เกิ่งซานซานไม่รู้ว่าตอนนี้เซียวเหล่ยกลายเป็นตัวตลกที่น่าขำของแวดวงคนชั้นสูงไปตั้งนานแล้ว ไม่อย่างนั้นเขาคงจะไม่มานั่งดื่มเหล้าแก้ความกลุ้มใจอยู่คนเดียว
“หัวเราะงั้นเหรอ ใครกล้าหัวเราะ ถึงเซียวเหล่ยอย่างพี่จะยกบริษัทให้คนอื่นไปสองแห่ง แต่พี่ก็ยังเป็นตระกูลชั้นสูงอยู่ดี ใครกล้าหัวเราะเยาะพี่...”
เซียวเหล่ยตบโต๊ะอย่างรุนแรง พลันคำรามเสียงดัง!
คนรอบข้างส่งสายตาดูถูกเหยียดหยามในทันที แต่กลับไม่มีใครสนใจเขาเลย!
แปะแปะแปะ...
ในขณะนั้น จู่ๆ ก็มีคนเดินเข้ามาพร้อมกับปรบมือ แถมยังมองเซียวเหล่ยด้วยใบหน้าเย้ยหยัน “คุณชายใหญ่ที่สง่าผ่าเผยของตระกูลเซียว โดนไอ้ขี้คุกคนหนึ่งขู่ขวัญจนกลายเป็นคนน่ารังเกียจแบบนี้ ยังกล้าคุยโวมั่วซั่วในบาร์อีกเหรอ”
“ใครเป็นคนพูด ฉัน...”
เซียวเหล่ยโกรธเคือง แต่หลังจากที่เขาเงยหน้ามองผู้มาเยือน เขาก็ชะงักไปทันที แถมยังสร่างเมาไปครึ่งหนึ่งในชั่วพริบตา เขากล่าวด้วยสีหน้าหวาดกลัว “คุณ...คุณชายเว่ย”
ผู้มาเยือนคือเว่ยเทาจากตระกูลเว่ยของเสิ่งเฉิง เมื่อเห็นเว่ยเทามายังหงเฉินโดยมิได้คาดคิด เหล่าคุณชายกับคุณหนูเศรษฐีจึงค่อยๆ เข้ามารุมล้อม!
พวกเขาอยากใช้โอกาสนี้เพื่อทำความรู้จักกับเว่ยเทา แม้แต่เด็กสาวหลายคนก็ยังขยิบตาให้กับเว่ยเทา
หงเฉิงกับเสิ่งเฉิงไม่อาจเทียบกันได้ ก็เหมือนแมวกับเสือ ดังนั้นถึงจะเป็นตระกูลแสนยอดเยี่ยมในหงเฉิง แต่ในสายตาของตระกูลทรงอิทธิพลเหล่านี้แห่งเสิ่งเฉิง พวกเขาก็เป็นเหมือนมด!
“ไสหัวไป!”
บอดี้การ์ดสองคนที่ติดตามเว่ยเทา พูดขับไล่เหล่าคุณชายกับคุณหนูเศรษฐีที่พากันห้อมล้อมเข้ามาให้ออกไปที่ด้านข้าง!
ทายาทเศรษฐีเหล่านี้ต่างก็เย่อหยิ่งและเอาแต่ใจ แต่พอโดนบอดี้การ์ดของตระกูลเว่ยสั่งสอนแบบนี้ ทุกคนกลับเชื่อฟังและเดินถอยออกไปอย่างว่าง่าย!
เมื่อเกิ่งซานซานเห็นฉากที่เกิดขึ้น หัวใจจึงสั่นสะเทือนเป็นอย่างยิ่ง เธอคิดเสมอว่าการอยู่ใกล้เซียวเหล่ย จะทำให้ชีวิตของตัวเองไปถึงจุดสูงสุด แต่เมื่อเห็นฉากที่เกิดในตอนนี้ เธอกลับพบว่าตัวเองเป็นกบก้นบ่อ!
“ตามผมออกมา ผมมีธุระกับคุณนิดหน่อย!”
เมื่อเว่ยเทาพูดกับเซียวเหล่ยจบแล้ว เขาก็หันหลังและเดินออกไปข้างนอก
แต่ตอนที่หันหลัง เขามองเกิ่งซานซานซึ่งอยู่ด้านข้างเซียวเหล่ยสองที คราวนี้เกิ่งซานซานรีบผายอกและเชิดหน้าขึ้นทันที เธอพยายามแสดงตัวต่อหน้าเว่ยเทา!
เว่ยเทายกมุมปากขึ้น จากนั้นก็เดินจากไป ส่วนเซียวเหล่ยที่ร่างกายโซเซไปมา ก็ถูกเกิ่งซานซานประคองออกไปด้านนอกบาร์!
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...
มีเรื่องอื่นที่จบแล้วบ้างไหมจะหาซื้ออ่าน...
มีหนังสือขายมั้ยครับ รอวันละ 20 ตอน ไมทันใจ...