เฉินผิงตระหนักดีว่าอาวุธที่เหมาะสมสามารถเสริมความแข็งแกร่งของคนๆ หนึ่งได้ในพริบตา ตอนนี้อาวุธเดียวของเขาที่ไม่มีข้อบกพร่องคือระฆังมังกร แต่เขาก็รู้ว่าเขาไม่สามารถเปิดเผยพลังของมันได้บ่อยนัก
ต่อจากนี้คือการเดินทางที่ยากลำบาก เขาต้องออกตามหาซูอวี่ฉีและคนอื่นๆ รวมทั้งภารกิจสุดอันตรายในการช่วยเหลือผู้นำของสำนักหลอมเซียนจากสำนักผลาญอัคคี แต่ละอย่างต่างก็มีแนวโน้มที่จะเกิดความสูญเสียหนัก ดังนั้นเขาจึงไม่ยอมให้เนี่ยเหิงไปกับเขา
เนี่ยเหิงไตร่ตรองอย่างเงียบๆ เขาคุกเข่าลงบนพื้นพร้อมกับทบทวนคำแนะนำของเฉินผิง หลังจากเงียบอยู่ชั่วครู่ เขาก็กล่าวขอบคุณ “ขอบคุณที่ชี้แนะ คุณเฉิน ผมเข้าใจแล้ว...”
ดวงตาของเขาเป็นประกายด้วยความกระจ่างในขณะที่เขาลุกขึ้น เนี่ยเหิงขอบคุณเฉินผิงอีกครั้ง จากนั้นจึงออกไปจากห้อง
เฉินผิงได้อยู่ตามลำพังอีกครั้ง เขานั่งขัดสมาธิ หวนนึกถึงภาพการต่อสู้ในวันนี้ภายในจิตใจอันเงียบสงบ
เขาตระหนักถึงความจริงอันยากจะยอมรับ ถ้าเขาไม่สามารถออกมาจากชลาธารโอสถ และไม่ได้รับเพลิงปีศาจ การต่อสู้กับเจ่อเยี่ยนก็คงมีโอกาสชนะเพียงริบหรี่
แม้พลังของเขาจะไม่มีใครในโลกมนุษย์เทียบได้ แต่ก็ดูเล็กกระจ้อยร่อยในอาณาจักรนิรันดร์ ที่แห่งนี้เต็มไปด้วยยอดฝีมือ แม้แต่เฉินผิงที่อยู่ในช่วงต้นของกึ่งเซียนก็ยังต้องเคลื่อนไหวอย่างระมัดระวัง
ตอนนี้เฉินผิงไม่ได้หวังอะไรมากไปกว่าการผ่านไปถึงขั้นผู้ทุกข์ยาก ตราบใดที่เขาสามารถข้ามไปถึงขั้นผู้ทุกข์ยากได้ มันจะทำให้เขาเข้าใจถึงจุดกำเนิดของสรรพสิ่ง ทำให้เขาแตกต่างจากผู้บำเพ็ญเพียรที่ยังไม่ผ่านขั้นผู้ทุกข์ยากอย่างมาก
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...
มีเรื่องอื่นที่จบแล้วบ้างไหมจะหาซื้ออ่าน...
มีหนังสือขายมั้ยครับ รอวันละ 20 ตอน ไมทันใจ...