หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 277

เฝิงซื่อไห่ไม่กล้าปริปาก เขาใช้เวลาหลายปีกว่าจะเข้าไปในสำนักของเยี่ยเฝิงชุนได้ แต่ก็ยังคงเป็นได้แค่ศิษย์นอกสำนัก ถูกไล่ออกได้ง่ายๆ ไม่เหมือนกับพวกเด็กหนุ่มสี่คนนี้ ทั้งสี่คนถือได้ว่าเป็นศิษย์ในสำนักของเยี่ยเฝิงชุนเลยด้วยซ้ำ

“คุณเฉิน ผมซัดเฝิงซื่อไห่จนลอยออกไปแล้ว ยังไม่ถือว่าเป็นคู่ต่อสู้ของพวกนี้อีกเหรอ”

หลินเทียนหู่ไม่เชื่อว่าเขาจะสู้คนหนุ่มพวกนี้ไม่ได้

“ถ้าหากคุณไม่เชื่อ ก็ลองดูสิ” เฉินผิงเอ่ยเสียงเรียบ

ให้หลินเทียนหู่ทนทุกข์ก็ไม่ใช่ว่าจะเป็นเรื่องไม่ดี หากหลินเทียนหู่กินยารวบรวมพลังเข้าไปแล้วหลงคิดว่าตัวเองเก่งเหนือใต้หล้า จะช้าเร็วก็ต้องเกิดเรื่อง

“ได้ คุณเฉินรอดูเลย”

หลินเทียนหู่พูดจบ ก็พุ่งเข้าไปโจมตีด้วยหมัดเดียว

หมัดของหลินเทียนหู่ รวดเร็วดังสายลม แข็งแกร่งถึงพันจิน

หากโดนเข้า ต้องกลายเป็นเนื้อทุบแน่ๆ

แต่ว่าอาเฉิงกลับหลบหมัดของหลินเทียนหู่ได้ในชั่วพริบตา ก่อนจะไปปรากฎตัวที่ด้านข้างของหลินเทียนหู่

สีหน้าของหลินเทียนหู่เปลี่ยนไป ก่อนจะรีบพลิกตัวกลับ ซัดฝ่ามือออกไปอีกครั้ง

อาเฉิงกระตุกยิ้มเย็น ยกขาขึ้นมาถีบออกไปเข้าตรงช่วงท้องของหลินเทียนหู่

หลินเทียนหู่ที่ถูกโจมตีอย่างรุนแรงก็ต้องถอยไปด้านหลัง สายตาฉายแววตกใจ

ส่วนอาเฉิงก็ไม่มีทีท่าจะยั้งมือ เขาอาศัยจังหวะที่หลินเทียนหู่เซไปด้านหลังพุ่งเข้าไป ซัดเข้าที่จุดไท่หยางของหลินเทียนหู่

ร่างกายของหลินเทียนหู่เซไปด้านหลังอย่างควบคุมไม่อยู่ หลินเทียนหู่ที่ต้องการจะป้องกันการโจมตีของอาเฉิง กลับไม่ทันได้เตรียมตัว

ขณะนั้นสีหน้าของเฉินผิงก็เรียบนิ่ง แววตาฉายแววอาฆาต

แค่ลองให้พอรู้แพ้ชนะก็พอแล้ว แต่อีกฝ่ายกลับต้องการชีวิตของหลินเทียนหู่ อีกทั้งยังกระทำมันต่อหน้าเขา เขาจะตอบตกลงได้อย่างไร

ซวบ…

เมื่อเฉินผิงดีดนิ้ว กระดุมที่เคยอยู่บนเสื้อของเขา ก็พุ่งออกไปใส่ออกเฉิงราวกับลูกกระสุน