หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 2684

หูอี้เซียวหัวเราะดังลั่น “คุณเป็นคนฉลาด ในเมื่อคุณเลือกที่จะอยู่ฝ่ายผม ผมก็จะตบรางวัลให้คุณอย่างงามเมื่อเราจัดการพวกนั้นได้”

เมื่อเห็นว่าหูอี้เซียวดีใจ ผู้อาวุโสรองก็ยิ้มเช่นกัน เพียงแต่ว่ารอยยิ้มของเขาดูน่าขนลุกเล็กน้อย

หลังไปจากที่พักของหูอี้เซียว ผู้อาวุโสรองก็ไปที่โกดังอีกครั้ง เขาเปิดวงแหวนอาคมที่มุมห้องขึ้นมาและเข้าไปในมิติมืด

เจ่อเยี่ยนกำลังพักฟื้นอยู่ในนั้น ไม่กี่วันก่อนเขาพาคนของเขาไปฆ่าเฉินผิง แต่นอกจากจะทำไม่สำเร็จแล้ว เขายังเสียสมุนไปจำนวนหนึ่งด้วย ทำเอาเจ่อเยี่ยนหดหู่ใจ

แม้แต่ตอนที่เขาเห็นผู้อาวุโสรอง เจ่อเยี่ยนก็ลืมตาเพียงเสี้ยววินาทีก่อนจะหลับตาลงอีกครั้ง

“โอกาสของเรามาถึงแล้ว” ผู้อาวุโสรองพูดกับเจ่อเยี่ยน น้ำเสียงของเขาเต็มไปด้วยความตื่นเต้น

“เจ้าวางแผนที่จะยึดครองสำนักอวี้ติ้งงั้นหรือ?” เจ่อเยี่ยนถาม

“แน่นอน โอกาสครั้งนี้หาได้ยากยิ่ง” ผู้อาวุโสรองตอบพร้อมพยักหน้ายืนยัน

“ข้าเพิ่งเสียยอดฝีมือไปสองสามคน เจ้าแน่ใจแค่ไหนว่าเราจะยึดครองสำนักอวี้ติ้งได้สำเร็จ? นอกจากนี้ ข้าว่าเฉินผิงจะเป็นตัวแปรที่สำคัญที่สุดในสำนักอวี้ติ้ง เจ้านั่นมันตัวแสบ” เจ่อเยี่ยนกล่าว แค่คิดถึงเฉินผิงเขาก็ปวดหัวแล้ว

“ฮ่าๆๆ! ไม่ต้องกังวล เฉินผิงจะไม่ปรากฏตัวหรอก เขาติดอยู่ในชลาธารโอสถ อาจจะตายไปแล้วก็ได้! ที่คุณต้องทำคือติดต่อทุกคนที่คุณรู้จัก ติดต่อพวกเขาทุกคน บอกพวกเขาว่าตราบใดที่ผมครอบครองสำนักอวี้ติ้ง พวกเขาก็ไม่จำเป็นต้องอยู่ในเงามืดอีกต่อไป พวกเขาจะได้ใช้ชีวิตอย่างเปิดเผยในสำนักอวี้ติ้ง หูอี้เซียวคิดจริงๆ เหรอว่าเขาจะสามารถรักษาตำแหน่งเจ้าสำนักได้เพียงเพราะเขาร่วมมือกับเผ่าพันธุ์อสูร? ไร้เดียงสาเกินไปแล้ว!” ผู้อาวุโสรองกล่าวด้วยความยินดี

เจ่อเยี่ยนพยักหน้า “ตกลง ข้าจะรวบรวมคนและรอฟังข่าวดีจากเจ้า”

วงแหวนอาคมนี้แปลกดีแท้แก่นของมันอยู่ที่ไหนกัน?

ระลอกคลื่นขยายขึ้นเรื่อยๆ และในไม่ช้า เฉินผิงก็พบกับร่างที่เปล่งประกาย มันเข้ามาหาเขาอย่างช้าๆ และครู่ต่อมาเฉินผิงจึงเห็นว่าเงาที่เปล่งประกายคือชายในชุดคลุม แต่ชายคนนั้นมีเขาอยู่บนศีรษะ

เฉินผิงเริ่มระวังตัวเมื่อรู้ว่าชายคนนั้นกำลังเดินมาหาเขา เขากำกระบี่พิฆาตมังกรในมือแน่น

“ใจเย็นๆ ผมจะไม่ทำร้ายคุณ และผมทำร้ายคุณไม่ได้ด้วย ตอนนี้ผมเป็นเพียงภาพเสมือนที่ไม่มีพลัง” ชายคนนั้นพูดกับเฉินผิง

เฉินผิงใช้ปราณสัมผัสของเขาห่อหุ้มปราณสัมผัสของชายอีกคน แน่นอนว่าเขาไม่สามารถสัมผัสได้ถึงรัศมีใดๆ จากปราณสัมผัสของอีกฝ่ายได้ ซึ่งบ่งบอกว่าชายผู้นั้นเป็นเพียงภาพเสมือน

ในที่สุดเฉินผิงก็ใจเย็นลงและถามว่า “คุณเป็นใคร? ทำไมถึงมาอยู่ที่นี่?”