หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 2761

ขณะที่เฉินผิงและคนทั้งสามคนมาถึงประตูห้องโดยสารด้านหน้า ศิษย์สำนักเฟ่ยเทียนที่กำลังจับกลุ่มคุยกันก็เข้ามาห้ามพวกเขาไว้

"พวกคุณมาทำอะไรที่นี่? กลับไปที่ที่นั่งของพวกคุณซะ!” หนึ่งในพวกเขาพูดขึ้นอย่างเคร่งขรึม

“เราอยากจะเดินทัวร์ที่ห้องโดยสารด้านหน้าหน่อย คงไม่เป็นไรใช่มั้ย?” เฉินผิงถามด้วยรอยยิ้ม

"ไม่ได้ เราไม่อนุญาตให้ผู้โดยสารเข้าไปในห้องด้านหน้า ดังนั้นกลับไปที่ที่นั่งของพวกคุณซะเถอะ” ศิษย์สำนักเฟ่ยเทียนกล่าวพร้อมส่ายศีรษะ

“ก็ได้ ถ้างั้นพวกเรากลับกันเถอะ...” เฉินผิงพูดขึ้นขณะที่เขามองสามจอมโจรและส่งสัญญาณ

เมื่อคนทั้งสามเห็นเช่นนั้น พวกเขาก็เคลื่อนไหวอย่างรวดเร็วและจัดการศิษย์สำนักเฟ่ยเทียนจนสลบทันที

เมื่อพวกเขาไม่ส่งเสียง ผู้โดยสารคนอื่นๆ จึงไม่ได้ยินหรือรับรู้ถึงสิ่งที่พวกเขาทำ ยกเว้นผู้สูงอายุสองคนเท่านั้น

“เราจะหยุดพวกเขามั้ย?” หญิงชราถาม

“ยังก่อน เรามาดูกันว่าคนพวกนี้คิดจะทำอะไร เรือเหาะของสำนักเราไม่เคยถูกปล้นเลยนับตั้งแต่ก่อตั้งสำนักมาเมื่อหลายศตวรรษก่อน ดูเหมือนว่าวันนี้เราจะเจอแจ็กพอตเข้าให้แล้วล่ะ ถ้าเราแก้ไขปัญหานี้ได้สำเร็จ เราก็จะได้รับรางวัลก้อนโตในตอนที่เรากลับไปอย่างแน่นอน” ชายชรากล่าว

ปรากฎว่าทั้งสองคนเป็นผู้อาวุโสของสำนักเฟ่ยเทียน และทั้งคู่เป็นผู้ฝึกบำเพ็ญฌานระดับกึ่งเซียนขั้นที่ห้า

พวกเขาปลอมตัวเป็นผู้โดยสารธรรมดาก็เพื่อจับตาดูการเคลื่อนไหวภายในเรือเหาะ

ในขณะเดียวกัน หลังจากที่ศิษย์สำนักเฟ่ยเทียนถูกกำจัดออกไปแล้ว เฉินผิงก็เดินตรงไปข้างหน้าและวางมือบนประตูเบาๆ จากนั้นมันก็เปิดออกด้วยแรงผลักเพียงเล็กน้อย

เมื่อพวกเขาเข้าไปข้างใน เฉินผิงก็ต้องขมวดคิ้วขึ้นทันที เมื่อเขาได้เห็นศพของศิษย์สำนักเฟ่ยเทียนที่กำลังนอนเสียชีวิตอยู่

เขาไม่คาดคิดเลยว่าสามจอมโจรจะสังหารศิษย์สำนักเฟ่ยเทียน เขาแค่ต้องการปล่อยพวกมังกรอี้หลงให้เป็นอิสระเท่านั้น เขาไม่ต้องการเอาชีวิตพวกเขาและสร้างความขุ่นเคืองกับสำนักเฟ่ยเทียน

อย่างไรก็ตาม ถึงจะเสียใจตอนนี้มันก็สายเกินไปเสียแล้ว เฉินผิงไม่สามารถพูดอะไรได้อีก เนื่องจากเขาเป็นคนที่ส่งสามจอมโจรไปที่ห้องโดยสารด้านหน้า

แต่ถ้าเขาไม่ใช้กระบี่ เขาจะต้องใช้วิธีการทำลายวงแหวนอาคมอย่างช้าๆ ซึ่งนั่นคงเป็นการใช้เวลาที่นานเกินไป

ขณะที่เฉินผิงกำลังคิดหาหนทาง เจ่อเยี่ยนที่อยู่ในจิตใจของเขาก็พูดขึ้นว่า คุณเฉิน คุณสามารถใช้เพลิงปีศาจเพื่อละลายโซ่ได้

คำพูดของเขาได้ทำให้เฉินผิงเข้าใจ เขามีเพลิงปีศาจอยู่ในร่างกาย แต่มันก็เป็นสิ่งที่เขาไม่เคยใช้

เฉินผิงจึงย่อตัวลงก่อนที่จะเรียกลูกบอลเพลิงที่ฝ่ามือข้างขวาของเขา

เฉินผิงใช้มือจับไปที่โซ่เหล็ก เพียงไม่นานโซ่เหล็กนั่นก็เรืองแสงสีแดงออกมา และระลอกคลื่นบนพื้นผิวของมันก็ยิ่งรุนแรงมากขึ้น

ไม่นาน ระลอกคลื่นก็หายไปและโซ่เหล็กหนาเส้นนั้นก็ละลายลงทันที

วินาทีที่โซ่ขาด เจ้ามังกรอี้หลงก็เป็นอิสระ มันบินกลับไปกลับมาอย่างรวดเร็ว เห็นได้ชัดว่ามันกำลังตื่นเต้น