หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 2760

ขณะที่เรือเหาะบินขึ้นเพื่อมุ่งหน้าไปยังเมืองเจียหลิง ผู้โดยสารจำนวนมากเริ่มแห่กันไปด้านข้างเพื่อมองออกไปข้างนอก เพราะนี่เป็นครั้งแรกที่พวกเขาได้ขึ้นเรือเหาะ

แม้แต่เฉินผิงและสามจอมโจรก็ยังมองออกไปนอกหน้าต่างอยู่ตลอดเวลา

เพียงไม่นาน เรือเหาะก็ออกจากอาณาเขตของสำนักเฟ่ยเทียน ในขณะนั้นเอง เฉินผิงก็ไม่อาจทนนั่งอยู่เฉยได้อีกต่อไป เขาเฝ้าดูพวกมังกรอี้หลงที่กำลังพยายามลากเรือเหาะ ความรู้สึกโกรธในใจของเขาก็ยิ่งทวีความรุนแรงมากขึ้น

ขณะที่เขากำลังจะลุกขึ้น หลิ่วหรูเยี่ยนก็ห้ามเขาไว้ เธอใช้สายตามองเขาและส่งสัญญาณให้เขาอยู่เฉยๆ

“พวกนายสามคนจงแอบเข้าไปในห้องโดยสารด้านหน้าเพื่อปล่อยมังกรอี้หลงพวกนั้นซะ” เธอพูดกับสามจอมโจร

สามจอมโจรตกตะลึง พวกเขาไม่รู้ว่าเหตุใดหลิ่วหรูเยี่ยนจึงมอบหมายให้พวกเขาทำงานนี้ แต่เนื่องจากเฉินผิงมีวิญญาณชีพของพวกเขาอยู่ พวกเขาจึงไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากทำตามคำพูดของเธอ

ทั้งสามคนยืนขึ้นและเดินไปยังพื้นที่ส่วนหน้า ผู้โดยสารหลายคนหลับตาลง บ้างก็กำลังฝึกบำเพ็ญฌานหรือไม่ก็กำลังพักผ่อน แต่ก็ไม่มีใครสนใจว่าสามจอมโจรกำลังมุ่งหน้าไปที่ใด

ในขณะนั้น เรือเหาะก็เคลื่อนตัวไปเรื่อยๆ ศิษย์สำนักเฟ่ยเทียนสองสามคนกำลังจับกลุ่มคุยกันอยู่

สามจอมโจรได้แอบย่องไปที่ด้านหน้าเรือเหาะอย่างเงียบๆ เมื่อไม่มีใครสนใจพวกเขา พวกเขาก็ใช้วิชาเคลื่อนย้ายตัวเองเข้าไปที่ห้องโดยสารด้านหน้า

ที่ห้องโดยสารด้านหน้ามีศิษย์สำนักเฟ่ยเทียนสามคนกำลังเฝ้าดูมังกรอี้หลงทั้งสามบินอยู่ เมื่อใดก็ตามที่พวกมันตัวใดตัวหนึ่งบินช้าลง ศิษย์สำนักเฟ่ยเทียนก็จะใช้แส้ฟาดมันทันที

อย่างไรก็ตาม เหล่าศิษย์สำนักเฟ่ยเทียนไม่เห็นว่าสามจอมโจรเข้ามาเลยสักนิด ในขณะที่ศิษย์สำนักเฟ่ยเทียนกำลังจดจ่ออยู่กับงานของพวกเขา สามจอมโจรก็ย่องเข้าไปใกล้

สามจอมโจรสังหารศิษย์สำนักเฟ่ยเทียนทั้งสามคนอย่างง่ายดายด้วยการจู่โจมอย่างรวดเร็วเพียงครั้งเดียว พวกเขาช่างโหดเหี้ยม พวกเขาสามารถปลิดชีพของชายสามคนโดยไม่มีความลังเลแม้แต่น้อย

เมื่อศิษย์สำนักเฟ่ยเทียนทั้งสามคนถูกกำจัดเรียบร้อย สามจอมโจรก็เดินต่อไปด้านหน้า พวกเขาได้พบกับโซ่เหล็กที่มีความหนาเท่ากับแขนถูกพันไว้กับมังกรอี้หลงทั้งสามตัว

“เราจะต้องทำลายโซ่พวกนี้เพื่อปล่อยพวกมังกรอี้หลง” เหล่าเอ้อพูดกับเหล่าต้า

“ถ้างั้นก็ลงมือเลย”

เหล่าต้าหยิบดาบออกมาและเริ่มฟันมันลงบนโซ่เหล็ก

แกร๊ง!

ชายชราส่ายศีรษะ “ยังก่อน มาดูกันว่าพวกเขาจะทำยังไงกันต่อ ด้วยความสามารถของพวกเขาในตอนนี้ พวกเขาคงไม่กล้าที่จะปล้นเรือเหาะลำนี้หรอก”

มีผู้โดยสารกว่าร้อยคนอยู่บนเรือเหาะลำนี้ ด้วยทักษะของสามจอมโจรแล้ว แน่นอนว่าพวกเขาคงไม่กล้าปล้นเรือเหาะเป็นแน่

หญิงชราเงียบลง ดวงตาของเธอยังคงหลับอยู่ แต่เธอยังคงสอดแนมสามจอมโจรด้วยความพลังปราณสัมผัสของเธอต่อไป

เมื่อสามจอมโจรเดินเข้ามาหาเฉินผิง เหล่าต้าก็กระซิบบอกเขาว่า “ท่านเฉิน... พวกมังกรอี้หลงถูกล่ามด้วยโซ่เหล็กที่ร่ายวงแหวนอาคมไว้ พวกเราไม่สามารถทำลายมันได้ครับ”

เฉินผิงยืนขึ้นทันที โดยต้องการมุ่งหน้าไปที่ห้องโดยสารด้านหน้าพร้อมกับโจรทั้งสาม

แต่ในขณะที่เขาลุกขึ้น เขาก็ขมวดคิ้วและหันไปมองยังทิศทางของผู้สูงอายุทั้งสองคน

"ท่านเฉิน มีอะไรเหรอครับ?” เหล่าต้าถาม

“อ๋อ ไม่มีอะไรหรอก” เฉินผิงตอบ จากนั้นเขาก็ให้คนทั้งสามนำทางไป