หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 2732

ตู้ม...

เกิดเสียงระเบิดดังสนั่นจนพื้นดินสั่นสะเทือน สิ่งที่พวกเขาเห็นคือฝุ่นธุลีทั่วทุกหนแห่ง

เงาร่างหนึ่งพุ่งออกจากฝุ่นธุลีแล้วกระแทกกับพื้น

เมื่อทุกคนมองดูก็เห็นว่าเป็นผู้อาวุโสสาม เขาบาดเจ็บหนักมากเสียจนกระอักเลือดออกมา

“ศิษย์น้องสาม ต่อให้พวกเราทั้งสองคนจะอยู่ในระดับเดียวกัน นายก็ยังอ่อนแอกว่าฉัน วันนี้ฉันจะฆ่าทุกคนที่ทรยศหักหลังฉันให้หมดเลย!”

เมื่อหูอี้ซัยวพูดจบ เขาก็กวาดสายตามองไปทั่วทั้งห้องด้วยสายตาเย็นชา

“เหล่าศิษย์จงปกป้องเจ้าสำนักด้วยชีวิต!” เนี่ยเหิงร้องตะโกนขึ้นมาทันที เหล่าศิษย์สำนักอวี้ติ้งรีบขยับมาอยู่ข้างหน้าหลิ่วหรูเยี่ยน

เมื่อหูอี้เซียวเห็นเช่นนั้น เขาก็เอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงลอดไรฟันว่า “เนี่ยเหิง แกเป็นศิษย์ของฉัน แต่กลับทรยศหักหลังฉันได้ ฉันจะฆ่าแกแล้วส่งแกลงนรก...”

พลังของหูอี้เซียวยังคงเพิ่มทวีขึ้น ชั่วอึดใจต่อมา เขาก็เขวี้ยงหมัดใส่เนี่ยเหิง

การโจมตีของเขาก่อให้เกิดพายุขนาดมหึมา ศิษย์สำนักอวี้ติ้งหลายคนทนไม่ไหวจนล้มลงกับพื้น

ขณะที่เนี่ยเหิงเผชิญกับพายุขนาดมหึมา สายตาของเขาก็เต็มไปด้วยความแน่วแน่

ว่ากันตามหลักการแล้ว เขาไม่ใช่คู่ประมือของหูอี้เซียวย่อมไม่มีทางต้านทานการโจมตีของหูอี้เซียวได้ แม้กระนั้นเขาก็ไม่หลบเลี่ยง

เขาพร้อมเผชิญหน้ากับความตายแล้ว

ขณะที่ลมพายุกำลังจะปะทะใส่เนี่ยเหิง ร่างเงาที่ยืนอยู่ตรงหน้าเขาก็ตามมาด้วยแสงสีขาววูบหนึ่ง พายุสลายไปชั่วขณะที่มันปะทะข้ากับแสงสีขาว

“คุณเฉิน...” เมื่อเนี่ยเหิงเห็นผู้ที่มาช่วยเหลือเขาก็ร้องเรียกออกมาด้วยความตื่นเต้น

เฉินผิงยิ้มพลางถามหลิ่วหรูเยี่ยนว่า “ผมมาสายไปหรือเปล่า?”

หลิ่วหรูเยี่ยนส่ายหน้า “เปล่าเลย คุณมาทันเวลาพอดี...”

“เฉินผิง?”

ตู้ม!

หูอี้เซียวสัมผัสได้ถึงพลังมหาศาลที่ปะทะใส่หน้าอกของเขาอย่างแรง ราวกับมีรถไฟแล่นมาชนเขาอย่างไรอย่างนั้น

เมื่อหูอี้เซียวถูกแรงปะทะก็ลอยกระเด็นถอยกลับไป กระดูกหลายท่อนแหลกละเอียดแล้วเริ่มกระอักเลือดออกมา

หูอี้เซียวกระแทกลงกับพื้นตรงหน้าฉีเจียงจวินและเหล่าผู้บำเพ็ญเพียรคนอื่นๆ พวกเขาเห็นว่าหูอี้เซียวดูสีหน้าซีดขาวและแขนบิดเบี้ยวผิดรูปร่าง เห็นได้ชัดเลยว่ามันหักแล้ว

ฉีเจียงจวินและเหล่าผู้บำเพ็ญเพียรพวกนั้นก็ตกตะลึงจนพูดไม่ออก หูอี้เซียวเป็นผู้บำเพ็ญเพียรในระดับกึ่งเซียนขั้นสามและเฉินผิงก็เพิ่งจะเลื่อนขึ้นสู่ระดับกึ่งเซียนเท่านั้น ทำไมหูอี้เซียวถึงไม่สามารถต้านทานพลังโจมตีของเฉินผิงได้ล่ะ?

ช่างไม่มีเหตุผลเอาเสียเลย

หูอี้เซียวอ้าปากหอบหายใจ เขาลุกขึ้นมาจากพื้นด้วยความยากลำบากยิ่งพลางมองเฉินผิงด้วยความไม่อยากเชื่อ

“เกิดเรื่องเช่นนี้ได้ยังไงกัน? เป็นไปไม่ได้...”

หูอี้เซียวไม่อยากเชื่อเลยว่าเขาจะได้รับบาดเจ็บสาหัสเพราะหมัดของเฉินผิง