยืนยันหรือปฏิเสธคำถามของเฉินผิง เขาแค่ยิ้มและพูดว่า “ผมบอกไปแล้วว่าตัวตนของผมไม่สำคัญ โชคชะตานำพาคุณมาที่นี่ ถ้าคุณสามารถปิดวงแหวนอาคมนี้ได้ คุณจะได้รับผลตอบแทนที่คาดไม่ถึง”

“แต่วงแหวนอาคมนี่มันใหญ่เกินไป ผมปิดมันไม่ได้” เฉินผิงพูดเศร้าๆ

เขาเพ่งพินิจมาหลายชั่วโมงแล้ว แต่ก็ยังไม่สามารถเข้าใจได้ว่าแก่นของมันอยู่ที่ไหน เขาไม่สามารถปิดมันได้

พอมองดูเฉินผิง ชายคนนั้นก็หัวเราะ

“ถ้าปิดจากตรงนี้ไม่ได้ ทำไมคุณไม่ลองปิดจากข้างในดูล่ะ?”

เฉินผิงชะงัก “ปิดจากข้างใน?”

เขาไม่ค่อยเข้าใจสิ่งที่ชายคนนั้นพูด เขาคงไม่สามารถเข้าไปข้างในได้หากไม่ได้ปิดวงแหวนอาคมเสียก่อน แล้วเขาจะทำตามที่ชายคนนั้นแนะนำได้ยังไง?

ขณะที่เฉินผิงกระพริบตาถี่ๆ ด้วยความสับสน ชายคนนั้นก็สะบัดข้อมือของเขา และร่างเฉินผิงก็เริ่มลอยขึ้น

เฉินผิงเริ่มรู้สึกว่าโลหิตในตัวเขาเริ่มเดือดพล่าน ในขณะที่มีเลือดซึมออกมาจากผิวหนังของเขา

ชายคนนั้นยิ้มให้เขา “อย่าใช้กำลังกับทุกปัญหาที่คุณได้เจอ ลองใช้ใจเป็นหนึ่งเดียวกับมัน คุณอาจจะตระหนักได้ว่าปัญหานั้นแก้ได้ง่ายกว่าเดิมมาก”

“เป็นหนึ่งเดียวกับมันงั้นเหรอ?” เฉินผิงขมวดคิ้ว ยังคงไม่เข้าใจว่าชายคนนั้นพยายามจะบอกอะไรเขา

“สรรพสิ่งล้วนเกี่ยวพัน เติมเต็มกันและกัน และอยู่ร่วมกันในโลกนี้ ยังมีความรู้อีกนานัปการรอคอยให้คุณไปเสาะหา คุณรู้ไหมว่าตอนนี้เราอยู่ที่ไหน?”

“เราอยู่ที่ก้นบึ้งของชลาธารโอสถไม่ใช่เหรอ?” เฉินผิงตอบก่อนจะหันไปมองรอบๆ ตัวเขา

เขาตระหนักว่าแม้จะอยู่ในความมืด แต่ก็ยังมองเห็นแสงสลัวๆ ที่ดูริบหรี่ไม่ไกลจากพวกเขา ในที่สุดเขาก็เห็นสิ่งปลูกสร้างที่ดูเหมือนโครงกระดูกนับไม่ถ้วนรอบตัวเขา

สิ่งปลูกสร้างแต่ละแห่งสูงพอๆ กับเนินเขา และมีเนื้อสัมผัสเป็นผลึกแก้ว เฉินผิงเอื้อมมือไปแตะและจึงได้รู้ว่ามันเย็น

เขาวิ่งไปที่แสงซึ่งอยู่ไกลออกไป เมื่อเข้าไปใกล้ เขาก็เห็นว่าแสงนั้นมาจากแก่นมังกร