หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 2783
เมื่อรู้ว่ายี่ชาปลอดภัยดี ทำให้ทั้งเฉินผิงและยี่เหอรู้สึกโล่งใจ
พวกเขารีบไปที่เมืองเจียหลิง
ขณะที่พวกเขาอยู่ห่างจากจุดหมายเพียงระยะทางสั้นๆ พวกเขาก็พบกับคนอีกกลุ่มหนึ่ง
พวกเขาทุกคนสวมชุดเดียวกัน และคนที่เป็นผู้นำกลุ่มคือชายสูงอายุร่างผอมบาง
ดูเหมือนว่าคนอีกกลุ่มก็มุ่งหน้าไปยังเมืองเจียหลิงเช่นกัน
“ผู้อาวุโสสาม คุณรู้จักพวกเขาไหม?” เฉินผิงถาม
หากพวกเขากำลังมุ่งหน้าไปงานสมาคมกลุ่นยา ผู้อาวุโสสามคงรู้จักพวกเขาอย่างแน่นอน ท้ายที่สุดแล้ว พวกเขาต่างก็เป็นนักกลั่นยากันทั้งนั้น
อย่างไรก็ตาม ผู้อาวุโสสามเหลือบมองพวกเขาชั่วครู่แล้วส่ายหัว “ไม่รู้จัก ดูเหมือนพวกเขาจะไม่ใช่นักกลั่นยา คุณเห็นพวกเขามีท่าทีแปลกๆ งั้นหรือ?”
เฉินผิงเพียงแค่ยิ้มและส่ายหัว
เขาไม่ได้สังเกตเห็นอะไรแปลกๆ เกี่ยวกับพวกเขา แต่เขาก็สัมผัสได้ว่ารัศมีของพวกเขาไม่เหมือนกับผู้บำเพ็ญเพียร
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
จะลงแดงแล้ว...
หายไปหลายวัน ไม่สบายหรือเปล่าครับ...
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...