หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 2782

ในขณะเดียวกัน เนี่ยเหิงกลายเป็นคนดูแลสำนักอวี้ติ้งตั้งแต่ที่เฉินผิงและคนอื่นๆ จากไป

เนื่องจากนี่เป็นครั้งแรกที่เขาได้รับหน้าที่ใหญ่โต เขาจึงเต็มไปด้วยความประหม่า

“คุณเนี่ย มีหญิงสาวคนหนึ่งที่ด้านนอกสำนัก เธอขอเข้าพบคุณเฉิน” สาวกคนหนึ่งของ สำนักอวี้ติ้งรายงานต่อเนี่ยเหิง

“หญิงสาว?”

เนี่ยเหิงขมวดคิ้วและลุกขึ้นเดินออกไปข้างนอกทันที เมื่อมีหญิงสาวขอพบเฉินผิง เขาจึงไม่กล้าให้เธอรอนาน

แม้ว่าเฉินผิงจะไม่ได้อยู่ที่นี่ แต่หากหญิงสาวคนนี้เป็นเพื่อนของเขาจริงๆ การที่เนี่ยเหิงไปพบเธอช้าก็อาจทำให้เขาเดือดร้อนได้

ทันทีที่เนี่ยเหิงก้าวออกไปข้างนอก เขาก็เห็นว่าหญิงสาวดูโทรมแค่ไหน ใบหน้าของเธอซีดขาวและมีบาดแผลหลายแห่งบนร่างกายของเธอ

“คุณคือใคร? ทำไมถึงมาตามหาคุณเฉิน?” เนี่ยเหิงถาม

“ข้าชื่อยี่ชา องค์หญิงแห่งนครแห่งจักรวรรดิอสูร ตอนนี้ข้ากำลังถูกคนกลุ่มหนึ่งไล่ล่า” ยี่ชา กล่าวกับเขาอย่างอ่อนแรง

เนี่ยเหิงตัวแข็งทื่อ เขาไม่นึกว่าว่าหญิงสาวที่ดูกระเซอะกระเซิงตรงหน้าเขาจะเป็นองค์หญิงแห่ง นครแห่งจักรวรรดิอสูร

ไม่นานมานี้ยี่เหอมาตามหาเฉินผิงที่สำนักอวี้ติ้ง ซึ่งเธอดูโทรมเช่นกัน เมื่อเนี่ยเหิงนึกถึงเรื่องนั้น เขาก็ตระหนักได้ว่าต้องมีเรื่องเลวร้ายเกิดขึ้นในนครแห่งจักรวรรดิอสูร

“องค์หญิงยี่ชา คุณเฉินไม่อยู่ที่นี่ เขาไปเข้าร่วมงานสมาคมกลั่นยา” เนี่ยเหิงบอกเมื่อเขาตั้งสติได้

“เขาไม่อยู่ที่นี่เหรอ?” ยี่ชาพึมพำด้วยความประหลาดใจ ไม่รู้ว่าจะทำอย่างไร

“องค์หญิงยี่ชา แม้ว่าคุณเฉินจะไม่อยู่ในตอนนี้ โปรดพักฟื้นอยู่ที่นี่ในขณะที่รอเขากลับมา เขาไปที่งานสมาคมกลุ่นยากับพ่อของคุณ ผมคิดว่าเขาต้องการรักษาพ่อของคุณจากพิษในร่างของเขา” เนี่ยเหิงกล่าว

ยี่ชาดูสบายใจอย่างเห็นได้ชัด

เธอพยักหน้าแล้วพูดว่า “ขอบคุณ”

“เรื่องเล็กน้อยครับ”

เนี่ยเหิงรีบเชิญยี่ชาเข้ามาในสำนักอวี้ติ้ง จากนั้นก็ให้เธออาบน้ำและเอาเสื้อผ้ามาให้เธอเปลี่ยน

เมื่อยี่ชาได้อาบน้ำ รูปลักษณ์ที่สวยงามและอ่อนเยาว์ของเธอก็กลับคืนมา

ในเมื่อพวกเขาไปได้ไม่ทันไร เนี่ยเหิงก็ใช้อุปกรณ์สื่อสารติดต่อมาแล้ว เขาจึงคิดว่าต้องมีบางอย่างเกิดขึ้น

“คุณเฉิน องค์หญิงยี่ชาอยู่ที่ฐาน และเธอต้องการจะคุยกับคุณ” เนี่ยเหิงกล่าว

เฉินผิงถึงกับผงะเมื่อได้ยินว่ายี่ชาคือคนที่ต้องการคุยกับเขา

ทันใดนั้น เสียงที่กระวนกระวายใจของยี่เหอก็ดังขึ้น “ยี่ชา? ยี่ชาอยู่ที่นั่นจริงๆเหรอ?”

เมื่อได้ยินเสียงของพ่อของเธอ ยี่ชาก็กลั้นน้ำตาไว้ไม่อยู่ “พระบิดา นี่ข้าเอง ข้าหนีออกจากเมืองได้แล้ว ท่านไม่ต้องเป็นห่วงข้าอีกแล้ว”

ยี่เหอไม่อาจเปล่งเสียงออกจากคอได้เมื่อได้ยินเสียงของลูกสาว

“เนี่ยเหิง คุณต้องปกป้ององค์หญิงยี่ชาในช่วงที่เราไม่อยู่ เข้าใจไหม?” เฉินผิงตะโกนออกมา

“แน่นอน” เนี่ยเหิงรับปากด้วยการพยักหน้า

ยี่ชาและเฉินผิงแลกเปลี่ยนคำพูดกันอีกสองสามคำ ก่อนที่เสียงของเธอจะจางหายไป มีการจำกัดเวลาในการใช้อุปกรณ์สื่อสาร