หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 2699

“กะ-เกิดอะไรขึ้น?”

เจ่อเยี่ยนไม่เข้าใจว่าทำไมเพลิงปีศาจของเฉินผิงจึงเป็นสองสี และเหตุใดจึงแตกต่างจากเพลิงของเขา

แต่ก่อนที่เจ่อเยี่ยนจะเข้าใจ เปลวไฟทั้งสองที่อยู่รอบ ๆ เฉินผิงก็รวมเข้าด้วยกันทันที ก่อให้เกิดวงแหวนคู่ขนาดมหึมาทาบทับเจ่อเยี่ยน

“เปลวไฟคู่แห่งอนันต์? จะ-เจ้ารู้จักสุดยอดวิชาของเราได้ยังไง?”

เจ่อเยี่ยนสับสนเป็นที่สุด การขโมยเพลิงปีศาจขนาดเท่าลูกบอลจากผู้อาวุโสมารอเวจีนั้นอาจเป็นไปได้สำหรับใครหลาย ๆ คน แต่การเรียนรู้สุดยอดวิชาของมารอเวจีไม่ใช่สิ่งที่ใครๆ ก็สามารถทำได้

แต่เฉินผิงเพิ่งแสดงให้เห็นว่าเขาเองก็ใช้สุดยอดวิชาของมารอเวจีได้เช่นกัน เจ่อเยี่ยนตกตะลึงเป็นอย่างมาก เขาไปเรียนวิชานั้นมาจากไหน?

ถ้าเจ่อเยี่ยนรู้ว่าเฉินผิงเรียนวิชานั้นได้เพราะเห็นการโจมตีของเขา เขาคงจะหัวเสียมาก

ขณะที่เจ่อเยี่ยนยังงุนงงอยู่นั้น เปลวไฟคู่แห่งอนันต์ของเฉินผิงก็ลงมาที่ตัวเขาแล้ว

พลังอันยิ่งใหญ่และน่าสะพรึงกลัวสัมผัสกับหัวของเจ่อเยี่ยนในทันที

“อ๊าก!”

เขารู้สึกถึงความเจ็บปวดอย่างรุนแรงภายในหัว และร่างกายของเขาก็ถูกปกคลุมไปด้วยความร้อนแผดเผาที่ทรมานยิ่งกว่าเพลิงปีศาจของเขาเอง

ในช่วงเวลาคับขัน เจ่อเยี่ยนกระตุ้นพลังวิญญาณภายในตัวเขาอย่างสิ้นหวังเพื่อต้านทาน ในขณะที่เพลิงปีศาจของเขาลุกไหม้อย่างดุเดือด เขาพยายามหยุดยั้งพลังของเปลวไฟคู่แห่งอนันต์

เมื่อเห็นเช่นนั้น เฉินผิงก็ขมวดคิ้วเล็กน้อย และเปลวเพลิงหลายเส้นก็พุ่งออกมาจากฝ่ามือของเขา พลังของวงแหวนคู่และพลังของเปลวไฟคู่แห่งอนันต์เพิ่มขึ้นอีกครั้ง

“อ๊าก!”

เสียงร้องอันเจ็บปวดดังออกจากปากของเจ่อเยี่ยนในขณะที่เขาไม่อาจต้านทาน ร่างกายของเขาถูกเผาไหม้อย่างรุนแรง

เฉินผิงมองเห็นชัดเจนว่าร่างของเจ่อเยี่ยนค่อยๆ กลายเป็นขี้เถ้า แม้แต่กะโหลกอันแข็งแกร่งของเขาก็ไม่เหลือซาก

เจ่อเยี่ยนรู้สึกร้อนรนเป็นที่สุด ถ้าเพลิงปีศาจบรรพกาลของเขาถูกดูดกลืนและถูกกลั่น เขาจะไม่อาจฟื้นคืนชีพได้อีก

“เฉินผิง ข้ามีเชื้อสายของมารอเวจี เจ้าจะฆ่าข้าไม่ได้ คนของเราจะไม่ละเว้นเจ้าแน่ อย่าคิดว่าพวกเราผู้ใช้วิชามารจะถูกทุกคนรังเกียจ เราคือเชื้อสายอันทรงพลังในอาณาจักรนิรันดร์ ปล่อยข้าไปเถอะ และข้าสัญญาว่าจะไม่รังควานเจ้าอีก”

เจ่อเยี่ยนขอร้องให้เฉินผิงไว้ชีวิตเขา

อย่างไรก็ตาม เฉินผิงไม่ได้นำพาแต่อย่างใด ในขณะที่เพลิงปีศาจของเขายังคงดูดซับและสกัดเพลิงของเจ่อเยี่ยนต่อไป

เมื่อตระหนักว่าเฉินผิงไม่ได้กลัวแม้แต่น้อย เจ่อเยี่ยนก็เริ่มหมดหวัง เขาเริ่มเผยความลับของมารอเวจี โดยหวังว่ามันอาจช่วยชีวิตเขาได้

“จริงอยู่ที่เจ้าครอบครองอัคคีศักดิ์สิทธิ์ของผู้อาวุโสมารอเวจี แต่มันก็น้อยเกินไป เพลิงปีศาจของเจ้าจะไม่ทรงพลังมากไปกว่านี้ เจ้าต้องดูดกลืนเพลิงปีศาจของผู้อื่นต่อไป เรื่องนั้นข้าช่วยเจ้าได้ ถ้าไม่มีข้าคอยช่วย เจ้าจะไม่สามารถค้นหาผู้ใช้วิชามารที่มีเชื้อสายมารอเวจีได้เลย”

เพื่อเอาตัวรอด เจ่อเยี่ยนไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องทรยศเผ่าพันธุ์ของเขาเอง