“ท่านอาจารย์ ท่านทำลายอาคมพิทักษ์ภูผาไม่ได้นะ!” เนี่ยเหิงรีบเอ่ยขึ้น
“เกิดอะไรขึ้นงั้นรึ? ถ้าหากฉันไม่ทำลายมันแล้วจะพาคนเข้าไปได้ยังไงล่ะ?” หูอี้เซียวถามด้วยความสับสนงุนงง
“ท่านอาจารย์ สุดท้ายสำนักอวี้ติ้งก็ต้องเป็นของท่าน หากท่านบุกเข้าไปในสำนักอวี้ติ้งก็เท่ากับทำลายของของตนเอง ท่านทราบหรือไม่ว่าพวกเราต้องใช้ทรัพยากรไปตั้งเท่าไหร่กว่าจะสร้างอาคมพิทักษ์ภูผาขึ้นมาได้? ถ้าหากท่านทำลายมันเดี๋ยวนี้ หลังจากกลายเป็นเจ้าสำนักแล้วท่านก็อาจจะไม่มีทรัพยากรอย่างเดิมเอาไว้สร้างสิ่งที่คล้ายๆ กันอีก ต่อให้ท่ารทำได้ แต่พวกเราต้องเสียทรัพยากรกับเรื่องนั้นไปอีกเท่าไหร่กัน? ถ้าหากผู้อาวุโสไท่ซ่างรู้ว่าท่านทำลายอาคมพิทักษ์ภูผา เขาจะคิดยังไงเล่า?”
คำถามที่เนี่ยเหิงกระหน่ำออกมาสร้างความสับสนให้แก่หูอี้เซียว
อันที่จริงแล้ว เมื่อเอ่ยถึงนามของผู้อาวุโสไท่ซ่างก็ทำให้หูอี้เซียวสีหน้าซีดเผือดแล้ว
ถึงแม้ว่าเขาจะพาคนจากนครหมิงลี่มาด้วยและไม่กลัวทุกคนในสำนักอวี้ติ้ง แต่เขายังกลัวผู้อาวุโสไท่ซ่างอยู่
อย่างไรเสียผู้อาวุโสไท่ซ่างก็เป็นผู้บำเพ็ญเพียรที่บรรลุถึงระดับกึ่งเซียนขั้นแปด ถ้าหากผู้อาวุโสไท่ซ่างรู้เรื่องเข้าล่ะก็ พวกเขาคงได้ชะตาขาดเป็นแน่
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
จะลงแดงแล้ว...
หายไปหลายวัน ไม่สบายหรือเปล่าครับ...
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...