“ไม่ต้องมองผมเพราะรู้สึกแปลกใจแบบนี้หรอก ทั้งมณฑลเจียงเป่ยไม่มีเรื่องอะไรที่ปิดบังผมได้ หรือว่าคุณชายที่สง่าผ่าเผยแห่งตระกูลเซียวแบบคุณ ยอมโดนไอ้ขี้คุกกดขี่อย่างเต็มใจ”
เว่ยเทามองเซียวเหล่ยด้วยความเหยียดหยามพลางเอ่ยถาม
“เฮ้อ!” เซียวเหล่ยถอนหายใจ “คุณชายเว่ยไม่เข้าใจ ไม่รู้ว่าเฉินผิงคนนั้นมีความสามารถอะไร กู้เวิ่นเทียน หลินเทียนหู่แล้วก็ซูเหวินจงถึงชอบพอคนแบบนี้ ทุกคนเคารพเขามาก คนตระกูลเซียวแบบผมยังเทียบไม่ได้!”
“ฮ่าฮ่าฮ่า กู้เวิ่นเทียน หลินเทียนหู่ ซูเหวินจงทุกคนต่างก็แข็งแกร่งมาก ช่างน่ากลัวจริงๆ...”
เว่ยเทาหัวเราะดังลั่น แต่ดวงตาเต็มไปด้วยความเหยียดหยาม
เซียวเหล่ยกล่าวด้วยสีหน้าเก้อเขิน “ในสายตาของคุณชายเว่ย คนพวกนี้คงจะไม่มีอะไรแน่นอน แต่คนตระกูลเซียวอย่างผมจะกล้าเทียบกับคุณชายเว่ยได้ยังไง!”
“เซียวเหล่ย ตอนนี้ผมจะให้โอกาสคุณ แต่คุณสมัครใจหรือเปล่า”
เว่ยเทาหรี่ตาทั้งสองข้าง
เซียวเหล่ยกล่าวอย่างมึนงง “ไม่ทราบว่าโอกาสที่คุณชายเว่ยพูดมาหมายถึงอะไรครับ!”
“ผมสามารถทำให้คุณแก้แค้นเฉินผิงได้อย่างเต็มที่ แถมพวกคนที่คุณพูดถึง ก็ไม่มีใครกล้าช่วยเขา...”
เว่ยเทายิ้มเหมือนไม่ใช่รอยยิ้ม
“จริงเหรอครับ” สายตาของเซียวเหล่ยเป็นประกาย แต่มันก็มืดลงอย่างรวดเร็ว “ทำไมคุณชายเว่ยถึงช่วยผมล่ะ ผมคิดว่าคุณชายเว่ยคงไม่ได้ช่วยคนเพื่อความสุขใช่ไหม!”
“ฮ่าฮ่าฮ่า ช่วยคนเพื่อความสุขงั้นเหรอ เว่ยเทาแบบผมไม่เคยช่วยคนเพื่อความสุขเลย การที่ผมช่วยคุณจัดการเฉินผิง ก็เหมือนผมช่วยตัวเอง คุณลืมความสัมพันธ์ของผมกับซูอวี่ฉีไปแล้วเหรอ”
เว่ยเทาหัวเราะดังลั่น!
เซียวเหล่ยชะงัก แต่หลังจากนั้นเขาก็ถามด้วยใบหน้าตื่นเต้น “คุณชายเว่ยชอบซูอวี่ฉี แต่ตอนนี้เฉินผิงกับซูอวี่ฉีสนิทกันมาก ทั้งสองคนยังเคยพูดต่อสาธารณะว่าเป็นแฟนกัน!”
“ถูกต้อง ผู้หญิงของเว่ยเทาแบบผม ทำไมถึงโดนไอ้ขี้คุกแย่งชิงไป ผมจะบอกความจริงกับคุณ หลิงเฟิงคนนั้นก็โดนเฉินผิงบีบข้อมือจนหัก ตอนนี้เขาเกลียดเฉินผิงเข้ากระดูก คุณคิดดูสิ ถ้าผมกับหลิงเฟิงคอยสนับสนุนคุณ ใครจะกล้าช่วยเฉินผิง”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...
มีเรื่องอื่นที่จบแล้วบ้างไหมจะหาซื้ออ่าน...
มีหนังสือขายมั้ยครับ รอวันละ 20 ตอน ไมทันใจ...