“ท่านสุภาพบุรุษและสุภาพสตรี ฉันชื่อฉีเถี่ยเฉา เป็นผู้อาวุโสของสำนักเฟ่ยเทียน ฉันมีหน้าที่ดูแลรับผิดชอบความปลอดภัยของเรือเหาะลำนี้อย่างลับๆ ตลอดระยะเวลาการบินในครั้งนี้ ที่เรือเหาะของเราตกและพังทลายนั่นเป็นเพราะมีคนแอบปล่อยมังกรอี้หลงทั้งสามตัวให้หนีไป ในนามของสำนักเฟ่ยเทียน ฉันต้องขออภัยต่อทุกๆ ท่านอย่างสุดซึ้งสำหรับความไม่สะดวกที่เกิดขึ้นนี้”
ฉีเถี่ยเฉาพยายามอย่างเต็มที่เพื่อบรรเทาความขุ่นข้องใจจากผลที่ตามมาของเหตุการณ์ในครั้งนี้
ยังไงเสีย เหตุการณ์ครั้งนี้ก็เกิดขึ้นเพราะเขา เขาคงจะต้องถึงวาระเป็นแน่หากมีใครสักคนจากฝูงชนนำเรื่องนี้ไปบอกสำนักเฟ่ยเทียน
“มีคนแอบปล่อยมังกรอี้หลงไปอย่างงั้นเหรอ? ไอ้โง่นั่นมันเป็นใครกัน?”
"จริงด้วย! หรือว่าคนร้ายคิดดูถูกเราโดยการปล่อยพวกมังกรอี้หลงหนีไประหว่างทาง?”
“มันเป็นใครกันแน่ คุณฉี? ลากตัวมันออกมา!”
ทันทีที่ได้ยินเช่นนั้น ฝูงชนต่างก็โห่ร้องให้ชายคนนั้นดึงตัวผู้กระทำผิดออกมา
ฉีเถี่ยเฉาชี้ไปที่เฉินผิงและประกาศว่า “เขาคือคนที่แอบเข้าไปในห้องโดยสารด้านหน้าและปล่อยมังกรอี้หลงทั้งสามตัว แต่วางใจได้ ฉันจะให้เขาอธิบายแก่ทุกคนเกี่ยวกับเรื่องนี้ทั้งหมด”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...
มีเรื่องอื่นที่จบแล้วบ้างไหมจะหาซื้ออ่าน...
มีหนังสือขายมั้ยครับ รอวันละ 20 ตอน ไมทันใจ...