“ขอฉันติดต่อเฉินผิงอีกครั้ง ท่านจงรีบพาคนไปเก็บรวบรวมทรัพยากรทั้งหมด ถ้าหากหูอี้เซียวบุกเข้ามาจริงๆ พวกเราก็จะเผาทรัพยากรทั้งหมดทิ้งไปและตรวจสอบให้แน่ใจว่ามันจะไม่ได้อะไรไปสักอย่าง” หลิ่วหรูเยี่ยนออกคำสั่ง
เธอตัดสินใจแล้ว ถ้าหากหูอี้เซียวบุกเข้ามาแล้วพวกเขาไม่สามารถสกัดเขาไว้ได้ เธอก็จะทำลายสำนักอวี้ติ้งให้สิ้นซาก
“รับทราบ...” ผู้อาวุโสสามผงกศีรษะแล้วจากไปพร้อมคนของเขา
ในขณะนั้นเฉินผิงกำลังรีบรุดไปที่สำนักอวี้ติ้ง เขาเดินทางรวดเร็วมากเสียจนแทบมองอะไรไม่เห็นอยู่แล้ว
ไม่นานเวลาก็ผ่านพ้นไปหลายชั่วโมง แต่ก็ยังไม่มีวี่แววของผู้อาวุโสสามกับเนี่ยเหิง
“เจ้าสำนักหู ผ่านไปหลายชั่วโมงแล้ว พวกเราต้องรออีกนานแค่ไหนกัน?” ฉีเจียงจวินถามอย่างหมดความอดทน
ไม่มีคำตอบจากหูอี้เซียว เขามองไปที่สำนักพลางขมวดคิ้ว
ด้วยเหตุผลบางอย่างทำให้เขารู้สึกว่ามีบางอย่างผิดปกติ อย่างไรเสียผู้อาวุโสสามก็ไม่ใช่คนที่จะยอมจำนนง่ายๆ เช่นนั้น
ยิ่งไปกว่านั้นเขาก็รู้วิธีเปิดห้องโอสถ ทำไมเขาถึงได้ยอมแพ้ง่ายๆ แบบนั้นล่ะ?
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
จะลงแดงแล้ว...
หายไปหลายวัน ไม่สบายหรือเปล่าครับ...
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...