หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 2706

ทันทีที่ยี่เหอจากไป องครักษ์ประจำตำหนักก็พรวดพราดเข้ามาในโถงหลัก

“ลี่หวัง หูอี้เซียวเจ้าสำนักอวี้ติ้งขอเข้าพบขอรับ”

“หูอี้เซียว? เขาเพิ่งจะกลับไปไม่นานนี้เอง เขาจะกลับมาที่นี่ในช่วงหน้าสิ่วหน้าขวานเช่นนี้ทำไมกัน?” ลี่หวังถามด้วยสีหน้าสับสน

แม้ลี่หวังจะสับสน แต่เขาก็รู้ว่าสมควรเคารพหูอี้เซียว อย่างไรเสียสำนักอวี้ติ้งก็เพิ่งจะผูกสัมพันธ์กับนครของตน ประกอบกับหูอี้เซียวได้กลั่นโอสถล้ำค่าให้พวกเขา

“ไปเชิญเจ้าสำนักหูเข้ามา” ลี่หวังสั่งการ

ไม่นานหูอี้เซียวก็ถูกพาตัวเข้ามาในโถงหลัก ลี่หวังทอดสายตามองสภาพกระเซอะกระเซิงของเขาที่ตัดกับสิ่งรอบข้างอันหรูหราอลังการโดยสิ้นเชิง เขาจึงเอ่ยด้วยน้ำเสียงประหลาดใจขึ้นมาทันทีว่า “เจ้าสำนักหู เกิดอะไรขึ้นกับเจ้างั้นรึ? เจ้าดู... ไม่เรียบร้อยเอาเสียเลย”

เสื้อผ้าของหูอี้เซียวมีรอยขาดวิ่นและคราบเลือดที่เผยให้เห็นถึงสัญญาณแห่งการต่อสู้อันน่าสะพรึงกลัว เขาจึงรีบหนีออกมาโดยไม่ทันได้เปลี่ยนชุดให้เหมาะสมกว่านี้

“ลี่หวัง ได้โปรด... ช่วยผมด้วย” หูอี้เซียวกล่าว

“เจ้าสำนักหู ใจเย็นๆ ค่อยๆ พูดเถอะ” ลี่หวังตอบพลางผายมือเชิญให้หูอี้เซียวนั่งลง

หลังจากจิบน้ำและสงบสติอารมณ์แล้ว หูอี้เซียวก็เล่าเรื่องความเปลี่ยนแปลงขนานใหญ่ในสำนักอวี้ติ้ง

เมื่อลี่หวังรับฟังแล้ว เขาก็ต้องประหลาดใจมากขึ้นเมื่อได้รู้ว่าผู้อาวุโสรองที่แสร้งทำเป็นผู้ใต้บังคับบัญชาที่แสนจงรักภักดีมาเนิ่นนานกลับก่อกบฏ มิหนำซ้ำยังแอบสมคบคิดกับเหล่าผู้ฝึกวิชามารอีกด้วย

“ข้าขอบอกตามตรงก็แล้วกัน อีกไม่นานบุตรชายของข้าก็จะเข้าพิธีวิวาห์แล้ว งานเลี้ยงฉลองน่าจะกินเวลาสักสองสามวัน” ลี่หวังเอ่ยขึ้น

เขาแทบจะไม่สามารถสอดมือเข้าไปยุ่งเรื่องในสำนักอวี้ติ้งระหว่างงานวิวาห์ของบุตรชายตนเองได้เลยใช่ไหม?

หูอี้เซียวเข้าใจแล้ว “ลี่หวัง ผมขอแสดงความยินดีจากใจด้วย ในเมื่อเป็นเช่นนั้น หากจะล่าช้าไปสักสองสามวันก็ยังพอเข้าใจได้ หลังจากทวงเอาสำนักอวี้ติ้งกลับคืนมาได้แล้ว ผมให้สัญญาว่าจะมอบของขวัญล้ำค่าให้ท่านเป็นพิเศษ ผมจะกลั่นโอสถซื่อฝูให้แก่บุตรชายของท่านด้วยตัวเองเลย พอกินเข้าไปแล้ว ผมรับรองว่าเขาจะต้องให้กำเนิดบุตรชายตัวอ้วนจ้ำม่ำอย่างแน่นอน”

ลี่หวังฉีกยิ้มกว้างให้กับข้อเสนอดังกล่าว “ฮ่าฮ่า! เช่นนั้นข้าก็ต้องขอบคุณล่วงหน้าแล้วล่ะ เจ้าสำนักหู วางใจเถอะ เจ้าไว้ใจข้าเรื่องทวงเอาสำนักของเจ้ากลับคืนมาได้เลย ข้าจะมอบหมายให้คนบางส่วนไปปฏิบัติภารกิจ”

เมื่อได้ยินเช่นนี้ หูอี้เซียวก็พยักหน้าด้วยความพึงพอใจในท้ายที่สุดพร้อมผุดรอยยิ้มขึ้นบนใบหน้าอิดโรยเป็นครั้งแรก