เฉินผิงขมวดคิ้วและส่ายศีรษะ “ผมไม่เคยเห็นพิษแบบนี้มาก่อน ผมเลยไม่รู้ว่าจะกำจัดมันยังไง ผมจำเป็นต้องรวบรวมสมุนไพรและทำการทดลองบางอย่าง”
แม้ว่าเฉินผิงจะเจอพิษที่อยู่ในร่างกายของยี่เหอแล้ว แต่เขาก็ไม่รู้วิธีสร้างยาถอนพิษ
ในการกลั่นยาถอนพิษนั้น เฉินผิงจำเป็นจะต้องทำการทดลองเพื่อดูว่าสมุนไพรชนิดใดที่เขาสามารถนำมาใช้เพื่อให้ประสบผลสำเร็จได้
สีหน้าของยี่เหอดูสิ้นหวังเมื่อได้รู้ว่าแม้แต่เฉินผิงก็ไม่สามารถรักษาเขาได้
เมื่อเห็นเช่นนั้น เฉินผิงจึงตบไหล่ของยี่เหอเบาๆ พร้อมกับพูดขึ้นว่า “อย่าเพิ่งหมดหวัง ให้เวลาผมหน่อย ผมมั่นใจว่าจะรักษาคุณได้อย่างแน่นอน”
ยี่เหอพยักหน้า “ผมเชื่อในตัวท่าน นายท่าน”
“ในเมื่อคุณมาถึงนี้แล้ว ก็พักผ่อนซักหน่อยเถอะ ผมจะไปเตรียมสมุนไพร มาดูกันว่าผมจะสามารถกลั่นยาให้คุณได้มั้ย!”
เมื่อพูดจบเฉินผิงเดินออกไป โดยปล่อยให้ยี่เหอพักอยู่ในห้องของเขา
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
จะลงแดงแล้ว...
หายไปหลายวัน ไม่สบายหรือเปล่าครับ...
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...