หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 2730

“ท่านอาจารย์ ท่านทำลายอาคมพิทักษ์ภูผาไม่ได้นะ!” เนี่ยเหิงรีบเอ่ยขึ้น

“เกิดอะไรขึ้นงั้นรึ? ถ้าหากฉันไม่ทำลายมันแล้วจะพาคนเข้าไปได้ยังไงล่ะ?” หูอี้เซียวถามด้วยความสับสนงุนงง

“ท่านอาจารย์ สุดท้ายสำนักอวี้ติ้งก็ต้องเป็นของท่าน หากท่านบุกเข้าไปในสำนักอวี้ติ้งก็เท่ากับทำลายของของตนเอง ท่านทราบหรือไม่ว่าพวกเราต้องใช้ทรัพยากรไปตั้งเท่าไหร่กว่าจะสร้างอาคมพิทักษ์ภูผาขึ้นมาได้? ถ้าหากท่านทำลายมันเดี๋ยวนี้ หลังจากกลายเป็นเจ้าสำนักแล้วท่านก็อาจจะไม่มีทรัพยากรอย่างเดิมเอาไว้สร้างสิ่งที่คล้ายๆ กันอีก ต่อให้ท่ารทำได้ แต่พวกเราต้องเสียทรัพยากรกับเรื่องนั้นไปอีกเท่าไหร่กัน? ถ้าหากผู้อาวุโสไท่ซ่างรู้ว่าท่านทำลายอาคมพิทักษ์ภูผา เขาจะคิดยังไงเล่า?”

คำถามที่เนี่ยเหิงกระหน่ำออกมาสร้างความสับสนให้แก่หูอี้เซียว

อันที่จริงแล้ว เมื่อเอ่ยถึงนามของผู้อาวุโสไท่ซ่างก็ทำให้หูอี้เซียวสีหน้าซีดเผือดแล้ว

ถึงแม้ว่าเขาจะพาคนจากนครหมิงลี่มาด้วยและไม่กลัวทุกคนในสำนักอวี้ติ้ง แต่เขายังกลัวผู้อาวุโสไท่ซ่างอยู่

อย่างไรเสียผู้อาวุโสไท่ซ่างก็เป็นผู้บำเพ็ญเพียรที่บรรลุถึงระดับกึ่งเซียนขั้นแปด ถ้าหากผู้อาวุโสไท่ซ่างรู้เรื่องเข้าล่ะก็ พวกเขาคงได้ชะตาขาดเป็นแน่

“แต่หากฉันไม่ทำลายอาคม ฉันจะเข้าไปทวงตำแหน่งเจ้าสำนักกลับคืนมาได้ยังไงเล่า?”

“ท่านอาจารย์ ผมหารือเรื่องนี้กับลุงใหญ่สามแล้ว ตอนแรกอย่าเพิ่งทำลายอาคม ลุงใหญ่สามกับผมจะพยายามเผด็จศึกผู้อาวุโสรอง เมื่อเขาทำลายอาคมพิทักษ์ภูผาแล้ว ท่านก็จะสามารถควบคุมสำนักได้อีกครั้งโดยไม่ต้องนองเลือด! ขืนท่านบุกเข้าไปย่อมต้องเกิดการสังหารหมู่ตามมาแน่ๆ ท่านกำลังจะสังหารเหล่าศิษย์ในวันข้างหน้าของตนเองอยู่นะขอรับ!”

เมื่อรู้ว่าหูอี้เซียวเชื่อเขาแล้ว เนี่ยเหิงก็รีบอธิบายเหตุผลให้เขาฟังเพิ่มเติม

หูอี้เซียวพยักหน้าหงึกหงัก เขาจึงหันไปบอกฉีเจียงจวินว่า “แม่ทัพฉี หยุด! หยุดเดี๋ยวนี้เลย! ห้ามทำลายอาคม...”

“เกิดอะไรขึ้นงั้นเหรอ เจ้าสำนักหู?”

เมื่อผู้อาวุโสสามกับเนี่ยเหิงกลับมาโถงหลัก หลิ่วหรูเยี่ยนก็รีบเอ่ยถามว่า “ผู้อาวุโสสาม อาคมสลายไปแล้วเหรอ? ทำไมท่านถึงกลับมาเร็วนักเล่า?”

“เจ้าสำนัก หูอี้เซียวขัดขวางการทำลายอาคมได้จึงทำให้พวกเราต่อลมหายใจกันไปได้อีกสักพัก” ผู้อาวุโสสามรายงานพลางฉีกยิ้มกว้าง

“เขาเลิกทำลายอาคมงั้นเหรอ? แต่ว่าทำไมล่ะ?” หลิ่วหรูเยี่ยนเอ่ยถามด้วยความสับสน

ผู้อาวุโสสามจึงเล่าเรื่องที่เนี่ยเหิงเล่นลูกไม้กับหูอี้เซียวให้ฟัง เรื่องที่เกิดขึ้นทำให้ทุกคนถึงกับปากอ้าตาค้างจนทำให้บรรยากาศสดใสขึ้นมาทันตาเห็น

พวกเขาไม่คิดเลยว่าหูอี้เซียวจะหลงกลจริงๆ ตอนนี้พวกเขาก็น่าจะปลอดภัยแล้ว

“เจ้าสำนัก พวกเราหลอกหูอี้เซียวได้ชั่วคราว แต่ไม่นานเขาก็น่าจะรู้อยู่ดี ยังไงซะศิษย์พี่รองก็ตายไปแล้ว พวกเราจะจับตัวศิษย์พี่รองจากที่ไหนมาให้เขาล่ะ? พวกเราต้องเร่งให้คุณเฉินรีบมาระหว่างที่พวกเราเตรียมการต่อสู้” ผู้อาวุโสสามกล่าวขึ้น