แต่หญิงสาวไม่ตอบคำถามของเฉินผิง พลันกล่าวต่อไปว่า “ลูก บนโลกใบนี้มีเรื่องมากมายที่ลูกไม่รู้ ลูกอย่าสนใจและอย่าไปสำรวจเด็ดขาด เพราะอาณาจักรที่ไม่ล่วงรู้ มีอันตรายมากเกินไป ร่างกายของลูกมีสายเลือดของแม่อยู่ จึงต้องมีบางอย่างที่แตกจากคนธรรมดา แต่ลูกไม่ต้องตื่นตระหนกหรอกนะ จงทำตัวเป็นคนธรรมดาสามัญเถอะ!”
“อย่าก้าวเข้าไปในโลกแห่งการฝึกตนเป็นเซียนโดยเด็ดขาด ยิ่งกว่านั้นอย่าไปที่เกาะสะกดมังกร อย่าไปเป็นอันขาด ได้เห็นลูกยังมีชีวิตอยู่อย่างเป็นสุข แม่ก็วางใจแล้ว ลูกไม่ต้องคิดที่จะตามหาแม่ ลูกไม่มีทางตามหาพบ จำคำของแม่ไว้ อย่าไปที่เกาะสะกดมังกร อย่าไปเป็นอันขาด...”
ร่างของหญิงสาวค่อยๆ เลือนรางลงไปเรื่อยๆ และหายไปในที่สุด
“คุณเป็นใครกันแน่ นี่มันเกิดอะไรขึ้น”
เฉินผิงตะโกนเสียงดัง แต่ไม่มีใครตอบกลับเขาเลย!
ภายในห้องกลับคืนสู่ความสงบ มีเพียงเหล่าฝุ่นผงบนพื้นเท่านั้น ที่บอกบ่งเฉินผิงว่าทุกอย่างที่เพิ่งจะเกิดขึ้นล้วนเป็นความจริง!
“เกาะสะกดมังกร ทำไมถึงเป็นเกาะสะกดมังกรอีกแล้ว นี่มันเกิดอะไรขึ้น...”
เฉินผิงจมดิ่งอยู่ในภวังค์ เขาไม่เข้าใจหญิงสาวที่เรียกตัวเองว่าแม่คนนี้เอาซะเลย ทำไมถึงห้ามตัวเขาก้าวเข้าไปในโลกแห่งการฝึกตนเป็นเซียนและห้ามตัวเขาไปที่เกาะสะกดมังกร
แต่ตาเฒ่ามังกรกลับพาตัวเขาเข้าไปในโลกแห่งการฝึกตนเป็นเซียน กลับบอกเรื่องราวของเกาะสะกดมังกรให้กับตัวเขา บอกเฉินผิงว่าเขามีพลังแข็งแกร่งมากเมื่อไหร่ ต้องไปที่เกาะสะกดมังกรให้ได้
คนหนึ่งบอกให้ไป คนหนึ่งห้ามเขาไปอย่างสุดชีวิต ตอนนี้เฉินผิงสับสนเสียแล้ว!
คิดหนักมาค่อนคืนแล้ว แต่เฉินผิงก็ยังไม่เข้าใจ มีเรื่องมากมายที่เขาไม่รู้ ดังนั้นจึงเป็นไปไม่ได้ที่จะเข้าใจ!
“คงต้องเสริมพลังให้แข็งแกร่งก่อน หลังจากเดือนกรกฎาคมวันที่สิบห้าค่อยว่ากันอีกที บางทีการไปเกาะไร้นาม อาจจะทำให้รู้เรื่องบางเรื่องที่ตัวเองอยากรู้ก็ได้!”
เฉินผิงถอนหายใจและไม่คิดเกี่ยวกับมันอีก จากนั้นก็เอาผ้าห่มคลุมหัวพลันหลับไป!
...
บาร์เฟิ่งหวง!
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...
มีเรื่องอื่นที่จบแล้วบ้างไหมจะหาซื้ออ่าน...
มีหนังสือขายมั้ยครับ รอวันละ 20 ตอน ไมทันใจ...